Naast het aanelkaar plakken van razendsnelle solo’s en die songs noemen heeft Yngwie Malmsteen nog een talent: de man heeft een neusje voor goede muzikanten. Wanneer er dan een band opduikt met drie vroegere bandleden, is dat sowieso reden om extra op te letten. Helemaal als dat bijvoorbeeld zanger Göran Edman (ook Brazen Abbott, Karmakanic en Shadrane) en drummer Anders Johansson (ook Hammerfall) zijn. Toch was dat nergens aan af te lezen: de naam Geff is niet erg aansprekend en de buitengewoon lelijke hoes is dat nog minder. Gelukkig is het gebodene, solide classic rock, een stuk spannender. De grote onbekende – maar ook de man achter deze band – is gitarist Ralf Jedestedt, maar dat hoor je er niet aan af. De man is een prima gitarist zonder overmatig ego, zodat de solo’s smaakvol en op het juiste moment worden ingezet. Blikvanger is en blijft natuurlijk Edman. Hij kan werkelijk alle kanten op met zijn stem en doet dat met overgave. Hier en daar klinkt het een beetje als Robert Plant, elders doet het wat aan Coverdale of Axl Rose denken, maar het wordt geen Soundmixshow. Is dit dan een supergroep met per ongeluk nog in beperkte kring bekende muzikanten? Nou, daarvoor zijn de songs soms nog iets te weinig uitgesproken. Dat neemt niet weg dat Geff hier debuteert met een album dat er zijn mag. De songs zijn zoals gezegd solide classic rocksongs – variërend in stijl van The Free tot Malmsteen, met hier en daar een randje Glenn Hughesfunk of zelfs proggy stukken. De goede uitvoering en productie maken dat Land Of The Free hoe dan ook een luisterend oor verdient. Naar verluidt is een volgend album al in de maak. Ik houd me aanbevolen voor de recensiebeurt…
mij=Metal Heaven / Rough Trade