Precies 00:25 seconden heb ik nodig om van ‘Yeaaah’ naar ‘Mwaaah’ te gaan. En dat is zonde! Nu wil ik er geen geheim van maken dat ik fan ben van high energy rock ‘n’ roll, of zoals sommigen het schrijven, rawk ‘n’ roll. Vaak op de top, regelmatig ook erover. …
De kern van The Cotton Soeterboek Band wordt gevormd door de Amerikaanse gitarist Alan Cotton en de Nederlandse zanger Robert Soeterboek, vooral bekend van zijn zang bij Ayreon en Star One. De tweede Nederlander met inbreng op dit album – helaas niet als vast bandlid – is Joost van den …
Ooit speelde hij in Jason & The Scorchers. Hun furieuze versie van countryrock was opzwepend, adrenalineverhogend en gaf het doorgesnoven genre een stevige schop onder de kont. De master of the Telecaster die Jason Ringenbergs reputatie hielp vestigen was Warner P. Hodges. Na het uiteenvallen van The Scorchers verleende hij …
Hun debuut uit 2005 kende ik niet maar Versus The Throne, het tweede album van Left To Vanish smaakt zeker naar meer. Laat je niet misleiden door het roze logo, het cartooneske artwork of de knappe smoeltjes van de bandleden. Deze gasten uit Philadelphia zijn hard as hell. Of misschien …
Wel file, maar minder verlaat. Ons is een bijna perfecte Crossing Border-avond beloofd, die natuurlijk nog wel waargemaakt moet worden. Nog met onze jassen aan, zonder koffie na het eten, stormen we binnen bij The Swell Season: Glenn Hansard samen met Marketa Irglova, uit de muziekfilm Once. Het was een …
Nu het eind van het jaar in zicht komt wordt het weer tijd voor de zogenaamde jaarlijstjes. En dus ben ik op het moment veel albums die uitgekomen zijn in 2008 opnieuw aan het draaien en aan het herwaarderen. Ook probeer ik de gemiste albums – maar een mens kan …
Italië, het land van opera en de daarvan afgeleide popkwelers, ook het land van de vreemdste MTV, met muziek van eigen bodem die nooit daarbuiten zal geraken. Herself is dat in elk geval wel gelukt en vreemd is dat niet. Gioele Valenti heeft een opvallend Amerikaanse pen, waar hij soepeltjes …
De plaat die ik de afgelopen weken naast Fucked Up’s The Chemistry Of Common Life verreweg het meest gedraaid heb, is Daniel Martin Moore’s debuut-cd Stray Age. Een groter contrast dan tussen deze twee is bijna niet mogelijk. Waar Fucked Up hard, avontuurlijk en opwindend is, is de debuutplaat van …
