Ik las onlangs in mijn lokale krant dat de zomer van 2005 waarschijnlijk in de geschiedenisboeken zal worden bijgeschreven als de zomer die geen zomer was. En dat zou niet alleen aan het weer liggen. Deze zomer mist alles wat een zomer een succesvolle zomer maakt. Geen zomerhitje, geen rage, …
Bijna had ik deze plaat afgedaan als zenuwachtig arty-farty getetter. Maar het bleek een klassiek geval van de juiste plaat op het verkeerde moment te zijn. De Canadese Veda Hille maakt namelijk eigenlijk helemaal geen liedjes – en u weet wellicht dat ik een liedjesman ben – maar kleine kunststukjes. …
Volgens mij wonen er in Canada alleen maar zachtaardige, vredelievende mensen. Ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten maar volgens mij is het niet echt ver van de waarheid vandaan. Het kan toch geen toeval zijn dat de Cowboy Junkies er ook vandaan komen. Als zij bijvoorbeeld een ouderwetse protestplaat …
Als klein kind droomde ik van ruimtereizen. Ik zal vast niet de enige zijn geweest. Geïnspireerd door de talloze sci-fi’s die ik toen keek, bouwde ik mijn kamer regelmatig om tot een ruimtestation. Gelukkig ben ik daar niet te veel in blijven hangen en de kans is dan ook nul …
‘H�, verd�rie!’ ‘Wat is er? Vind je het niet lekker?’ ‘Nee hoor, het is heerlijk. Ik baal er alleen van dat ik er even niet op kan komen op wie deze zanger lijkt.’ ‘Ik heb ook geen idee. Ik vind het wel leuk klinken trouwens.’ ‘Ja h�. Lekkere, frisse gitaarpop. …
Toen Paul Auster en Wayne Wang halverwege de jaren negentig bezig waren met Smoke – een film in en rondom een sigarenwinkeltje in Brooklyn – hadden ze daar zoveel plezier in dat ze besloten er nóg wat draaidagen tegenaan te gooien. Het resultaat daarvan is te zien in Blue in …
Pas op het moment dat hij in Hoek van Holland op het vaste land stapt krijgt hij het gevoel weer met beide benen op de grond te staan. Zijn hoofd tolt nog van alle kersverse onvergetelijke herinneringen. Hij groet zijn medereizigers; allen gaan gekleed in hetzelfde T-shirtje van dezelfde band. …
Ik ga eigenlijk ieder jaar wel naar het Virus festival in Eindhoven. Ik mag er graag naar refereren als een soort mini Lowlands. Het perfecte opwarmertje voor het festivalseizoen. Maar ik ga ook omdat ik altijd weer de hoop koester daar een goed bewaard muziekgeheim te kunnen ontdekken. In 2001 …
Mijn moeder leerde mij ooit geen snoepjes aan te nemen van vreemde meneren. Over whisky heeft ze eigenlijk nooit iets gezegd. Nu zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik een whiskydrinker ben. Laat staan een kenner. Maar mocht ik ooit in die verlopen saloon verzeild raken waar James …
Terwijl achter me de spiegelbol nog maar een keer om zijn as draait, schuifel ik stap voor stap naar de zijkant van de dansvloer. De houten vloer plakt onder mijn zolen. Een mengsel van gemorst bier, breezers en danszweet. Alsof die vloer me nog niet wil laten gaan. Ik pauzeer …
Het is tien uur in de ochtend in Seattle. Jon Auer – samen met Ken Stringfellow de kernleden van The Posies – verontschuldigt zich ervoor nog maar net uit bed te zijn en dat hij daardoor misschien een beetje wazig over kan komen. Ergens halverwege het daarop volgende gesprek ga …
Het verkeerde been. Soms heb ik ‘m ineens. Dan stap ik bijvoorbeeld ermee uit bed. Blijf dan maar uit mijn buurt, want dan ben ik niet te genieten. Gelukkig komt het zelden voor hoor. Meestal duurt zo’n bui niet al te lang. Ik ben in de regel best aangenaam gezelschap. …
Stel, je zit een gezellig avondje te babbelen in een kroeg. Dat zou er sowieso eentje moeten zijn waar de muziek op een acceptabel niveau staat, zodat je elkaar nog kunt verstaan en elkaar zonder drukke gebaren nog steeds begrijpt. Maar je hebt het die avond met je geprekspartner over …
Ik zie in de spiegel hoe ik probeer te verbloemen dat ik aan het vechten ben tegen de slaap. Toen ik daarnet met mijn hoofd achterover in de spoelbak lag en de heerlijk geurende shampoo met het water precies op temperatuur uit mijn haardos werd gespoeld, was ik volgens mij …
Terwijl ik alvast een envelop voorbereid met een ‘retourtje afzender’ beluister ik nog eenmaal de beoogde muzikale inhoud. Het is het eerste soloalbum van Maria Taylor, de helft van het vrouwelijke droompopduo Azure Ray. Haar stem zou je ook zomaar eens tegen kunnen komen op plaatjes van Bright Eyes, Crooked …
Wil je nog even voor me zingen? Een liedje, maakt niet uit in welke taal. Laat me alvast dromen voordat ik mijn ogen sluit. Neem me mee naar jouw wereld, waar grenzen vervagen en tijd niets meer blijkt te zijn dan wat cijfers op een wijzerplaat. Toon me beelden uit …
Soms kan het allemaal zo heerlijk eenvoudig zijn. Of in ieder geval op zijn minst eenvoudig lijken. Drie man. Drums. Bas. Gitaar. Een ruige strot. Een wagonlading effectpedalen. Versterkers op elf en gaan! Dus ga ik het deze keer niet moeilijker maken dan het is. Natuurlijk spreken we hier weer …
‘Dat was een van de vreemdste plaatsen waar we ooit hebben gespeeld, zo midden in een stadspark’, was de reactie van Vincent Cavanagh, zanger/gitarist van Anathema, toen ik hem herinnderde aan hun headliner-optreden op het festival Breda Barst van vorig jaar. ‘Het was achteraf gezien een geweldige mogelijkheid geweest om …
Ze pakt de houten doos uit het keukenkastje. Ze neuriet een deuntje van een vergeten radiohitje uit haar jeugd terwijl ze haar vinger over de papieren zakjes laat gaan. Twaalf smaken. Bijna allemaal even lekker, vindt ze. Bijna. Uit het vakje linksonder is sinds de aanschaf van het doosje geen …
Een keer in de vier jaar kijk ik naar atletiek op tv. Ik ben van huis uit niet zo’n sportliefhebber. Dit in tegenstelling tot mijn broer. Ik vermoed dan ook dat hij beslag heeft willen leggen op alle sportgenen in onze familie. En ik? Ik mocht in ruil daarvoor alle …
Mijn moeder staat in de keuken. Ze rommelt met wat potjes en pannetjes. Het vlees voor het avondmaal suddert alvast op een laag vuurtje. Ze zegt dat we, als we buiten willen gaan spelen, een dikke jas aan moeten aantrekken. De lucht oogt donker en er hangt de geur van …
Op de tafel in de kleedkamer van Het Patronaat in Haarlem staat een flinke schaal gevuld met fruit. Bananen, appelen, sinaasappelen, peren. Boordevol vitamientjes. Vitamientjes die de bandleden van Washington gezien hun bleke gezichtjes maar al te goed kunnen gebruiken. Of zien ze zo bleekjes omdat ze een beetje zenuwachtig …
De zon speelde gisteren verstoppertje achter de wolken. Ik had haar wel door maar had geen zin om mee te doen. Vond ze niet leuk. Om mij terug te pesten heeft ze de vanochtend mijn auto verhit – en ik heb geen airconditioning. Ik hoor een magnetronbelletje. Ping! Ik ben …
Ik ging nog maar eens een keer voor de spiegel staan. Ik probeerde mezelf in te beelden hoe dat het mij zou staan. Een geitenwollen sik. Een dikke hoornen bril. Een strakke zijscheiding in mijn haar. De obligate houten pijp nonchalant in de mondhoek. Zou dat nou echt iets voor …
