Pedrito Diablo & Los Cadaveras – El Cuerno Del Chivo

Wat ik altijd vrij wonderlijk heb gevonden is dat Spaghetti-westerns van bijvoorbeeld Sergio Leone met veelal muziek van Ennio Morricone praktisch allemaal zijn opgenomen in de Spaanse Tabernaswoestijn. Louter productioneel waren de films in Italiaanse handen. Maar, het oog wil ook wat. Ik heb westerns nooit kunnen associëren met het …

The Dukes – Victory

Grappig, Victory van The Dukes klinkt als een soort Weezer, Nada Surf en Fountains Of Wayne. In elk geval een opgefokt gitaargeluid dat gevat is in afgeronde poppareltjes. Mag ook wel als de helft van de band voortkomt uit No One Is Innocent. En gaandeweg wordt het album steviger en …

SemistereO – SemistereO

Het Nederlandse SemistereO bewijst hoe klein verschillen of hoe minimaal scheidslijnen kunnen zijn. Tussen getekend worden bij een grote maatschappij of eigen beheer, tussen briljante emo en psychedelische post- en progrock, tussen krachtige vocalen met body en lijzige net-niet aanwezige zangpartijen die een blijvend stempel kunnen drukken. Toen ik voor …

Moveonout – Here

De voorloper van dit Italiaanse Moveonout heette RML. Voor zover bekend bevond RML zich op het snijvlak tussen psychedelische rock, sferische metal en progrock. Een beetje zoals de laatste plaat van The Gathering met Anneke van Giersbergen klonk. Sinds 2008 ontdekte de band pro-tools en elektronica en dat veranderde de …

Fervid – How?

Fervid is een rocktrio dat volgens mij geen enkele moeite heeft om platen van Dream Theater en Porcupine Tree aan te horen. Ik kan er weinig mee. Waarom? In het algemeen drukt er een gedateerde stempel op deze plaat. Ik heb het allemaal tien keer spannender gehoord. Fervid trekt best …

The Life – Alone

The Life was een pre-pre-pre-grunge band uit Seattle. Eigenlijk een wave-rock-band met folky en Ierse invloeden. R.E.M., Camper van Beethoven, U2 en The Alarm op een hoop, zeg maar. En als ik toch bezig ben, dan mogen Echo & The Bunnymen en The Triffids er ook nog wel bij. Alone …

Magazine – No Thyself

No Thyself, da’s wel een erg krasse punkuitspraak. Zoiets als ‘Nee gij!’ en ‘wat je zegt ben je zelf’ in een enkel woordgrapje vervat. Nou is mijnheer Howard Devoto een oude warse punkerd van het eerste uur. Hij stapte uit The Buzzcocks en startte in de jaren zeventig Magazine waarmee …

Dub Trio – IV

Zeg je metal en reggae, dan zeg ik Bad Brains en Basement 5. Het trio uit Brooklyn Dub Trio kan er echter ook wat van. Dub Trio klinkt alsof Lee Perry Helmet en Don Caballero in de overdub gooit. Dit instrumentale gezelschap moet het hebben van de noise, de brute …

We Are The Ocean – Go Now And Live

Prettig in het gehoor liggende rock met meezingrefreintjes en vocalen die het midden houden tussen Hellacopters, Manic Street Preachers en Lostprophets. Zelf menen de Engelse heren zichzelf te moeten profileren als postcore- en hardcoreband. Dat valt dus wel even tegen. We Are The Ocean is zo’n typisch gevalletje romantische schoolband …

We Are The Ocean – Go Now And Live

Prettig in het gehoor liggende rock met meezingrefreintjes en vocalen die het midden houden tussen Hellacopters, Manic Street Preachers en Lostprophets. Zelf menen de Engelse heren zichzelf te moeten profileren als postcore- en hardcoreband. Dat valt dus wel even tegen. We Are The Ocean is zo’n typisch gevalletje romantische schoolband …

Sarke – Oldarhian

Dat zou je in Nederland eens moeten proberen; een kerel aanstellen als leraar die in zijn vrije tijd zanger was van Darkthrone en nu Sarke en bezig is met een documentaire over blackmetal in Scandinavië. Ja, ja, Nocturno Culto is me er eentje! Het genre van loutere blackmetal is me …

Terug naar boven