Sinds John Travolta in 1978 op een schommel luidkeels het vertrek van Sandy betreurde, ben ik verzot op De Snik. Zo nu en dan kwam ik De Snik nog wel eens tegen. Robert Smith van The Cure had hem en ook Morrissey liet hem bij tijd en wijle horen. Nu …
Het verhaal achter het Zweedse Friska Viljor is achteraf voor ons maar gelukkig. Muziek bleek het ideale afreageermiddel op vriendinnen die met de relatie kapten. Het handelsmerk van Daniel Johansson en Joakim Sveningsson, het duo achter Friska Viljor, werd de tegenstelling tussen droevige relationele teksten voorzien van vrolijke klanken. Hun …
Storm Conny Janssen Danst ft Anne Soldaat – Zout Ewie Blues Brother Castro – Out On The Beach Ludo J. Mascis – Several Shades Of Why Gr.R. The Killimanjaro Dark Jazz Ensemble – From the Stairwell Ramon Timber Timbre – Keep On Creepin’ On André Marike Jager – Here Comes …
Een korte rondgang over de redactie van File Under is ontluisterend: welgeteld twee schrijvers lezen nog Muziekkrant Oor. Een daarvan heeft nog steeds een abonnement en de ander leest losse nummers. Maar wel op zijn iPad. De rest heeft, soms al jaren geleden, het abonnement opgezegd. Hoe relevant is Muziekkrant …
Popmuziek lijkt steeds meer entertainment te worden, waarbij het gaat om zo mooi mogelijk zingen in de X-Factors van deze wereld. Vooruit, je moet ook nog iets aan uitstraling hebben, maar met een stylist kom je al ver. Aan creativiteit wordt van de zangertjes en zangeresjes weinig meer gevraagd. Als …
Mooi lullig! Doe je als ouwe punker eens een keer lekker punk, pikt de rest van de band het gewoon niet! Dit overkwam Ben “Weasel” Foster, al vijfentwintig jaar voorman van Screeching Weasel, op de afgelopen editie van het SXSW-festival in Austin. Hij ging tijdens een optreden op de vuist …
Al ga je hele dagen nieuw materiaal zitten beluisteren, het zal je niet lukken om in een genre als progressieve metal alles te beluisteren, laat staan wanneer je meerdere genres interessant vindt. Zo kon het gebeuren dat ik nog nooit een album van Evergrey beluisterd had. En dat terwijl Glorious …
Al ga je hele dagen nieuw materiaal zitten beluisteren, het zal je niet lukken om in een genre als progressieve metal alles te beluisteren, laat staan wanneer je meerdere genres interessant vindt. Zo kon het gebeuren dat ik nog nooit een album van Evergrey beluisterd had. En dat terwijl Glorious …
Afgelopen week draaide ik weer eens de ijzersterke Themes-reeks van Simple Minds. Goed man. Als kind van de jaren tachtig heb ik dan ook helemaal geen moeite met de vele bandjes die op het moment in het openbaar dwepen met acts uit die tijd. Cheesy synthesizers, tikkie bombast, beetje overdreven …
Afgelopen week draaide ik weer eens de ijzersterke Themes-reeks van Simple Minds. Goed man. Als kind van de jaren tachtig heb ik dan ook helemaal geen moeite met de vele bandjes die op het moment in het openbaar dwepen met acts uit die tijd. Cheesy synthesizers, tikkie bombast, beetje overdreven …
Ik heb altijd een beetje een hit or miss-gevoel bij het oeuvre van Steven Wilson, frontman van Porcupine Tree en gevierd producer van onder andere Opeth en natuurlijk Blackfield. De laatstgenoemde is een samenwerking tussen Wilson en de Israëlische muzikant Aviv Geffen. Welcome To My DNA is de derde plaat …
‘You’re the grandson, you’re the grandson’s toy in the corner Don’t tell anyone else […] You were seen near the hollow tree Look what you have done’
Het Britse label Cold Spring mag klein zijn, hun liefde voor folkmuziek is groot. Voor de tweede keer komt men met een even rijkgevulde (150 minuten!) als smaakvol samengestelde collectie liedjes onder de (vermoedelijk) zelfverzonnen Dark Britannica-paraplu. Natuurlijk mét uitgebreide liner notes. Een muzikale viering van het eeuwenoude Britse muzikale …
When All Life Ends pakt het grootser aan dan de skyline van Rotjeknor. The Eye Devours is deathmetal. Punt. Geen moeilijkdoenerij, maar lompharde, snel hakkende riffs, oergrunts die de hoge C nooit zullen halen en drumwerk dat oprecht staccato genoemd mag worden. Een verademing in vergelijking met God Dethroned. When …
Onlangs was de Thin Lizzy-documentaire Bad Reputation te zien op BBC4. Brian “Robbo” Robertson is inmiddels voorzien van een hoofd dat de sporen draagt van jaren dope- en drankgebruik. Niettemin stal hij mijn hart toen hij de vraag of recalcitrant gedrag in de studio het gevolg was van hoe hij …
Onlangs was de Thin Lizzy-documentaire Bad Reputation te zien op BBC4. Brian “Robbo” Robertson is inmiddels voorzien van een hoofd dat de sporen draagt van jaren dope- en drankgebruik. Niettemin stal hij mijn hart toen hij de vraag of recalcitrant gedrag in de studio het gevolg was van hoe hij …
Aviv Geffen is in het land om de nieuwste plaat van Blackfield, Welcome To My DNA te promoten. Blackfield is het volgroeide breinkind van Geffen en Steven Wilson, die menig progrock-liefhebber kent als frontman en producer van de Britse band Porcupine Tree. Geffen is nog nauwelijks ingecheckt in het Dylan …
Aviv Geffen is in het land om de nieuwste plaat van Blackfield, Welcome To My DNA te promoten. Blackfield is het volgroeide breinkind van Geffen en Steven Wilson, die menig progrock-liefhebber kent als frontman en producer van de Britse band Porcupine Tree. Geffen is nog nauwelijks ingecheckt in het Dylan …
The first cut is the deepest. Dientengevolge is de muziek waar ik als zoekend puber mee begonnen ben, ook de muziek waar ik het meest op terugval. Niet dat ik als kind van de jaren tachtig ga roepen dat de jaren tachtig de beste waren, maar toch, het komt dus …
The first cut is the deepest. Dientengevolge is de muziek waar ik als zoekend puber mee begonnen ben, ook de muziek waar ik het meest op terugval. Niet dat ik als kind van de jaren tachtig ga roepen dat de jaren tachtig de beste waren, maar toch, het komt dus …
Cass McCombs is bepaald geen blije bobo op zijn nieuwste langspeler Wit’s End. Aju prima donna’s, aju droommeisjes die echt bestaan. De schuchtere Californische singer-songwriter trekt zich verder terug, op weg naar een desolate, afgeschermde plek ver van een maatschappij die hem naar eigen zeggen zo moeilijk begrijpt. De Wilco-achtige …
Cass McCombs is bepaald geen blije bobo op zijn nieuwste langspeler Wit’s End. Aju prima donna’s, aju droommeisjes die echt bestaan. De schuchtere Californische singer-songwriter trekt zich verder terug, op weg naar een desolate, afgeschermde plek ver van een maatschappij die hem naar eigen zeggen zo moeilijk begrijpt. De Wilco-achtige …
