Dirty Projectors was lange tijd vooral David Longstreth’s soloproject. Mans vorige albums kenmerkte zich door uiteenlopende avant-gardistische opnametechnieken en structuren allemaal samengebracht door een sterk conceptuele aanpak. The Getty Address vertelde het alternatieve levensverhaal van Don Henley, de drummer van The Eagles; een onsamenhangend narratief vol referenties aan 9/11, de dood, en olie. Rise Above ging conceptueel nog een stapje verder. Longstreth nam delen van Black Flag‘s Damaged opnieuw op zonder het origineel terug te luisteren met zijn herinneringen als enige leidraad. Opvallend was dat Black Flag’s wantrouwen jegens de overheid in het post-9/11 tijdperk nog altijd actueel bleek te zijn. Het is duidelijk dat de uitgebreide Rise Above-toer Dirty Projectors een duidelijk bandgeluid heeft gegeven. Met deze ontwikkeling lijkt er ook meer samenhang in het geluid te zijn gekomen. Er hoeft niet meer naar een concept gegrepen te worden om het nerveuze en uiteenlopende gitaarspel en de fragmentarische begeleiding in goede banen te leiden. De samenbrengende muzikale factor op Bitte Orca is de unieke polyfone manier van zingen die Longstreth, gitariste Amber Coffman en bassiste Angel Deradoorian hebben ontwikkeld. “Remade Horizon” laat knap wringende vocalen horen die elkaar op complex ritmische wijze worden afgewisseld en aangevuld. Knap is dat het nergens teveel aandacht opslokt en de kracht van het nummer aantast. Een andere duidelijk ontwikkeling is de kalere ritmesectie die zich dienstbaar opstelt. Al deze factoren komen goed tot uiting in “Stillness is the move”. Een Prince-achtige groove en repetitieve gitaarriedel vormen de basis voor Deradoorian en Coffman’s vocale acrobatiek. Ook in het daaropvolgende nummer “Two Doves” neemt Longstreth afstand van de microfoon, met als resultaat een prachtige ballade in de oude folktraditie. De zompige basdrum in “Useful Chamber” zuigt de luisteraar langzaam naar binnen, om vervolgens over te gaan in het luchtige “No Intention” dat doet denken aan het betere werk van Paul Simon. Bitte Orca is coherent en tegelijkertijd divers en bovenal typisch Dirty Projectors. Hiermee is ook meteen duidelijk dat Bitte Orca een album van balans is. Het avantgardistische heeft een stap terug gedaan en dit pakt wonderwel uit. Dit betekent nog niet dat dit een makkelijke plaat is, zeer zeker niet, maar toch gaat Dirty Projectors met Bitte Orca waarschijnlijk meer zieltjes gaat winnen dan ooit tevoren.
mij=Domino / Munich
Deze recensie leest net zo gekunsteld als de muziek in mijn oren klinkt.
Ligt dat dan niet in beide gevallen aan jou? Het leest als een trein en de plaat is relatief conventioneel. Deze plaat draai ik al weken zoveel mogelijk. Misschien wel plaat van het jaar tot nu toe.
Prettig ontregelend! Plaat van het jaar tot nu toe!
Zeker een kanshebber voor plaat van het jaar.