Sivert Hoyem

‘Hallo! Ik ben er weer! Ik ben er klaar voor!’
‘Ik heb me door mijn gevoel laten sturen. Uiteindelijk merkte ik dat er bij mij de behoefte aanwezig was om verder te gaan. Ongeacht of iemand er op zat te wachten of niet. Het was iets wat ik moest doen. Voor mij ook een soort bevestiging dat het goed is waar ik mee bezig ben.’ De ochtendwandeling die hij deze morgen heeft gemaakt heeft bij Sivert Höyem een gezonde blos op zijn gelaat getoverd. De kale Noorse zanger met het donkerbronzen stemgeluid oogt ontspannen. Hij neemt rustig de tijd om de op hem afgevuurde vragen te beantwoorden. Hij geeft toe door een diep dal te zijn gegaan in de periode voor de opnames van zijn derde solo-album. De plotselinge dood van zijn vriend en muzikale kompaan Robert Burås, het vervolgens uiteenvallen van zijn band Madrugada en het overlijden van zijn vader; allemaal dingen die hem niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Toch klinkt Moon Landing niet als een loodzware verwerkingsplaat. ‘Het grootste deel van mijn verwerkingsproces vond tijdens de laatste tour met Madrugada plaats. Ook dat was iets waarvan ik het gevoel had dat het iets was wat we moesten doen. Het was goed zo. De beslissing om aan het einde van die tour besloten definitief te stoppen was voor mij op dat moment een hele logische maar ook een hele pijnlijke. Ik had geen zin om na te denken over hoe verder te gaan. Ik wist me even geen raad en besloot mezelf afwachtend op te stellen.’

mij=Interview:André
Vooruit kijken lijkt het devies te zijn geweest toen Sivert eenmaal was begonnen aan het schrijven en de opnames van het nieuwe materiaal. 'Ik kijk zelden terug. Het verleden is toch alom aanwezig. Je draagt het met je mee. Als je jezelf er ook nog eens bewust mee bezig gaat houden, kom je geen stap verder.' Het valt op dat hij over dat verleden spreekt in algemene termen zoals 'things that happened' en 'stuff that had to be dealt with'. Het geeft duidelijk aan dat hij er weinig zin in heeft om daar in detail op in te gaan. Blik op de toekomst. Als ik zo naar de haast euforisch klinkende gitaar-riff luister van albumopener “Beldorado”, lijkt mij die blik positief. 'Het stond al snel vast dat dat we daarmee het album zouden afsluiten of openen. Een nummer van die lengte (bijna negen minuten – red.) daar reserveer je een mooi plek voor. Omdat we in “Arcadian Wives” een mooie afsluiter hoorden, werd “Beldorado” de opener. Maar inderdaad: ik heb het idee dat het ook het juiste gevoel weergeeft. Een frisse start. Het schept duidelijkheid.' Een vlakke hand gaat neer op het tafelblad. Pats! 'Hallo! Ik ben er weer! Ik ben er klaar voor!'

Sivert had voor de opnames de bandbenadering kunnen loslaten en voor een projectmatige aanpak met diverse gastmuzikanten kunnen kiezen. Hij dook echter met een minimale bezetting de studio in. 'Ik wilde in ieder geval graag met Cato (Salsa – gitarist) werken. Hij zat in de laatste versie van Madrugada en die samenwerking beviel prima. Børge Fjordheim benaderde ik voor de drums. Het grootste deel hebben we met z'n drieën uitgewerkt en opgenomen. Kalle Gustafsson van The Soundtrack Of Our Lives hebben we er later als bassist bij betrokken. Als je er bij beluistering van het album op let, zal het je opvallen dat de nummers vaak met gitaar en drums beginnen en dat de bas pas later inzet.' De opnamesessies vonden plaats in een blokhut in de bergen. Een inspirerende omgeving? 'De media had het er altijd over dat de muziek van Madrugada iets typisch Noors in zich had. Dingen als dat je het Noorse landschap in onze muziek terug zou kunnen horen. Terwijl we onze opnames meestal buiten Noorwegen hebben gedaan. Bijvoorbeeld in New York en Berlijn. Ook zeer inspirerende omgevingen. Er gebeurt zoveel om je heen in die steden. Zoveel verschillende indrukken. Ik wilde voor de opnames van dit album juist eens op zoek gaan naar die invloed van het Noorse landschap waar de media het over had. Ik had daarnaast de behoefte aan wat meer rust om me heen. Een keertje zonder de hectiek van die grote steden.'

Moon Landing is het eerste solo-album dat niet als een zijprojekt van de zanger kan worden beschouwd. 'Dat is misschien nog wel het grootste verschil met Ladies and Gentlemen Of The Opposition en Exile. Ik kan me nu volledig focussen op de muziek. Ideeën die ik in het verleden voor Madrugada zou hebben gereserveerd, zijn nu ook op het album terecht gekomen. “Shadows/High Meseta” is daar een mooi voorbeeld van. Ik hoor zelf ook wel dat zo'n slepend, psychedelisch nummer aan Madrugada doet denken. Maar is dat erg? Ik vind van niet. Het zou wel heel raar zijn als je ineens niets meer van mijn muzikale verleden erin terug zou kunnen horen. Dat zou betekenen dat ik jarenlang iedereen voor de gek zou hebben gehouden. Inclusief mezelf. Dat is iets wat ik nooit zou kunnen.'