Specter Fix Press
Weet je hoe ‘fucked up’ Syd Barrett was toen hij “Arnold Layne” schreef? Heel erg ‘fucked up’. Toen al! En het werd er gedurende zijn korte leven niet veel beter op. Enfin, tegenwoordig halen de Jacco Gardners van deze wereld enorm veel inspiratie uit het werk van de gekke Brit. Björn Magnusson werkt tegenwoordig solo naast zijn band Great Black Waters. Ergens tussen de iele psychedelica en alt.country in rommelt Magnusson met echo-apparatuur, twang-gitaren en bibberende slide-licks. Ik kan me zomaar voorstellen dat Keith Richards voorafgaand aan de plaat Sticky Fingers in een Frans landhuis in de hoogtijdagen van zijn drugsgebruik net zo moet hebben geklonken als Magnusson nu. Maakt eigenlijk niet uit. Zelfs een Pavement of een Parquet Courts aan de acidtrip klinkt ook als een Magnusson nu. Ach, Björn is er zoet mee. Hij is van de straat en de plaat bevat wat aardige aanzetjes tot songs waar zelfs John Lennon nog de genialiteit van had kunnen inzien. Ik had alleen graag willen weten of Magnusson bij nader inzien vond of de drugs goed of slecht uitpakten.
File: Björn Magnusson – Almost Transparent Blue
File Under: Slechte of goede trip?