Het gebeurt me wel vaker dat ik leuke nieuwe muziek ontdek om er vervolgens achter te komen dat de betreffende artiest net een week geleden in de buurt heeft opgetreden. Zo ontdekte ik laatst de Canadese zanger met de hilarische naam Leif Vollebekk. Prachtige stem en dito liedjes maar ik was dus net te laat voor zijn concert. In zijn voorprogramma stonden zijn landgenoten van Half Moon Run. En laat dat nu ook een lekker bandje zijn! De groep uit Montreal heeft net haar derde album uit, A Blemish In The Great Light. Op het eerste album Dark Eyes uit 2012 was voornamelijk folkrock te horen, op de opvolger Sun Leads Me On uit 2015 werd er wat meer geëxperimenteerd. Op het derde album staan tien sprankelende popliedjes die me qua toon en stijl wat doen denken aan Crowded House en Squeeze. Handelsmerk van de band is de smetteloze samenzang en het feit dat alle bandleden multi-instrumentalisten zijn. Onweerstaanbare indiepopliedjes als “Then Again” en “Favourite Boy” laten de zon schijnen in de donkere dagen voor Kerst. “Black Diamonds” zou zo een liedje van een jaren zeventig Laurel Canyon singer-songwriter kunnen zijn. In het ruim zeven minuten durende “Razorblade” wordt er ietwat van de gebaande paden afgeweken door te experimenteren met tempowisselingen. Met “New Truth” wordt het album groots afgesloten. ‘There is no truth but the new truth’ concludeert de band. Een hoopvol geluid aan het eind van een avontuurlijk en gevarieerd album dat me in alle opzichten positief verrast heeft. Live schijnt de band een sensatie te zijn. Wil iemand me volgende keer wanneer ze in Nederland zijn dan even tijdig waarschuwen zodat ik ze niet weer mis?
Crystal Math
File: Half Moon Run – A Blemish In The Great Light
File Under: Licht in de donkere decemberdagen
File Facebook: [Half Moon Run op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Half Moon Run]