Walter Trout maakt alweer zo’n twintig jaar lang muziek. Reden om terug te kijken, zo moet hij gedacht hebben, en dat doet hij middels een verzameling ‘previously unreleased tracks & 3 new songs!’ uit te brengen onder de naam Unspoiled by Progress (20 years of hardcore blues). Trout speelt blues-rock …
In een eerdere recensie verzon ik voor de grap een nieuw muziekgenre: Garage Symfo. Complete flauwekul bleek dat niet te zijn, want Descending van Gargamel voldoet eveneens aan alle criteria die ik destijds had bedacht. Daarmee is wat mij betreft het nieuwe genre nu dus officieel een feit! Gargamel komt …
Michiel Oskam is een veelzijdig en druk baasje. Hij speelt gitaar in zowel de extreme deathmetalband The New Dominion als het experimentele jazzkwartet Operation Sand. Maar blijkbaar kan hij in die twee bands nog steeds niet al zijn muzikale eieren kwijt, want hij heeft net zijn eerste solo-album vol instrumentale …
Albums die een op muziek gezet verhaal vertellen; velen kunnen het niet waarderen, maar ik ben er dol op. Dus toen de nieuwe cd van het Duitse gezelschap Eureka op mijn deurmat viel, was ik extra in mijn nopjes. Shackleton’s Voyage vertelt namelijk het verhaal van… weet u wat? Dat …
In een verder vlekkeloos succesvolle carrière hebben de heren van Spinal Tap slechts één cruciale fout gemaakt: regisseur Marty DiBergi toestemming geven hun eerste Amerikaanse tournee sinds jaren te filmen. Door This is Spinal Tap vol te stoppen met selectieve montage en volledig uit hun verband gerukte citaten suggereerde hij …
‘Imagine Evanescence mixed with Enigma goes Kate Bush… enter: Xanima’ lees ik in de biografie die bij de promo-cd van Inside Warrior is bijgesloten, en daarmee is meteen mijn interesse gewekt. Evanescence vind ik leuk voor een nummer of twee (de rest is inderdaad allemaal hetzelfde), Enigma doet me weinig …
Soms is muziek zo bizar, en valt het zo ver buiten alle afgekaderde genres en ideeën, dat je niet goed weet hoe je het gaat omschrijven in je recensie. Neem nou Alamaailman Vasarat. Hun laatste cd Huuro Kolkko laat een energieke akoestische mix van saxofonen, cello’s, toetsen en slagwerk horen, …
Er zijn veel cd’s die sterk beginnen, maar ergens halverwege volledig doodbloeden en dan nog een nummer of vijf doelloos rondstrompelen, wachtend op het genadeschot van de cd-wisselaar als deze naar de volgende cd overstapt. Maar dat het ook andersom kan, bewijst Unreal, de derde cd van de Franse progressieve …
Nederlandse symfonische rock. Ik heb er eerder over geschreven, en was toen niet echt in staat om er van te genieten. Maar gelukkig, de debuut-cd Watching the Closing Sky van Profuna Ocean bevalt me heel wat beter. Slechts vier nummers met een totale speelduur van krap 37 minuten is binnen …
Welkom bij de File Under Academy*, met vandaag een exclusieve kijk in het (opper)hoofd van Storm bij het verdelen van de cd’s afgelopen maand. “Hmmm, eens kijken… The Crystal Caravan… leuke naam… bandje uit Zweden… eerste cd… effe Googlen… ziet er wel een beetje shabby uit. Wie gaan we daar …
Als ik één platenlabel een warm hart toedraag, is dat InsideOut. Ze hebben het moeilijk in deze roerige tijden, dus extra reden om lief voor ze te zijn. Nou maken ze dat wel erg makkelijk door keer op keer met releases van hoog niveau op de proppen te komen. Dat …
Vinnie Moore (bekend van o.a. UFO) is een gitarist van het type ‘snel-sneller-snelst’. En als een dergelijke gitarist een instrumentale solo-cd uitbrengt, ontaardt dat vaak in irritant kijk-eens-mama-zonder-handjes gedoe. Gelukkig valt dat in dit geval erg mee. To the Core bevat elf stukken die elk een geheel eigen sfeer en …
Een elpee uit 1970, uitgebracht op cd in 2009? Dat moet wel een uitgave van Erebus zijn! Japanse psychedelische rock dit keer, en eigenlijk lijkt daar alles al mee gezegd. Toch maar luisteren. En voor ik het weet zweef ik, als verdoofd door opiaten, boven surrealistische landschappen. Een stem zingt …
Het probleem met het bespreken van cd’s met wereldmuziek is dat mij daarbij altijd het akelige gevoel bekruipt dat ik verstand moet hebben van de muziek die ik hoor, of op zijn minst moet weten hoe ik deze muziek in topografisch of historisch verband moet plaatsen. Radiokijada maakt het me …
Mike Oldfield heeft in zijn loopbaan muzikaal vaak teruggegrepen op zijn debuut Tubular Bells uit 1973. Zo verschenen er een orkestrale uitvoering, een live uitvoering, twee vervolgen, en in 2003 een compleet opnieuw ingespeelde versie. Ook heeft hij het beroemde openingsthema regelmatig in aangepaste vorm in andere composities hergebruikt. Van …
Ik heb een grote voorliefde voor cd’s die geheel in eigen beheer worden opgenomen en uitgebracht. Uit ervaring weet ik ook hoeveel tijd en energie het kost om je muziek geheel naar eigen smaak en inzicht vast te leggen in een opname. Maar over het algemeen is het dat wel …
Klaus Schulze moet wel heel erg tevreden zijn over zijn muzikale verbond met Lisa Gerrard, want Dziekuje Bardzo is na Farscape en Rheingold het derde project dat ze samen binnen één jaar met haar uitbrengen. Waren de vorige twee uitgaven dubbel-cd’s, hier pakt Schulze het nog grootser aan door drie …
Ik ben in een gulle bui vandaag, vandaar dat u drie versies van deze recensie krijgt. Versie 1, voor de fanatieke fanboys die geen kritisch woord over hun troetelbandje dulden: Dream Theater laat op deze cd een zwaarder geluid dan ooit horen. De solo’s en riffs zijn über-vet. Petrucci is …
In 1978 is kleine ForestSounds een knulletje van net twaalf jaar, nog wat onwennig rondkijkend in de brugklas, maar eigenlijk best wel gelukkig. Er zijn twee dingen belangrijk voor het knaapje: op de tweede plaats Iwan die elke dag trouw bij de achterdeur wacht tot hij op zijn iets te …
Het is een bekend gegeven dat mannen niet goed alleen kunnen zijn. Dat is voor mij niet anders. Dus toen het tussen mij en de dames van Laïs echt voorbij bleek te zijn, en een mogelijke relatie met de meiden van Three-Ality al vroegtijdig het leven liet, stond ik er …
Spoils is het vijfde album van de vanuit Glasgow opererende singer-songwriter Alasdair Roberts. Het boekje bij de cd vermeldt een groot scala aan akoestische instrumenten, waaronder een verscheidenheid aan ongebruikelijke gitaren, en daarmee was mijn interesse duidelijk gewekt. Standaard gaat een dergelijke cd dan onderop mijn recensie-stapeltje. ‘Bewaar het beste …
Verandering van spijs doet eten, en ook in muziek is dat iets om rekening mee te houden. Ik heb hier dan ook al vaak verzucht dat ik variatie miste op een bepaalde cd. Maar dat het ook naar de andere kant kan doorslaan bewijst Visiones Paganas van het Peruaanse gezelschap …
Toen ik net begon met recenseren vond ik het belangrijk om eerst zo veel mogelijk over de artiest te lezen voordat ik aan het beluisteren van de cd begon. Nu doe ik dat het liefst andersom: ik probeer zo blanco mogelijk aan de luistersessies te beginnen. Maar de naam van …
Artiesten roepen vaak maar wat in interviews, vooral als ze daarmee de indruk kunnen wekken dat hun komende cd ditmaal écht de beste uit hun carrière gaat worden. Dus toen ik Tori Amos laatst hoorde zeggen dat de productie van haar tiende telg Abnormally Attracted to Sin (dat zijn alvast …
Hé! Alweer een nieuwe melodieuze metalband uit Italië die hun debuut over de argeloze luisteraar uitstort. De band heeft ditmaal de briljante naam Mastercastle (wie verzint dat soort namen?) meegekregen en ze hebben hun eerstgeborene The Phoenix gedoopt. Nou kan het met dit soort projecten alle kanten op, en meestal …
