Regelmatig heb ik hier al de tip gegeven om zo nu en dan eens naar een Amerikaans radiostation te luisteren. Ik luister zelf graag naar een aantal stations, zoals KCSN, The Current of Radio Paradise en ontdek zo interessante en leuke muziek. Een van die ontdekkingen is de band Lord Huron. Hun muziek zou je kunnen omschrijven als melancholische indiefolk. Lord Huron startte in 2010 als eenmansproject van frontman Ben Schneider maar is sinds 2012 een band. Vide Noir is het derde album. De titel is geïnspireerd op de nachtelijke omzwervingen van Schneider door thuisstad Los Angeles. Kijkend naar boven zag hij een zwarte leegte, “vide noir”, en daarop filosofeerde Schneider door in vragen over de betekenis en plaats van de mens in dit grote universum. Grote en zware vragen maar zo klinkt het gelukkig niet. Lord Huron wijkt op Vide Noir iets af van de gebaande folkpaden in wat steviger nummers als “Never Ever” en “Ancient Names Pt. 1” en “Ancient Names Pt. 2”. Klinkt lekker maar is niet altijd even geslaagd. “Back From The Edge” verzuipt iets te veel in middelmatigheid en “Moonbeam” klinkt veel vlakker dan het had kunnen zijn. Het best vind ik Lord Huron wanneer ze het melancholisch en klein houden zoals in “When The Night Is Over”, het mooie “Emerald Star” maar het prachtigst in het gloedvol door Schneider gezongen “Wait By The River”. Croonen is het bijna maar niet slijmerig, wel heel stijlvol. Vide Noir is Lord Hurons eerste album voor een groot label (Republic) en de band mikt hiermee, mede door het wat steviger geluid, op het grote succes. Het is ze gegund zo lang ze maar hun eigen mooie melancholische sound houden en niet als één van de velen zullen gaan klinken. Dat zal op het volgende album duidelijk worden. Vide Noir is desondanks een goede plaat met grote thema’s, verpakt in liedjes die je verwarmen.
File: Lord Huron – Vide Noir
File Under: The bigger picture
File Facebook: [Lord Huron op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Lord Huron]