Zoals bijna elke muzikant had Gary Louris tijdens de coronapandemie ineens zeeën van tijd. De inmiddels alweer 66-jarige frontman van The Jayhawks maakte in deze stille en onzekere periode, dertien jaar naar zijn debuut solo-album Vagabonds, helemaal in zijn eentje zijn tweede solo-album Jump For Joy. De plaat bevat tien positieve liedjes die terug doen denken aan tijden waarin alles nog kon en mocht. Louris schreef nieuwe songs maar gebruikte ook nummers die hij nog op de plank had liggen en hij wel geschikt vond voor dit album. “New Normal” bijvoorbeeld, is al aan het begin van deze eeuw geschreven, voortdrijvend op een elektronisch ritme, met Jayhawks-achtige zanglijntjes en een fijne, vervormende gitaarsolo. De rest van de nummers op Jump For Joy wijken echter af van de americanasound van The Jayhawks en hebben de betere, zonnige (indie)popsound. Op “Living In Between” doet Louris me aan George Harrison denken en “White Squirrel” heeft eveneens een Beatle-achtige sound. “Too Late The Key” is dan weer een mooie ballad en titelnummer “Jump For Joy” klinkt ingetogener dan de titel doet vermoeden maar is toch een fijn meanderend liedje. Het album sluit af met het ruim acht minuten durende “Dead Man’s Burden” waarin Louris vragen stelt over het leven dat we leiden. Een ernstig einde van een opgewekt album met goede en opgewekte liedjes. Gary Louris weet hoe je een goede song maakt en schenkt je er tien van op Jump For Joy. Precies wat we nodig hadden na de lange lockdown en aan het begin van een hopelijk lange, warme en vrije zomer.
Thirty Tigers
File: Gary Louris – Jump For Joy
File Under: Take It With You Where You Go
File Facebook: [Gary Louris op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Gary Louris]