Ik zit ergens halverwege de plaat. Er komen wat gitaarklanken voorbij die me bekend in de oren klinken. En dan ineens valt het kwartje. Verdorie, het is net of ik het intro van een willekeurig nummer van Jimi Hendrix hoor zodra de eerste tonen van “Foggy Day” klinken. Ook de …
‘Kick, snare, hat, ride!’ Even denk ik naar de oude Moloko te luisteren als ik de single “Don’t Upset The Rhythm” luister, want die band heeft dezelfde vrolijke en aanstekelijke vibe als Noisettes in dit nummer tentoonspreiden. Zoals ook de stem van zangeres en bassiste Shingai Shoniwa wel wat wegheeft …
Als muziekliefhebber ben ik altijd op zoek naar die ene plaat die me weet te raken in mijn hart. Zo’n plaat waar je naar kunt blijven luisteren en die bij elke luisterbeurt alleen maar mooier wordt. Bijna als een verslaving. Waar het aan ligt, weet ik niet, maar die platen …
In januari snelde de single “Superman” de release van Mama Loo’s derde cd, Orange Heart, vooruit. Met zijn bezwerende geluid is het een typisch Mama Loo-liedje, ook qua lengte trouwens. Want met acht liedjes in ruim tweeënveertig minuten kun je wel stellen dat Orange Heart niet direct heel radiovriendelijk is. …
Sinds ik de promo in huis heb, blijkt niet alleen het hele artwork van de debuutplaat van The Cesarians veranderd te zijn, maar ook de titel ervan. Zelfs de hele tracklist hebben ze omgegooid. Of het een verbetering is, zou ik niet durven zeggen, maar ze hebben er vast hun …
De Amerikaanse stad Seattle speelt een belangrijke rol in mijn muzikale ontwikkeling. Dat wil zeggen, als ‘moederstad’ van de grunge, want dankzij die stroming is mijn liefde voor muziek pas echt tot bloei gekomen en is zij zich allerlei kanten op gaan ontwikkelen. Tja, en nu is daar The Intelligence. …
Met een nieuwe cd van David Lowery en de zijnen weet je altijd een ding zeker: dat je goede rock voorgeschoteld gaat krijgen. De frontman van Cracker heeft een diverse smaak: hij is ook nog zanger van Camper van Beethoven, was met Cracker al eens support act voor de Ramones, …
En jawel, weer een nieuwe loot aan de tweetallen-zonder-bas-rockduo-boom die ook ooit The Black Keys en The White Stripes voortbracht, maar hier gaat het om een band uit Groot-Brittannië. De Welshe broertjes Clifford (Alec op gitaar en vocalen en Brennig op drums) halen echter wel ergens anders hun mosterd. De …
Als zanger van het Haagse Frezno Falls maakte Leo Gstrein al wel enige naam, maar desondanks zullen er ook nog veel muziekliefhebbers zijn die zijn naam niet kennen. Terwijl hij ook onder zijn eigen naam al een cd heeft uitgebracht. En nu is er dan Strange Ways To Save The …
Even dacht ik dat ik het adres van Gr. R. moest gaan vragen om deze cd door te kunnen sturen, want toen ik het openingsnummer hoorde van Still Flyin’s cd Never Gonna Touch The Ground, hoorde ik toch echt een reggaenummer. Maar werd ik nou op het verkeerde been gezet? …
Wereldmuziek is nooit zo mijn ding geweest. Alleen al omdat ik snel verveeld raak door het gebruik van exotisch klinkende instrumenten. En dat terwijl ik van een simpele elektrische gitaar eigenlijk nooit genoeg krijg. Dit gegeven maakt dat ik Sticks van de Franse multi-instrumentalist en producer Chris Joss bij vlagen …
Misschien is het de geïsoleerde ligging van het eiland die eraan ten grondslag ligt: muziek uit IJsland is vaak heerlijk eigenzinnig en origineel. Denk aan Björk, Sigur Rós of Múm. Van die laatste band zitten ook nog eens vier leden, waaronder de zanger, in het al minstens zo originele maar …
Van je vrienden moet je het hebben! Terwijl opperhoofd Storm op dit moment lekker ergens ver weg in de brandende zon ligt, heeft hij mij in de tussentijd in een regenachtig Nederland opgezadeld met alweer een Erebus-release. En niet zomaar eentje, nee, Childhood Dream van Paul Hibbets is een heuse …
Het is een gewaagde stap, vind ik. Mij een cd toesturen van een Belgische band, terwijl je weet dat ik eigenlijk niet zoveel op heb met Belgenpop. Als een van de weinige Nederlanders volgens mij, want de meeste mensen die ik ken, zijn weg van dEUS, Dead Man Ray, Zita …
Ik hou wel van woordgrapjes. Dus als een band zich “Van Binnen” noemt en zijn debuut-cd de titel “Naar buiten” geeft, dan vind ik dat wel grappig en prikkelt het me in elk geval om het cd-boekje met teksten af te speuren naar nog meer leuke vondsten. Helaas kom ik …
Nu HSSLHFF alweer gestopt is (om een voor mij niet helemaal duidelijke reden overigens), wordt het dus tijd voor de doorbraak van een nieuwe Haagse poprockband, om Kane en Anouk wat tegenwicht te bieden. En als je het over de duvel hebt, dan is daar de debuut-cd van The Polar …
Als ik het woord ‘jester’ in een songtitel zie, krijg ik altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel. Voor mij is dit woord voor altijd verbonden met Marillion, dat ten tijde van Fish de jester (een nar) gebruikte als een rode draad op al hun cd-hoezen en ook in de teksten. …
Op zoek naar de muzikale roots en geschiedenis van de Franse band Babylon Circus moest ik tot de conclusie komen dat de muziek die ik hoor op hun nieuwe cd, La Belle Etoile getiteld, niet meer klinkt zoals de band volgens de overlevering ooit begonnen is, namelijk als een alternatieve …
Ondanks dat ze al ooit eerder besproken zijn op File Under, had ik nog nooit gehoord van Pink Mountaintops. Terwijl ik toch direct gefascineerd was toen ik hun bandnaam onlangs voor het eerst tegenkwam. Gelukkig bleek ook de muziek die erbij hoorde van een fascinerende en verrassende schoonheid. Verrassend, omdat …
Ik kende Gazpacho, ook wel eens ‘de beste band zonder platencontract’ genoemd, eigenlijk alleen als support act van Marillion, maar met het noemen van laatstgenoemde band doe ik Gazpacho eigenlijk tekort. Want ja, dan heb je altijd meteen van die mensen die denken: ‘Oh, symfo’ en die dan deze recensie …
Ik had ze al kunnen kennen omdat hun eerste ep ooit de soundtrack was van een aflevering van “Gossip girl”, maar aangezien ik dat niet kijk, is dit mijn eerste kennismaking met het New Yorkse (maar bij vlagen toch echt Engels klinkende) The Virgins. En ik moet zeggen, dat is …
Wat een ontzettend foute bandnaam voor wat eigenlijk gewoon een goede band is: Action Beat. Ik moet denken aan Alphabeat en kom (gelukkig) bedrogen uit, want deze jongens maken op hun tweede plaat, getiteld The Noise Band From Bletchley, precies de muziek die je mag verwachten als je de cd-titel …
Voor de Engelse band Gomez heb ik altijd een zwak gehad. Is het niet omdat ik ze ooit op Pukkelpop een weergaloos optreden zag geven (waarbij de bandleden wisselden van instrumenten en ook de verschillende zangers allemaal even goed bleken), dan is het wel dat Stephen Fellows (cultheld en zanger …
Mijn verbazing was groot toen ik er achter kwam dat Underwater Sleeping Society uit Finland komt. Finland, dat is toch het land van de monsters van Lordi en het quasi-gothic HiM? En dat terwijl The Dead Vegas begint als een Smiths-kloon, met “Saw You At My Funeral”, maar gaandeweg weer …
Dit jaar nog verschijnt er (eindelijk!) een nieuwe cd van Placebo. Ooit waren zij toch wel de knuffelband van de Engelse muziekpers, maar de cd’s na Without You I’m Nothing vielen steeds minder goed in de smaak, mede doordat ze meer elektronica in hun muziek begonnen te verweven en dus …
