Slechts een jaar na zijn eerste plaat voor het “grote” label FatCat komt Daniels al met een vervolg. Waar Sharp Teeth een massaal album was, vol haast religieuze slogans en grote gebaren, is Fear Of Flying kleinschaliger en dissonanter. Elf korte, fragmentarische liedjes, die vaak meer de pure singer/songwriter kant …
Het optreden van Venetian Snares (alias de Canadees Aaron Funk), afgelopen zondagnacht in Doornroosje, was tamelijk geweldig. Niet dat ik zo’n kenner van breakcore ben, maar hoe je het ook wendt of keert – sommigen zullen dat genre nu eenmaal afdoen als zenuwachtige elektronische langharige jongensmuziek – het is superstoer …
Het vierde en laatste album van Coalesce heeft een nieuw likje verf gekregen. Zo’n tien jaar later ziet 0:12 geremastered en omgenummerd tot 012:2 wederom het licht. Op de plaat horen we vier jongens hard/metalcore spelen, momenteel een populair genre, waardoor de Midden-Amerikaanse groep hun tijd ver vooruit was. Het …
Het is misschien niet eerlijk om meteen met namen als Big Star en The Posies aan te komen zetten, maar wanneer je powerpop maakt, zijn dat nu eenmaal de Grote Onaantastbaren Die Het Geheim Bezaten: een superieur gevoel voor melodie, fijne harmonieën en precies de juiste dosis ruige gitaren om …
Het zijn die lome, slome zomeravonden waarop de liedjes van Karine Polwart het mooist klinken. De dag was eigenlijk te warm om te werken en de luchtvochtigheid maakte dat je al bij het opstaan een filmpje zweet op je rug voelde. Wanneer de straatverlichting net aan is gegaan, er in …
Dat Panic at the Disco eigenlijk totaal geen verwarring of angst brengt, werd ons vrij snel duidelijk met het debuut A Fever You Can’t Sweat Out. Toen al was het een misleidende bandnaam, want je kreeg in plaats van disco vooral indie/emohitjes met wat elektronische elementen voorgeschoteld. Al even misleidend …
Omdat ik zielig was, kreeg ik de nieuwe cd van The Notwist, die hier vervolgens te lang heeft gelegen. Dat zou verschillende dingen kunnen betekenen: misschien werkt The Devil, You and Me niet als troost. Misschien is dit album ronduit saai. Misschien kwam het niet binnen op het moment dat …
Met dank aan Slipknot-drummer Joey Jordison werd de shockrockgroep Murderdolls in 2002 een wereldwijd succes. Het gemaskerde lid moest echter na één album alweer terug naar zijn vrienden, maar de zanger besloot stug door te zetten. Joseph Poole, beter bekend als Wednesday 13, laat zich inspireren door bijvoorbeeld horrorfilms en …
Voetbalcommentator spelen is een raar vak. Eerst versla je een seizoen lang zoveelstedivisie-wedstrijdjes voor een halve man en een paardekop en dan mag je opeens voor miljoenen euforische kijkers aan de bak. De kwaliteit van een topcommentator als Rik de Saedeleer (inmiddels 84 jaar oud en dit EK tijdelijk weer …
Het laatste waar ik momenteel aan denk is aan muziek. Vandaag is het de dag na Nederland – Frankrijk. De ochtend zelfs. Mijn hoofd doet zeer, mijn hart is oranje. Waar gaat dit heen? Waar eindigt dit? Ik durf het hardop te zeggen: we worden Europees Kampioen! In de kroeg …
In thuisland Amerika is DIY-band Cloud Cult inmiddels toe aan hun achtste plaat en dat is vreemd genoeg niet deze. Bandleider, milieuactivist en zanger Craig Minowa heeft aangegeven dat Feel Good Ghosts wel eens de laatste zou kunnen zijn. Ik kreeg niet de indruk dat de band actief vanaf eind …
Sera Cahoone is door ‘t thuislabel Sub Pop uit de rijke Seattle-scene geplukt. Oorspronkelijk drumde ze in Carissa’s Wierd, een indierockband met leden van de Band of Horses, maar daar is op dit debuut niets meer van te merken. Sera heeft de akoestische gitaar gepakt en haar americanastem gevonden. Zoet …
De grootste Hank Williams-fans van Zwitserland was ik eigenlijk een beetje uit het oog verloren. En eerlijk gezegd valt me nu pas op wat voor enorme fans Zeno Tornado & The Boney Google Brothers zijn, want Rambling Man (ja, de titel hielp ook mee) is hun eerste plaat die zo …
Wat moet ik in hemelsnaam met de omschrijving “chamber pop”? Dan denk ik toch al snel aan een veel te opgeprikte en saaie setting waar een stel brave, lichtelijk suffe types naar een al even saai muziekstuk zitten te luisteren. En hoewel The Miserable Rich geen moment rockt, is dat …
Als je zanger deel uitmaakt van Lars Frederiksen & The Bastards, diezelfde Frederiksen je album produceert en ook nog de nodige deuntjes meezingt en -speelt, dan weet je wel met wat voor soort band we hier te maken hebben. Toch toont The Forgotten meer eigen smoel dan de meeste Rancidklonen …
Er zijn muzikanten die al sinds jaar en dag platen maken, nooit grote hits scoren, maar blijkbaar een fanbase hebben die groot genoeg is om door te blijven gaan. En uiteraard een platenmaatschappij die in hen blijft geloven. Elliott Murphy is zo’n muzikant: een sympathieke vakman die platen makend oud …
Epica heeft ballen gekregen Het laatste album van Epica laat geen onduidelijkheden over. De band heeft ballen gekregen. Gothic meets deathmetal. En een van de belangrijkste redenen van het stevige geluid is de nieuwe drummer, Ariën van Weesenbeek. “Ach, ik doe m’n best.” Van Weesenbeek is afkomstig van de deathmetalband …
Ook opgegroeid – net als uw recensent – met geweldige films als Pretty in Pink, Weird Science (ok, niet geweldig, maar wel erg leuk), Sixteen Candles en vooral The Breakfast Club? Allemaal van de hand van John Hughes, de regisseur die ons later nog ging ‘verblijden’ met Home Alone. Het …
Het is een beetje de Grote Splijtzwam onder electroliefhebbers: wordt een nummer er nou beter van als er zang bij zit? Bij de hitjes van Simian Mobile Disco werkten vocalen best effectief, maar als ik één track van hen wel volkomen grijsgedraaid heb (en de rest straal ben vergeten) dan …
“Kun je die recensie vorige week afhebben, aub?” Tuurlijk baas, alles voor de goede zaak. Maar ik had buiten Trinacria gerekend. Een hele kluif. Hard doorpezen. Vastbijten en nimmer loslaten. Goed, na die eerste, wat moeizame kennismaking nam ik me stellig voor me niet klein te laten; niet door een …
Zwijg me over Tina Turner haar onderkant: je moet de muziek van het Engelse Hadouken! niet willen beoordelen op schoonheid. Om even heel lomp door de bocht te gaan, dit is een aanstootgevend hippe ADHD-newrave/grindieplaat waar je als dertigplusser waarschijnlijk ter plekke neurotisch van wordt (weet u nog?). Ik (28) …
Het zou ook wel ‘ns leuk zijn als een IJslandse muzikant een “normale” plaat zou maken. Heeft IJsland bijvoorbeeld haar eigen Kane? Of staat er daar alleen maar intelligent gefröbel in de hitlijsten? Borko heet eigenlijk Björn Kristjánsson is ook geboren op het eiland. En inderdaad, hij heeft de IJsland-sound. …
Een bijzonder kind, die Lupe Fiasco. Amper is zijn tweede LP The Cool uit, of meneer geeft er doodleuk de brui aan. Hij is klaar met platen maken, vindt hij, heeft alles wat er te vertellen valt nu wel verteld. Liever gaat hij als live-act verder met wat door menigeen …
Kabbelende beekjes kronkelen langs majestueuze rotspartijen naar beneden. Beneden in de vallei slaan beren de zalm uit de stroom, terwijl de klanken van vogels tegen de hellingen weerkaatsen. Dat was blijkbaar wat Jim Gilmour in gedachten had toen hij voor het eerst sinds 1986 weer een solo-album maakte. De inspiratie …
Met een naam als Platitude vraag je om moeilijkheden. Het is immers voor de hand liggend om de betekenis van je naam in de recensie te betrekken. Dit bandje van vier piepjonge Zweden weet dat op de enig effectieve manier te bestrijden: ze leveren een hele lekkere cd af. Hun …
