Het lijkt soms wel of er meer albums van projecten uitkomen dan van gewone wij-spelen-al-jaren-samen bands. Er zijn muzikanten die in hun levensonderhoud voorzien door van het ene project naar het andere te huppelen. Vooral onder zangers komt dat steeds vaker voor. Joe Lynn Turner, Jorn Lande en ook Jeff …
Het introotje van het eerste nummer komt me wel heel bekend voor. Ik heb me helemaal het schompes gezocht, maar mijn collectie is iets te uitgebreid om daar binnen drie dagen door te komen. G. Love is de revue gepasseerd, Burma Shave zelfs, maar ik kan er niet achter komen. …
Er zijn voor mij drie goede redenen om Venice vreselijk te vinden: het is doorgaans mierzoet, de gitaaraanslagen blijven te allen tijde erg rustig en het is een van de favorieten van Kink FM-plaatjesdraaier en asskisser-to-the-stars Jan Douwe Kroeske. Maar op de een of andere manier vind ik Venice tóch …
100 % originaliteit is na al die eeuwen muziek niet meer haalbaar, maar je kunt het ook overdrijven. Als de opperdespoot bij dit plaatje had gezegd dat het de nieuwe Joe Satriani was, had ik het meteen geloofd en er gedurende het beluisteren niet één keer getwijfeld. Weliswaar gitareert meneer …
“Oei, middelmatigheid roelt!” denk ik bij de eerste tonen van deze cd. Het begint dan ook met zo ongeveer het meest voorspelbare introotje dat je kunt bedenken bij de rock van Amerikaanse snit. Gelukkig blijkt alras dat de rest aanzienlijk prettiger om aan te horen is. Maar al is het …
Als ik mijn kalender bekijk is het iedere keer weer ernstig schrikken hoe de tijd voorbij vliegt. Potdorie, het was toch nog niet zó lang geleden dat ik in een spijkerjack met Saxon- en Status Quo-patches puistjes stond uit te knijpen? Blijkbaar wel. Raar, want in diezelfde tijd heeft Boston …
“Waren je ogen groter dan je maag?” vroeg mijn moeder me vroeger als ik meer had opgeschept van mijn favoriete maaltje dan ik op kon. Het plezier werd nogal bedorven door de laatste happen die ik met lange tanden naar binnen werkte. Dat is ook een beetje het geval met …
“Dos cervezas, por favor”. Verder dan dat komt mijn Spaans niet. Knap onhandig, vooral als je bedenkt dat ik geen bier drink. Die talenkennis zou dus niet helpen bij het bespreken van deze cd, want dit bandje ís niet alleen Spaans, ze zingen ook in het Spaans. Hardrock in het …
Je hebt van die dagen dat er een lekker zonnetje schijnt, dat het niet te warm en niet te koud is voor op het balkon, dat je even lekker niets hoeft en dat er op datzelfde balkon een koel glaasje wijn staat te wachten. Dat zijn de momenten voor een …
Als ik naar een Europese voetbalwedstrijd kijk hoop ik toch dat de Nederlandse club wint, zelfs als ze niet het beste voetballen. Alleen voor Ajax maak ik graag een uitzondering op die regel, die mogen van mij altijd verliezen. Bij Nederlandse bandjes heb ik een beetje hetzelfde – met Kane …
Toen ik de inmiddels niet eens meer zo nieuwe cd van Cake in mijn jaarlijstje zette bleek tot mijn verbazing dat deze vijfde cd van het gezelschap nog niet eens besproken was op File Under. En dat terwijl Cake volgens mij een van de weinige bandjes is die liefhebbers van …
De schrik slaat me om het hart als ik op de site van Misunderstood lees dat de bandleden zich Nerve, Junkie, ADHD en Jerk noemen. Vervolgens zie ik erg krakkemikkige en soms wel erg opschepperige teksten verschijnen. Dan weet je al bijna hoe laat het is voordat je de cd …
Mijn absolute gitaarheld Frank Marino is een typisch voorbeeld van een musician’s musician: het grote publiek kent ‘m niet, maar bij zijn collega’s oogst hij volop bewondering. Die onbekendheid bij het publiek is deels het gevolg van zijn volstrekte onwil om muzikale concessies te doen, deels door net niet dat …
Terwijl ik op mijn gemak de platenbakken stond door te struinen in mijn favoriete platenzaak, klonk er plotseling een heerlijk deuntje door de winkel. Een Tom Waits-achtige stem, met een heel eenvoudige soulvolle begeleiding. Navraag leerde mij dat het ging om Nathaniel “Nay Dog” Mayer in een versie van John …
In eerste instantie kwam ik op mijn zoektocht naar “Thin Air” een Engels bandje tegen, maar dit Thin Air komt toch echt uit Friesland. Deze vijfmansband bestaat sinds 2001 en Never Change is hun tweede product. Dat ze de nodige ervaring hebben en dat het geheel in een professionele studio …
“Ik kan hier niks mee”, verzuchtte collega-recensent Lisa. Heel gek, onze opperdespoot stuurt zo’n cd vervolgens steevast naar mij. In dit geval had ik daar geen moeite mee, want Two Cow Garage is een lekker rammelend bluesrockbandje. De zanger was het grote bezwaar bij de vorige recensent en haar gebruik …
Helaas was ik te jong en te berooid om nog concerten van Rainbow te bezoeken. Het dichtst in de buurt kwam nog het Deep Purple-concert in de Slaves en Masters-tour, waar ex-Rainbowzanger Joe Lynn Turner Deep Purple-lid was naast Ritchie Blackmore. Ik kan het nu gelukkig alsnog gaan inhalen bij …
Rereleases of verstofte opnamen die voor het eerst worden uitgebracht zijn tegenwoordig meestal voor de enkeling. Alle top-cd’s, in welk genre dan ook, zijn inmiddels vier keer geremastered uitgebracht dus wat rest is de B-categorie. Enige tijd geleden kocht ik zelf de eerste Sorcery-cd, vol foute hardrock van een foute …
Pakt u even een teiltje en ga rustig zitten. Ja, doe nou maar even. Klaar? Okee, The Second Coming is een con-cept-al-bum. Juist. Alles eruit? Mooi zo, dan kan ik nu even vertellen dat dat bij deze plaat geen fluit uitmaakt. Tuurlijk, er is een schattig verhaaltje over het meisje …
Het heeft me veel tijd gekost om deze recensie te schrijven. Ik bleef namelijk steeds halverwege in slaap vallen en dat is niet bevorderlijk voor de voortgang. En dat voor een recensie van een EP van vijf nummers! De platenmaatschappij heeft hoge verwachtingen van Million. De reclamecampagne voor de nieuwe …
Ik heb altijd een dubbelhartig gevoel gehad bij “Eye of the Tiger” van Survivor. Lekker nummer met een lekkere drive erin, maar die video hè? Vijf mannen, schuin van onderen gefilmd, die overduidelijk veel stoerder lopen te doen dan ze zijn. Bij Bad News lieten ze in een vergelijkbare scène …
Soms, héél soms, heb ik zo’n slechte zin dat zelfs ik – watje pur sang – het een en ander aan flarden zou willen schoppen. Gelukkig heb ik dan cd’s met een lekkere portie takkeherrie. Niet te ingewikkeld, vooral niet te braaf geproduceerd en bovenal niet te braaf gezongen. U …
“Zeg, waarom staat die deur hier open?” “Huh, welke deur? Toch niet…” “Afdeling 3a. Wie zitten daar eigenlijk?” “Ohoh, da’s de afdeling voor megalomane metaltoetsenisten.” “Oh nee, hè? En er lopen er al zoveel los!” Vroeger waren toetsenisten bereid zelfs náást het podium te gaan staan, zoals Geoff Nichols bij …
“Hmm, wel aardig” dacht ik na het eerste nummer. “GatverDAMME!”dacht ik na het tweede. Vervolgens had ik een paar draaibeurten nodig om te ontdekken dat de nummers drie tot en met twaalf niet allemáál bereslecht zijn. Is dat tweede nummer zo erg dan? Jazeker, het klinkt namelijk als Toto vijftien …
Als liefhebber van gerontorock ben ik gewend aan Grote Gitaristen. Mannen die er voortdurend op los soleren en die van kilometers herkenbaar zijn aan hun stijl. Inmiddels zijn solo’s klaarblijkelijk niet hip meer en is de betere hardrockgitarist alleen in Japan nog populair. Het zijn echter nog dezelfde heren als …
