Anneke van Giersbergen – Pure Air

Onlangs kwam ik een YouTube tegen van Anneke van Giersbergen en Danny Cavanagh (Anathema) met een fraaie uitvoering van “The Blowers Daughter” van Damien Rice. Het deed me herinneren aan mijn wens om van Anneke een keertje een album te zien verschijnen waarop haar vocalen niet tegen muurtjes van gitaren en beukende drums op hoeven te boksen. De keren dat ze dit stapje terug deed, resulteerde dat in minder hoogspanning op haar stem – een hele andere Anneke dan de loeiende sirene op “Strange Machines“. Ze geeft hier gehoor aan mijn wens en stapt na het treedje met Agua de Annique nog wat treedjes verder terug. Pure Air is opgenomen met een keur aan muzikale gasten. Met wisselend succes. Het veelal akoestische album opent ijzersterk met de eerdergenoemde Rice-cover. Ook over de samenwerkingen met Niels Geusebroek (Silkstone) hoor je me niet klagen. Haar stem blijkt in een puike versie van “Day After Yesterday” verrassend goed samen te gaan met die van Marike Jager, evenzo met Kyteman‘s trompet in “Come Wander With Me”. Het gaat daarna echter mis in de wat meer prog-getinte, uit de toon vallende inbreng van Arjen Lucassen en John Wetton. Met het ongelukkig gekozen “Ironic” (welk coverbandje met zangeres speelt dit nummer niet?) dreigt het album even richting een minder geslaagde tweemeter-sessie af te dwalen. Gelukkig revancheert Anneke zich in het staartje en laat en passant in haar uppie horen dat er achter de ueberkitsch van Franky Goes To Hollywood‘s “The Power Of Love” een erg mooi liedje schuil gaat.

mij=Agua Recordings / Jammm