Op een druilerige maandagochtend als deze is het geen straf om The Ruminant Band, de vierde cd van Fruit Bats, te moeten beluisteren en recenseren. De band houdt van opgewekte majeurakkoorden en maakt ongecompliceerde gitaarpop die ook nog eens snel in je hoofd blijft hangen, dankzij een beetje jingle-jangle, hier …
Wie op internet gaat zoeken op The Alexandria Quartet, komt voornamelijk sites tegen over de gelijknamige boeken van Lawrence Durrell. Toch heeft de Noorse band waar ik eigenlijk naar op zoek was zelf ook al een aardige reputatie opgebouwd, onder andere als voorprogramma van Travis. Mede dankzij het feit dat …
Voor mij is The Scene altijd een van de beste Nederlandse bands geweest, en hoewel zanger Thé Lau solo wel een deel van het gat opvulde dat ontstond toen de band ermee ophield, bleef er ook altijd een leegte achter. Soms is het geheel nu eenmaal meer dan de som …
Je zult als band maar al bijna dertig jaar bestaan, en dan toch in Nederland vooral bekend zijn om die ene, prachtige, single. “Under the Milky Way” is inmiddels alweer 21 jaar oud en sindsdien horen we nog maar weinig van de Australische band The Church. Althans, op singlegebied dan, …
Al in 2006 schreef File Under-collega Ewie een recensie van Rob Klerkx’ EP New Roads. Hij was redelijk positief en eindigde met de opmerking benieuwd te zijn naar het vervolg. Dat vervolg is nu, bijna drie jaar later, eindelijk verschenen. De eerste full length van Klerkx heet Unleash en borduurt …
In de tijd dat ik net Fleet Foxes ontdekte, verscheen ook All We Could Do Was Sing, de doorbraakplaat van Port O’Brien, en gezien het folky karakter daarvan, wilde ik die graag horen. De band leek een bij vlagen wat minder ernstige variant van Fleet Foxes en was dus een …
De BBC is sinds kort niet alleen meer de publieke omroep van Engeland, maar ook de afkorting van een relatief nieuwe Engelse band genaamd Bombay Bicycle Club (genoemd naar een bekend Indiaas restaurant in Londen, dus vergis je niet in de url). Deze bijzondere naam trok direct mijn aandacht bij …
“Show Me What I’m Looking For” was al een 3FM Megahit en het hele album, Coming To Terms, was op diezelfde zender de Week-cd, dus helemaal onbekend is Carolina Liar in Nederland inmiddels niet meer. De band rond zanger/gitarist Chad Wolf werd geformeerd door de Zweedse producer Max Martin (hij …
Er zijn niet veel artiesten die zo productief zijn als Fleet Foxes-drummer Josh Tillman. Begin dit jaar nog bracht hij Vacilando Territory Blues uit, in april begon hij met de opnames voor een nieuwe cd, en twee weken later had hij deze nieuwe plaat, Year In The Kingdom, uitgepoept. Deze …
Singer-songwriter Dennis Wels zou je met gemak de koning van het voorprogramma kunnen noemen. Als support act kon je hem bijvoorbeeld al tegenkomen bij Woven Hand, Gert Vlok Nel, Lohues and the Louisiana Blues Club, Jelle Paulusma en Jeff Martin. Met die laatste heeft hij qua stem het meest gemeen, …
Ineens viel het kwartje. Na hun visueel behoorlijk saaie, want statische, optreden op Metropolis 2009 had ik The Xx (uit te spreken als The Exis en bestaande uit vier jonge Londenaren) al bijna in het verdomhoekje gezet. Maar ineens werd ik geraakt door de prachtige verstildheid van hun debuutalbum. De …
Soms kunnen zogenaamde tapecirkels of ‘battle of the bands’ heel handig zijn: dankzij zo’n battle met andere muziekliefhebbers, waaronder eentje uit Noorwegen, leerde ik vorig jaar de Deense band Mew kennen. Hoewel ze al bijna 15 jaar bestaan, had ik nog niet eerder van ze gehoord, en dat is best …
Er was even onduidelijkheid over Tusks: hun gelijknamige EP verschijnt hier pas ergens tegen het einde van dit jaar, maar waarom is er dan nu toch al een recensie-exemplaar beschikbaar? De oplossing: de EP bleek aan de andere kant van de oceaan al ruim een jaar te verkrijgen (en dankzij …
Het is zomer, en de nieuwe, jonge, goeduitziende Nederlandse poprockbandjes lijken uit alle hoeken en gaten tevoorschijn te komen. Zo recenseerde ik onlangs nog Rigby, en dan zijn er natuurlijk nog Stereo en Valerius. Nu Krezip en Di-rect uit elkaar zijn, wordt het ook wel tijd dat andere bands hun …
Met een bandnaam als Noah and the Whale kun je eigenlijk al bijna niet meer de mist ingaan: prachtig verzonnen en hij trekt direct de aandacht. De titel van hun tweede cd, The First Days of Spring, is wat minder tekenend: als je blije en opgewekte lente-achtige liedjes verwacht, sta …
Het begin van Conditions wekt een beetje een foute indruk, want het klinkt alsof je gaat luisteren naar een soulplaat. Nu zit er wel degelijk veel soul in deze plaat, vooral met dank aan de geweldige zanger, Dougie Mandagi, maar na vijftig seconden wordt duidelijk waar het echt om draait …
Op 9 november is het alweer 20 jaar geleden dat tienduizenden mensen bij de Brandenburger Tor in Berlijn overstaken van Oost naar West en vice versa: de Muur was eindelijk gevallen! Wie wel eens in Berlijn is geweest, weet dat die roerige geschiedenis nog altijd zorgt voor een inspirerende en …
Hoewel ik ergens de term ‘feestfolk’ tegenkwam in een verder prima recensie, is dat niet een term die ik zelf zou geven aan het Belgische Jaune Toujours. De aanwezigheid van een accordeon en blazers roept wel al snel die associatie op, maar toch vind ik de muziek op Kolektiv serieuzer …
Aan hippe Britse vrouwenstemmen deze zomer geen gebrek: na Little Boots en La Roux (die van de enorme kuif) is er nu Florence and the Machine, met zangeres / harpiste Florence Welch aan het roer. Wat ze gemeen heeft met Little Boots en La Roux is in elk geval dat …
Mijn muzieksmaak is gaandeweg de jaren steeds softer geworden. Tekenden de grunge en de alternatieve gitaarrock vooral de jaren tussen mijn twintigste en dertigste, daarna werd het toch meer de melodieuzere gitaarrock en zelfs de folkrock die ik het meest beluisterde. The Skygreen Leopards is daarbij vreemd genoeg nooit voorbij …
Alsof Beck het muziekstokje doorgegeven heeft, zo klinkt Floating Action, de naam waaronder Seth Kauffman tegenwoordig optreedt. Voorheen deed hij dat onder zijn eigen naam (en onder die naam heeft hij twee cd’s uitgebracht), maar nu heeft hij een kleine band om zich heen verzameld. Nog steeds schrijft en produceert …
De zomer staat voor de deur, dus de dagen worden weer langer, het weer fraaier, en het festivalseizoen is in alle hevigheid losgebarsten. Des te vreemder is het eigenlijk dat net nu de debuutplaat uitkomt van de Amerikaanse band The Fatales: dit is namelijk bij uitstek een plaat voor donkere …
Van James Taylor ken ik eigenlijk niet meer dan de nummers die de meeste mensen wel kennen, zoals “You’ve Got A Friend” en “Fire and Rain”. Die laatste is ook echt van hem, maar het eerste nummer is origineel van Carole King. Zo heeft James Taylor de afgelopen decennia zeer …
Bij Idols was hij ooit een van mijn favoriete deelnemers, want ik vond het zo’n leuke jongen, die Christon Kloosterboer. Omdat hij er uiteindelijk toch vrij snel uit lag, verwachtte ik niets meer van hem te horen, dus groot was mijn verbazing toen hij ineens opdook bij De Wereld Draait …
Wie een recensie schrijft over Annie Clark, ontkomt er bijna niet aan om ook even de namen van The Polyphonic Spree en Sufjan Stevens te noemen. Want dat zijn allebei artiesten met wie Annie ooit heeft samengewerkt. Soms echter gaat ze solo, en dan transformeert ze tot St. Vincent, een …
