Ineens viel het kwartje. Na hun visueel behoorlijk saaie, want statische, optreden op Metropolis 2009 had ik The Xx (uit te spreken als The Exis en bestaande uit vier jonge Londenaren) al bijna in het verdomhoekje gezet. Maar ineens werd ik geraakt door de prachtige verstildheid van hun debuutalbum. De …
Het eerste nummer van SpeakLOW dat ik hoorde, “Take Your Time”, begon met een wat mager klinkend Hammondorgeltje, met even later een flinke James Brown-achtige groove erachter. “Ah, Cor Steyn goes funk”, was mijn eerste gedachte. Maar vreest niet, o lezer. No way dat Cor Steyn ooit een plaat als …
Al sinds Paul Simon’s Afrikaanse uitstapjes heb ik besloten dat wereldmuziek niet mijn ding is. Leuk hoor, muziek uit exotische landen, maar dan wel het liefst gewoon ter plekke uitgevoerd. Niet door bleke westerlingen die geforceerd wat kleur aan hun muziek proberen te geven. Toen ik het verhaal las achter …
Het vuilnisbakkenorkest dat zich The Pussywarmers noemt, komt uit Zwitserland, heeft het Italiaans als moedertaal, maar kan zich overal verstaanbaar maken. Want ze spelen theatrale volksliedjes, ferm geworteld in de blues en folk van het Europese vasteland. En of het nu gaat om een walsje, een treurmars of vaudeville uit …
Een heel raar geval, dit tweede album van Wild Beasts. Vorig jaar verscheen het debuut Limbo, Panto, dat al opviel vanwege de opvallende falsetstem van zanger Hayden Thorphe. Zijn stem is op Two Dancers ook weer geluidsbepalend en ik ben er na vele luisterbeurten nog steeds niet achter of ik …
Bandjes pochen graag dat ze een volstrekt eigen geluid hebben en dus met niemand anders te vergelijken zijn. Ook het label (en platenzaak) Aquarius begint in het bijgevoegde schrijfsel op die wijze de loftrompet te steken over de Italianen van Father Murphy. Voor één keer hebben ze gelijk. Dit lijkt …
