Teitur – Let The Dog Drive Home

‘Dat lijkt Gilbert O’Sullivan wel’, zegt mijn vader. ‘Wie!?’. Vervolgens heb ik de hele week “Alone Again (Naturally)” geluisterd, dank je wel Teitur! De verwantschap zit ‘m in het wat vreemde Engels van de beroemdste Faer�erder, maar natuurlijk nog veel duidelijker in de softe folkrock die hij maakt. Luister maar …

Moebius – Blue Moon

De jaren ’80-film Blue Moon is dermate obscuur dat deze op IMDb nog niet eens vijf stemmen heeft, en daarmee een rating ontbeert. Ik betwijfel of de film langer dan een paar weken in de Duitse Kinos heeft gedraaid. Niet de beelden, maar de geluiden zullen de tand des tijds …

Darren Hayman & The Secondary Modern – Essex Arms

Een aflevering kort en klein Brits, met Darren Hayman, ooit voorman van Hefner, waarvan er heel wat bestaan, ik herinner me ook een lounge-act. Hayman is een indiepopper, die inmiddels voor zichzelf is begonnen. Hij is een echte veelschrijver, zo begint hij in januari een project waarvoor hij elke dag …

Darren Hayman & The Secondary Modern – Essex Arms

Een aflevering kort en klein Brits, met Darren Hayman, ooit voorman van Hefner, waarvan er heel wat bestaan, ik herinner me ook een lounge-act. Hayman is een indiepopper, die inmiddels voor zichzelf is begonnen. Hij is een echte veelschrijver, zo begint hij in januari een project waarvoor hij elke dag …

Dollboy Meets Sone Institute – The Sum And The Difference

Als het einde van het jaar nadert brengen de Justin Biebers van de muziekwereld de-luxe editions uit, om late instappers te overtuigen. (En trouwe fans geld uit de zak te kloppen) De indie-artiesten komen met een ep’tje voor onder de kerstboom. Sone Institute debuteerde dit jaar op het fijnproeverslabel Front …

I Do I Do – More Light

Eigenzinnige Belgenpop kun je vergelijken met Suske en Wiske. Er komt altijd weer een nieuwe aflevering. Het kwartet I Do I Do wisselt akoestische en elektrische snaren op radicale wijze af en blijkt uit te blinken in beide. Daar lijkt het in de zwakke opener “The Wheel Is Molten” nog …

Eskmo – Eskmo

Flying Lotus heb ik nooit begrepen. Misschien zit er teveel Alice Coltrane-jazz in de man. De eveneens Californische producer Eskmo zoekt het op hetzelfde terrein, maar injecteert een stevige dosis wiebeldewiebel-funk in zijn beats en synthesizers. Als extraatje gooit hij ook nog de vaagste vocalen van het jaar in de …

Darkstar – North

Hoewel het Britse label Hyperdub dankzij artiesten als Burial en Kode9 toch vooral als dubstep-label door het leven gaat, is het mooie aan Darkstars North nu juist dat het album genreloze elektronische muziek bevat. En dat bedoel ik volstrekt niet negatief. Misschien is dat juist wel hoe ik elektronica het …

Darkstar – North

Hoewel het Britse label Hyperdub dankzij artiesten als Burial en Kode9 toch vooral als dubstep-label door het leven gaat, is het mooie aan Darkstars North nu juist dat het album genreloze elektronische muziek bevat. En dat bedoel ik volstrekt niet negatief. Misschien is dat juist wel hoe ik elektronica het …

Southside Johnny & The Asbury Jukes – Pills And Ammo

Kaas lust ik alleen op pizza, maar van een portie cheesy rock kan ik vaker genieten. Beste kandidaat in die categorie is dit jaar de toch behoorlijk belegen Southside Johnny. Ik kende de protégé van Springsteen en Van Zandt alleen van het grotendeels door hen geschreven Better Days, min of …

Southside Johnny & The Asbury Jukes – Pills And Ammo

Kaas lust ik alleen op pizza, maar van een portie cheesy rock kan ik vaker genieten. Beste kandidaat in die categorie is dit jaar de toch behoorlijk belegen Southside Johnny. Ik kende de protégé van Springsteen en Van Zandt alleen van het grotendeels door hen geschreven Better Days, min of …

Jammer – Jahmanji

Het is eigenlijk, eh, jammer dat de Britse pers bij elk nieuw talent een stroming fantaseert. Volgens mij werkt dit vluchtigheid in de hand. Houdt iemand zich nog bezig met twostep? Over grime hoor je ook weinig meer, Dizzee danst zich tegenwoordig loca loca met Shakira! Jammer (naast rapper ook …

Takka Takka – Migration

Er gaan geen hippe IJslanders, maar Brooklyners achter de naam Takka Takka schuil. Een onopvallende vertegenwoordiging uit deze New Yorkse hotspot, dat is eigenlijk juist weer wel opvallend. En om het nog ingewikkelder te maken, op Migration zijn juist de onnadrukkelijke passages waar de band een schimmenspel speelt het sterkst. …

Terug naar boven