Grappig! In een andere recensie las ik dat de schrijver zich liet leiden door de bandfoto op de hoes van Life’s Electric. Daar zie je het viertal poseren met op de achtergrond drie posters. Een van Jimi Hendrix, een van Led Zeppelin en een van Foo Fighters. Ook ik ben zo’n visueel ingestelde sukkel die onbedoeld zich afvraagt of het toeval is of dat de band deze drie wil opvoeren als de belangrijkste invloeden. De vier songs hebben namelijk heel veel met Foo Fighters van doen. Ook met stonerrock, grunge en punkrock trouwens. In die zin hadden er wel posters op de achtergrond van Face Tomorrow, Celestial Season en Green Lizard bij gemogen. De band komt voor een deel uit Weert en een deel uit Rotterdam. De leidraad is heavy rock met een hoofdrol voor melodie. Gebracht door de bijzonder variabele maar kristalheldere vocalen en wondersoepel gitaarspel. Kwalitatieve songstructuren vormen de basis. In die zin mag Life’s Electric de handjes schudden met Alice in Chains en Stone Temple Pilots. En dan blijkt dat er nog meer dan voldoende rek zit in dit bandje. Want, na het debuut uit 2012 ziet Life’s Electric vooral uitdagingen in het perfectioneren van het ideale rockplaatje. Nu is dat nog een vingeroefening van vier songs. Maar, ik kan niet wachten totdat de band een volwaardig nieuw album uitbrengt waarop een volwassenheid is te horen dat zich met recht kan meten met het werk van The Foo Fighters. Als daarna met terugwerkende kracht het oeuvre van Led Zeppelin en Jimi Hendrix onder handen wordt genomen, dan ben ik de komende jaren nog wel even fan van Life’s Electric.
mij=Eigen beheer