Verder onbekend en zonder verdere verwachtingen van het kwartet My Own Army draaide ik hun EP A Medicine Show. File Under: Rock. Dat is de stempel die je er zonder twijfel op moet zetten. Geïnspireerd door de jaren negentig-grunge, zoals we die kennen van Pearl Jam en Soundgarden. Misschien niet de meest originele invalshoek, maar als je het goed brengt dan mag dit nu nog steeds van mij. De vijf songs zijn wat wisselend van kwaliteit. Dat zit hem meestal in de liedjes zelf die te weinig blijven hangen, maar ook in de opbouw en het iets eigens hebben. Het mooiste vind ik de afsluiter “Handwritten” waarin de laatste maanden van Layne Staley, de wijlen zanger van Alice in Chains beschreven wordt. Rustig beginnen en dan opbouwen om uiteindelijk toe te slaan. Zo wil ik wel een hele EP horen. Opener “Misplaced Memories” is wat mij betreft teveel van dik-hout-zaag-men-planken en teveel instrumenten krachtpatserij. In “Married in Concrete” wordt wat meer de kracht in de song gelegd door gas erop-eraf beter te gebruiken, maar als liedje heeft het net wat te weinig. “Overboard” heeft wel een mooie opbouw dat begint als iets onheilspellends en dan erin beukt, maar er toch lagen inlegt qua zanglijn en instrumentarium die het nummer iets extra’s geven. “A Single Bite” zet stevig in om dan rust te zoeken en her en der te knallen maar zonder teveel dit te graag te willen. En daar ligt volgens mij hun kracht. Kortom voor een EP vind ik het resultaat aan de magere kant. Iets minder hard de rock door je strot willen drukken zou het geheel boeiender maken.
RVP Records
File: My Own Army – A Medicine Show (EP)
File Under: Rock, maar soms net wat te graag willen