Zou het als shock and awe-tactiek bedoeld zijn om Veto in de rest van Europa aan de man te brengen? Sinus Point Break had gewoon twee ep’s tot één schijfje kunnen combineren, maar ze komen in een indrukwekkend digipack apart tot de luisteraar. Verspilling van Sony. En irritant, want nu moet men steeds naar de cd-speler sjokken. Ach ja… Veto is een band zoals Kashmir. Groot in het thuisland Denemarken, en verder nergens. Bij Scandinaviërs kun je er dan wel vanuit gaan dat details verzorgd zijn. Veto klinkt als alles wat de laatste vijf jaar hip was in indieland. Kekke dancepop, met een lichtjes larmoyante zanger. De swing en electrobasjes van Hot Chip doorkruist met de fijne wave-geluiden van The XX. Wat mist is een nieuwe kijk op het materiaal. Toch hebben beide ep’s zo hun kwaliteiten. Sinus is ietsje ritmischer, met tracks die lekker in elkaar overlopen. Het outro van “Upwards” doet handjeklap met de kreetjes van “Four To The Floor”, de potentiële hit van de release. Een soort dubstep-melodrama. De tweede, minder poppy ep (Point Break getiteld) heeft echter mijn voorkeur. “Turing Machine” geeft de grimmige voorzet, en het fenomenale “Consumer Logic” kopt de bal hypnotiserend traag binnen. Eindelijk toont de zanger zijn fragiele kant. Prompt klinkt Veto als een kruisbestuiving van Talk Talk en Wild Beasts. ‘I am waiting for… something to happen.’
mij=Sony/RCA
4 reacties