Met het einde van het jaar in het zicht, wordt er in de diverse muziekbladen en blogs de balans van 2008 opgemaakt. Overal duiken de beruchte lijstjes op – sommigen waren er wel erg vroeg bij en maakten die balans een maand of twee geleden al op – en ook bij File Under is er binnenkort geen ontkomen aan. Door deze balans op te maken, kom je er vaak achter dat er ondanks het grote aanbod toch nog albums ontbreken op File Under. Ik zeg dit alles natuurlijk om mezelf alvast even in te dekken. Lykke Li‘s Youth Novels kwam bijvoorbeeld in augustus al uit. Daarnaast heb ik mijn enthousiasme over haar optredens (Lowlands en Doornroosje) niet onder stoelen of banken gestoken. Want ook al was dat optreden in Doornroosje nogal aan de korte kant, het was een duidelijk gevalletje kwaliteit boven kwantiteit. De Zweedse jongedame was een van de webloglievelingetjes van het afgelopen jaar en haar door Björn Yttling (de Björn van Peter, Björn and John) prettig open geproduceerde debuutalbum laat horen waarom. Misschien was het niet zo handig om het traag op gang komende “Melodies & Desires” als openingstrack te kiezen. Maar goed, dan heb je verreweg de minste track meteen maar gehad (of geskipt), daarna zorgt het uitnodigende “Dance, Dance, Dance” ervoor dat de boel goed op stoom komt. Het kinderlijke stemmetje van Lykke Li zal niet een ieders kop thee zijn, maar ik blief er wel een koekje bij. De soms bedrieglijk eenvoudige liedjes zoals de hitjes “I’m Good, I’m Gone” en “Little Bit” gaan er met hun originele invulling namelijk net zo gemakkelijk in als… eh… nou als koek dus.
Maar niet alles ging er dit jaar zo gemakkelijk in als dat smakelijke koekje. Als je dan toch de balans van het jaar aan het opmaken bent, mag eigenlijk de meest teleurstellende release van het jaar niet ontbreken. Met pijn in het hart moet ik die titel helaas toekennen aan het zo fraai verpakte – inclusief lintje – 21 Days van Alice Rose. Twee jaar geleden verraste de Deense vioolspelende doe-het-zelf diva mij nog zo met het boeiende Tales of Sailing dat het een welverdiende spot in mijn jaarlijst tot gevolg had. 21 Days is feitelijk het resultaat van het concept om dagelijks een liedje te schrijven, te voorzien van een tekening en via MySpace te delen met de rest van de wereld. Eens temeer blijkt dat Alice geholpen zou zijn – zoals dat op Tales of Sailing wel het geval was – door samen te werken met iemand die haar vaak wat wankele ideetjes in goede banen kan leiden. Misschien gewoon iemand die haar erop wijst of het wel zo’n verstandig is een melige cover van “I Will Always Love You” met de rest van de wereld te delen. Het met bruiloftsfeestverstorend dronkenmansgelal opgesierde, tenenkrommend slecht gezongen nummer is helaas maar een van de vele voorbeelden van wat er allemaal mis is aan deze release. Gelukkig betreft het hier een zeer beperkte oplage, want ik heb mijn hoop nu maar gevestigd op de toekomstige samenwerking met John Parish die Alice op haar MySpace heeft aangekondigd.
mij=Warner & White+Red / Sonic