Het duo Grasscut heeft braaf naar mijn 'file under' geluisterd. Ze zijn intussen met de grasmaaier door hun overdadig woekerende ideeën-tuin gereden. Zodoende hebben we op het nog altijd gevarieerde Unearth te maken met een fris gestructureerd gazonnetje. Het eerste liedje heet niet voor niets “Cut Grass”. Het maakt deze 'intellectuele' new age een tikkeltje minder bijzonder, maar tegelijkertijd een stuk fijner om naar te luisteren. Qua invloeden is er weinig veranderd. IJsland en de Amerikaanse muzikanten (The Album Leaf, Mice Parade) die daar, eh, grasduinden, vormen de grootste inspiratiebron. Het zorgt voor een hele hoop lekker naïeve melodieën (check “Stone Lions”), van het type dat je ook bij Múm aantreft. Veel tinkelende speeldoosjes en fluwelen vocalen die zich zachtjes in je oren nestelen. De stekels komen van een enkele dansbare beat-eruptie, of een scheurende synth. Het meest op het gemak is Grasscut echter in wegknisperende electropop-tracks à la The Notwist en The Books. De laatste invloed valt altijd toe te juichen, en is – net als de vocalen – prominenter aanwezig dan voorheen. Zelfs de babbelende goeroes ontbreken niet. Het hoogtepunt is tevens het enige verwarrende moment. In “We Fold Ourselves” klinkt hetzelfde stokoude opera-flardje als de vorige keer. Even twijfel ik of ik een remix-plaat heb beluisterd. Aan de andere kant, als die sample élk album terug gaat komen wordt het een mooie running gag. Bovendien behoort de Trans-Europees zoemende Kraftwerk-melodie die volgt tot het mooiste dat de band tot op heden opnam.
mij=Ninja Tune
4 reacties