De zomer is begonnen en voor de warme, lome dagen leveren de zussen van HAIM met I Quit een heerlijk album af vol variatie en de catchy songs waar ze patent op hebben. Voor de zwoele avonden en donkere nachten is daar Planting By The Signs, het sublieme derde album van S.G. Goodman uit Kentucky, met wonderschone liedjes over rouw, eenzaamheid en verzoening.
Het is alweer twaalf jaar geleden dat ik kennis maakte met de gezusters Haim. “Don’t Save Me” van debuutalbum Days Are Gone is in de categorie catchy liedjes één van mijn all-time favorieten. Op aanstekelijke liedjes met hele fijne hooks en ritmes hebben Danielle, Alana en Este Haim sowieso patent. Na het debuutalbum volgden nog twee albums waarop de kwaliteit overall iets minder was, maar waar altijd wel weer zo’n fijne, aanstekelijke song opstond. Inmiddels zijn de zussen toe aan album nummer vier. Op “I Quit” is de kwaliteit weer gewaarborgd en experimenteren de zussen er op los met stijlen en ritmes. George Michaels “Freedom” wordt gesampled in opener “Gone” en de riff van U2’s “Numb” is de motor waar “Now It’s Time” op draait. In “Blood On The Street” horen we countryblues, in “Take Me Back” indiepop en de heerlijke single “Relationships” schurkt tegen R&B aan. In vijftien breakup-songs, waarin de zussen beurtelings de solozang voor hun rekening nemen, storten ze hun hart uit in directe en eerlijke teksten. Het enige puntje van kritiek is dat vijftien liedjes misschien iets te veel van het goede is. Maar dat is eigenlijk spijkers op laag water zoeken want I Quit is het meest gevarieerde album van HAIM en is wederom onweerstaanbaar aanstekelijk.
Polydor
Hoe is het toch mogelijk dat S.G. (Shania) Goodman nog zo relatief onbekend is? In 2020 debuteerde de zangeres uit Kentucky met het prachtige Old Time Feeling, in 2022 gevolgd door het al even mooie Teeth Marks. Haar nieuwe album heet Planting By The Signs waarop Goodman zich liet inspireren door een oude landbouwmethode, gebaseerd op de tekens van de dierenriem en de stand van de maan. Desondanks is Planting By The Signs geen zweverig album, maar een waarop thema’s als verlies, eenzaamheid en verzoening centraal staan. Goodmans goede vriend en mentor Michael George Harmon overleed in 2023 en in hetzelfde jaar ging ook haar hond dood. Qua uiterlijk en stem heeft ze wel wat weg van Janis Joplin, zij het in de (hopelijk) minder destructieve en ruige versie. Weinig zangeressen die zo hartstochtelijk mooi kunnen zingen als S.G. Goodman. Ze houdt je van begin tot eind geboeid op dit wonderschone album dat muzikaal ook nog eens heel fijn is. Op titelnummer “Planting By The Signs” krijgt Goodman vocaal versterking van haar gitarist Matt Rowan, met wie ze gebrouilleerd was maar op aanraden van coach Michael Harmon toch weer contact zocht, en op “Nature’s Child” van niemand minder dan Bonnie Prince Billy wat heel goed uitpakt en de songs naar een nog hoger niveau tilt. Een uitschieter noemen is niet nodig, het album is van begin tot eind prachtig en bevat elf parels van americana-/folksongs. Maar toch, afsluiter “Heaven Song” is er toch wel een om je vingers bij af te likken. In ruim negen minuten luidt Goodman op haar eigen hartstochtelijke wijze het album uit, onderweg de thema’s des levens als geloof, hoop en liefde passerend. Zo op de helft van 2025 kan ik concluderen dat Planting By The Signs een serieuze kandidaat voor album van het jaar is.
Thirty Tigers
Op 31 augustus staat S.G. Goodman op het Once In A Blue Moon Festival in Den Haag.
File: HAIM – I Quit
File Under: I Stay
File Facebook: [HAIM op Facebook]
File Insta: [HAIM op Instagram]
File: S.G. Goodman – Planting By The Signs
File Under: Shooting For The Stars
File Facebook: [S.G. Goodman op Facebook]
File Insta: [S.G. Goodman op Instagram]