Burnt By The Sun is niet meer. Nog een plaat zouden ze maken en vervolgens nog wat optredens en dat was het dan voor deze band, die toch altijd een heel behoorlijke subtopper was in de metalen eredivisie. Net als zoveel van haar Relapse-collega’s was Burnt By The Sun een …
Converge heeft zich in de afgelopen jaren op weten te werken tot een van de meest belangrijke hardcore-bands van de afgelopen tien jaar. Hun zegetocht begon in 2001 met de release van Jane Doe (onlangs verkozen in het toonaangevende Decibel Magazine tot beste plaat van het afgelopen decennium), en met …
A Place To Bury Strangers is al geregeld voorbij gekomen in de Zonder Woorden-reeks alhier op File Under, er is hier nog nooit een plaatrecensie van geweest. Daar moet natuurlijk verandering in komen want de nu bij hun tweede plaat aangekomen A Place To Bury Strangers is een van de …
Op het gebied van post-rock ben ik eerlijk gezegd een beetje opgebrand. Er was een tijd dat ik graag naar langgerekte instrumentale spanningsbogen van bands als Explosions In The Sky en G!YBE luisterde, echter is daar de laatste paar jaar verandering in gekomen. Dat ligt zowel aan mijzelf als aan …
Nadat ik deze cd voor het eerst in de speler duwde moest ik even slikken. Klopt dit wel? Moet ik een arrenbie-cd bespreken? Na een paar minuten speurwerk op internet had ik het door. Flight Of The Conchords is een comedy- annex folkduo uit Nieuw Zeeland die buiten hun eigen …
Nebula is een van de bands die al wat langer in de stoner-hoek meedraait. Begonnen in 1997 als afsplitsing van Fu Manchu is de band nu bij haar vijfde studio-album aangekomen, als ik goed heb geteld. Overigens is deze plaat vorig jaar als 6-track EP uitgebracht op een klein label …
Dubbel rondje Meteor City vandaag, het label dat zichzelf roemt als zijnde het in-house-label van de website stonerrock.com, het verzamelpunt voor stonerfans. Flood voldoet precies aan het signalement van de gemiddelde stoner-band: elementaire, stevige Sabbathiaanse riffs, stoffige drums, vintage sound en zwaar van begin tot eind. Het tempo ligt over …
Een van de vele vertakkingen van de grote Broken Social Scene-boom is Apostle Of Hustle, de band rond gitarist Andrew Whiteman. Met zijn eigen band Apostle Of Hustle is hij intussen bij zijn derde langspeler aanbeland, die vanzelfsprekend via het BSS-label Arts & Crafts het daglicht ziet. Het is een …
De vorige Throw Me The Statue-plaat kwam net voor de zomer en was dan ook een ideale zomerplaat. Deze nieuwe komt vlak na de zomer en is meteen een stuk herfstiger dan de vorige. Qua timing valt deze release dan ook bijna perfect. Wat meteen opvalt is dat de songs …
Sinds Megadeth‘s comeback-plaat The System Has Failed uit 2004 is de carrière van Dave Mustaine en consorten weer op het juiste spoor beland. Eind jaren 90 leek de band op sterven na dood na een aantal ronduit zwakke releases, vervolgens kwam die comeback-plaat en werd hun positie in de metalen …
Post-rock as post-rock can be, was het eerste wat in me op kwam na een eerste luisterronde van Cougar‘s tweede langspeler Patriot. Ze voldoen namelijk aan alle genre-eisen: volledig instrumentaal, behoorlijk jazzy maar niet teveel, tingel-tangelende opbouwstukken, ritmische frutsels, tikje gestudeerd maar toch ook behoorlijk spannend, afwisselend en overtuigend. De …
Dit jaar bestaat Motorpsycho 20 jaar. Dat moet natuurlijk gevierd worden en dat doen ze vanzelfsprekend in stijl, met een vinyl-only EP (die toch weer ouderwets bijna 40 minuten klokt), opgenomen vorige zomer in Chicago met Steve Albini. Dat schept dan meteen enorm hoge verwachtingen, maar Motorpsycho zou Motorpsycho niet …
Het begint eigenlijk al bijna een genre op zich te worden, die kruisbestuiving tussen doommetal, psychedelica en postrock. We hebben het standaard-rijtje Neurosis/Isis/Cult Of Luna die het afgelopen jaar stuk voor stuk sterke platen uitbrachten, en een tijdje terug werd de ruimdenkende metalfan zoals u en ik blij verrast met …
Twee jaar terug had het synthpop-duo Matt and Kim een bescheiden hitje met het vrolijke “Yea Yeah”, dat in 2007 niet van de internets af te slaan was. De rest van hun debuut heb ik niet gehoord maar afgaande op de recensies moet dat ook een prima plaat geweest zijn. …
Drie jaar terug maakte ik voor het eerst kennis met het Noorse The Low Frequency In Stereo. Toen hun derde plaat The Last Temptation Of… hier ten tonele verscheen, viel me meteen al op dat The Low Frequency In Stereo geen alledaags bandje was. Stereolab-achtige psychedelica, krautrock-motorik, post-rock-stukken, uitgesponnen jazzy …
Als ik een prijs mocht uitreiken voor de meest consistente rockband, dan zou ik hem meteen geven aan Sonic Youth. Zeg nou zelf, al bijna 30 jaar bezig en geen enkele echt slechte plaat gemaakt. Tuurlijk was er wel eens een minder geïnspireerde plaat (NYC Ghosts And Flowers schiet me …
Zo zeg, wat hebben we hier ineens? Volkomen uit het niets verschijnt er een gitaarplaat van jewelste van een mij tot voor kort onbekende band. Believo! is de naam van het Belgische trio die deze debuutplaat op de mensheid loslaat via het bescheiden Zeal-label. In iets minder dan drie kwartier …
Een paar jaar terug ontdekte ik Cursive met dank aan een vriend, die me kennis liet maken met hun plaat The Ugly Organ uit 2003. Dit was emocore zoals ik dat graag wilde horen: stuurs, dwars, maar tevens enorm speels en toch stiekem ook wel behoorlijk catchy, ondanks de soms …
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: dit is een van de vreemdste cd’s die ik in mijn (bijna) vijfjarige carrière als scribent bij FU heb mogen ontvangen. Het Finse Ajattara is een soort van folkband die een heidense akoestische benadering van blackmetal uitvoeren. Die klinkt al …
Sarke is het heavy metal-project van het duistere heerschap met dezelfde naam. Deze meneer Sarke heeft in het verleden in verscheidene blackmetal-bands gespeeld zoals Old Man’s Child en Tulus, en hij vond het tijd om eens een plaat te maken in de stijl zoals die in de vroege jaren tachtig …
Soms is de tweede plaat van een band nog belangrijker dan een debuut. Helemaal als je zoals Buried Inside vier jaar terug ijzersterk debuteerde en dus nu bij het zo beruchte Moeilijke Tweede Album bent aangekomen. Hun debuut Chronoclast was er voor de postmetal-liefhebbers in elk geval eentje om de …
Dubbel blokje gitaren vandaag. Stinking Lizaveta is een powertrio dat al een aardige tijd meeloopt en aan instrumentale, geïmproviseerde psychedelische rock doet. Ze noemen het zelf doom-jazz, en die stijlbenaming is eigenlijk helemaal niet zo gek gekozen. De thema’s en de sound, inclusief de wah-wah, duwen de band sowieso al …
Het moet ook niet gekker worden: Marty aan de synthpop. Normaal gesproken ben ik namelijk nogal van de gitaren. Ik ben zelfs een actief bespeler van het instrument. Maar sinds begin deze week is er maar een cd in de lade van mijn speler te vinden, namelijk deze debuutschijf van …
De verrassing van de week is afkomstig uit IJsland en heet Sólstafir, die met Köld hun derde langspeler afleveren. De band bestaat echter al sinds 1995, en maakt een stevig rockende vorm van doommetal met flinke postrock-stukken en hier en daar wat alternatievere geluiden. In de bio hanteren ze daarvoor …
