Hoewel The Scene al wel eerder een plaat had uitgebracht, kwam hun grote doorbraak ontegenzeglijk in 1991 met Blauw, de plaat van onder andere publiekslieveling “Iedereen Is Van De Wereld”. Zanger Thé Lau en zijn band werden een graag geziene gast in het concertzaaltjescircuit in Nederland. En terecht, want live …
Blaudzun: de naam zelf is waarschijnlijk nog altijd onbekend bij de meeste Nederlanders. Het markante hoofd van Johannes Sigmond, zijn echte naam, wordt ongetwijfeld door veel meer mensen herkend dankzij zijn optredens bij DWDD voor de DWDD Recordings. En zo markant als zijn hoofd is, zo markant is ook zijn …
Ik heb eigenlijk geen idee hoe vaak het voorkomt dat concertzalen, met name die buiten de Randstad, 40 jaar bestaan. De Effenaar, vlakbij het station van Eindhoven, is in elk geval zo’n zaal die het wel gered heeft. Inmiddels niet meer in het oorspronkelijke gebouw, dat in 2005 plat ging …
Het heeft behoorlijk wat jaren geduurd voordat het Engelse Pete and the Pirates blijkbaar de inspiratie vond om een vervolgplaat uit te brengen. Drie jaar maar liefst lieten de springerige Britten hun fans wachten. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: het was het wachten waard. …
Het heeft behoorlijk wat jaren geduurd voordat het Engelse Pete and the Pirates blijkbaar de inspiratie vond om een vervolgplaat uit te brengen. Drie jaar maar liefst lieten de springerige Britten hun fans wachten. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: het was het wachten waard. …
Het kan verkeren: in tegenstelling tot het grootste deel van de vaderlandse muziekpers, heb ik nooit iets gehad met de Arctic Monkeys. Veel te Brits voor mij, en dan dat accent! Kortom, het recenseren van hun nieuwste cd (met de weinig goeds voorspellende titel Suck It And See) was niet …
Het kan verkeren: in tegenstelling tot het grootste deel van de vaderlandse muziekpers, heb ik nooit iets gehad met de Arctic Monkeys. Veel te Brits voor mij, en dan dat accent! Kortom, het recenseren van hun nieuwste cd (met de weinig goeds voorspellende titel Suck It And See) was niet …
Soms heb je dat: dan kom je een band tegen waarbij je sterk het gevoel hebt dat die wel eens heel groot zou kunnen worden. Omdat ze precies die goede mix hebben van prima songmateriaal, een goede zanger, en het geluk van het juiste moment. Muse was ooit zo’n band. …
Nadat ik via YouTube even het nieuwe nummer van geweldenaar Damien Rice had bekeken en beluisterd, duwde ik de nieuwe EP van Dennis Wels in mijn cd-speler. Arme Dennis, zou je zeggen. Maar dat bleek alleszins mee te vallen: beide mannen begeven zich min of meer in hetzelfde muziekspectrum (die …
Happiness van Hurts: wat mij betreft de meest over het hoofd geziene plaat van 2010. Bij mij stond hij boven aan mijn jaarlijst, en dat is niet voor niets. Het Britse duo Theo Hutchcraft en Adam Anderson (die eerder speelden in de band Daggers en daarvoor Bureau) hebben namelijk een …
De nieuwe cd van de Canadees Ben Weaver wordt op internet met nogal gemengde gevoelens ontvangen. De een brandt de cd tot de grond toe af vanwege saaiheid, de ander vindt juist die soberheid intiem en prettig. Na de cd een aantal keren beluisterd te hebben, moet ik zeggen dat …
De Britten van The Snakes noemen zich op hun site ‘Excellent alt-country rockers’, en die arrogantie is ze vergeven. Want met Sometime Soon hebben ze een charmante plaat gemaakt, die inderdaad behoorlijk goede alt.country bevat, maar evengoed een lekker bluesrocknummer met Tom Waits-achtige vocalen (“Refrigerator Blues”) of een schattig lief …
Dat de leden van de Rotterdamse band Surface Noise zich lieten inspireren door de Beach Boys, is nauwelijks te horen op hun debuutalbum, Molded. Bands die je wel terughoort zijn bijvoorbeeld Pavement, of Grandaddy. Aangenaam rammelende rock, licht onvaste zang, hier en daar folkelementen met soms verrassende toevoegingen van synthesizers …
Monogamie een spel noemen: dan moet je best wel wat lef hebben. Of een verbroken relatie achter de rug natuurlijk. Beide dingen zijn van toepassing op Cursive-frontman Tim Kasher, die met The Game of Monogamy zijn eerste soloplaat uitbrengt. Na een instrumentale, bijna klassiek klinkende, opener, die doet denken aan …
Eerlijk is eerlijk: met reggae heb ik nooit zoveel gehad. Dus eigenlijk is het best raar om nu een recensie te moeten gaan schrijven over de Easy Star All-Stars, een reggaecollectief dat er een sport van heeft gemaakt om bestaande popplaten om te toveren tot een reggaeplaat. Daarmee begonnen ze …
Hoe schrijf je een recensie over OK Go zonder het woord `loopband’ te laten vallen? Nou, niet dus. Eén briljante clip, die net als Massive Attacks “Unfinished Sympathy” in één take werd opgenomen, en de band had zijn reputatie gevestigd. Hoewel Of The Blue Colour Of The Sky al begin …
Je houdt van hem of je haat hem: een tussenweg lijkt er niet echt te zijn. Wie mijn eerdere recensies over Antony and the Johnsons gelezen heeft op File Under, weet dat ik tot de eerste groep behoor. Met I Am A Bird Now trok Antony me definitief over de …
Er zijn nog maar weinig bands die al zo lang meegaan, en ook zo’n constant hoog niveau halen, als Crowded House. En ze hebben hun portie ellende echt wel gehad: ruzies tussen Neil en Tim Finn, waardoor laatstgenoemde de band verliet, en niet te vergeten de tragische zelfdoding van drummer …
Een kennis van me is helemaal thuis in Duitse alternatieve muziek. Ik had hem voor deze recensie graag eens gevraagd wat hij vindt van Fehlfarben, ook om wat context te krijgen, maar helaas zit hij aan het andere eind van de wereld. Dus moet ik het doen met wat internet …
Het is dat ik wist dat ik naar een cd ging luisteren van het Ierse The Brothers Movement (ja, inderdaad, er zitten twee broers in de band, aangevuld met wat vrienden), anders was ik er ongetwijfeld van overtuigd geweest dat ik per ongeluk de nieuwe cd van Black Rebel Motorcycle …
Ik ben niet zo’n liedjesmens. Dat wil zeggen, ik ben natuurlijk dol op mooie liedjes, maar het liefst luister ik hele cd’s, netjes van begin tot eind, zoals ik denk dat de artiest hem bedoeld heeft. Samplers zijn over het algemeen dus ook niet zo aan mij besteed. De sampler …
Wie op het verkeerde been gezet is door de ingewikkelde bandnaam, en daardoor een ingewikkelde plaat verwacht, zit in dit geval helemaal mis. Het moeilijkste aan de Noorse band Deleted Waveform Gatherings blijkt toch echt de bandnaam te zijn. Hun muziek, in elk geval op deze derde cd, is een …
Toen Matthew Thomas Dillon nog een klein Mattje was, bezocht hij ooit Epcot, het Disney-themapark over technologische innovatie. Daardoor raakte hij danig onder de indruk van de ideeënrijkheid van de mens, maar ook alles dat onze kennis en ervaring overschrijdt. Jaren later kwam er de behoefte om die verwondering om …
Hoewel ik van mezelf een optimistisch en opgeruimd persoon ben, heb ik qua muziek absoluut een voorliefde voor melancholie en zwaarheid. Een kwestie van ‘opposites attract’? De eerste volwaardige cd van Apse, Spirit, paste destijds dan ook prima binnen dit kader. Ik werd direct geraakt door de tribale en opzwepende …
Simon Binkenborn, van oorsprong Duitser en de man achter de band Nederlandse band Symon, is iemand die zijn muziek overduidelijk gebruikt als vehikel om zijn gevoelsleven in woorden weer te geven. Bijvoorbeeld zijn periode in Amsterdam, zonder familie om zich heen, zonder geld. Dat maakt 1+1=3 een eerlijke plaat, maar …
