Uit de categorie 'misschien was dit niet de best denkbare naam': The Alcohotlicks. Een akelig puberale bandnaam, waardoor je band bij voorbaat minder serieus neemt. Wat ik in elk geval niet verwachtte was een instrumentaal trio uit Australië dat zich bezig houdt met een amalgaam van rock, prog en jazz. …
Er zijn van die platenhoezen die de argeloze luisteraar nog voor de eerste tonen op het verkeerde been zetten. Neem nu de albumcover van Rich & On Wheels van Vox Von Braun: grotendeels zwart, een grote motorfiets, een onleesbaar lettertype… De associatie met loodzware, testosteronrock ligt zeer voor de hand. …
Afgelopen november zag ik Ken Stringfellow in de Mezz. Ik weet niet of ie stoned was, of dat hij altijd warrig is, maar het concert was even amusant als flierefluitend chaotisch. Zo begon hij met een 'rant' van vijf minuten over zijn nagezonden gitaar. Diezelfde gitaar bleek nog vóór het …
Die vier, die staat er al een tijdje bij mij. Niet dat ik al jaren 24 ben, al voel ik me wel zo. Maar ik loop dus al een tijdje rond op deze aardkloot en ik heb al een pak goede muziek langs horen komen. En soms verlang ik wel …
Bij het intro van opener “I Came To Rock” is het meteen duidelijk wat je op Symphonic kunt verwachten: moddervette bombast, waarbij subtiliteit – toch al niet Jorns sterkste punt – geen enkele rol heeft gespeeld. Voor Symphonic zijn bestaande songs voorzien van orkestrale partijen en waar nodig geremixt. Eigenlijk …
Ik ben soms maar een vreemd mannetje. Ik heb namelijk ergens last van. Ik heb de neiging om bands die ooit iets formidabels gepresteerd hebben daarna alles wat ze presteren met de mantel der liefde te bedekken als het wat minder wordt. De crux zit 'em daarbij in het woord …
Love Like Birds, liefde als vogels. Elke de Mey is een 24-jarige Gentse en is het soort meisje waar onze onderburen het patent op lijken te hebben. Zo lieflijk, zachtaardig, zorgzaam en welbespraakt komt men ze in Nederland niet vaak tegen. Op haar hoofd danst een kastanjebruine haardos, en haar …
Waarschijnlijk is iedereen ze inmiddels allang weer vergeten, maar drie jaar geleden zorgde Delphic voor een minihype, vooral in Groot-Brittannië, en naar verluidt voor een 'bidding war' tussen geïnteresseerde platenmaatschappijen. In Nederland sloeg de vonk niet echt over en om pas drie jaar later met een opvolger van je debuut …
De zondagochtend blijkt er een te worden van rustig ontwaken: ontbijt, krant en muziek. Muziek die de lome toestand vast moet houden. Uit de gigastapel te bespreken materiaal besluit ik maar eens een album naar voren te halen puur om de titel: Soul Music Vol. 1. Tenslotte past soulmuziek bij …
Bhi Bhiman (spreek uit als Bie Bie-man) is geen pseudoniem maar de echte naam van deze zoon van emigranten uit Sri Lanka. Zijn naam is een karakter uit een belangrijk religieus en filosofisch epos uit India, de Mahabharata. De naam en zijn voorkomen, hij ziet eruit als een keurige Aziatische …
Gemengde reacties las ik op de nieuwe plaat van Local Natives: van verwijzingen naar een mogelijke plaat van het jaar tot de conclusie dat het een herhalingsoefening betrof van hun debuutplaat, Gorilla Manor. Zelf heb ik vaker ervaren dat die tweede plaat altijd een moeilijke is: debuutplaten kunnen er vreselijk …
In eerste instantie riep deze cd verwarring bij me op: “Left Hand George” is een nummer van de rauwe countryrockers van Reverend Peyton’s Big Damn Band. Maar wat we hier horen is een klassieke countryzanger met brave liedjes die naadloos aansluiten bij de countrytraditie. Met dat ene, onderscheidende: de stem …
Tweemaal piekfijn gearrangeerde folkpop. Cheek Mountain Thief pakt het daarbij het modernst aan. Mike Lindsay (in het verleden een van de oprichters van Tunng) verhuisde zelfs naar hotspot Reykjavik. Hierbij kunnen we definitief stellen dat de IJsland-sound bestaat, want Linday's reboot-debuutalbum lijkt (ook qua hoesje) sterk op Sin Fang Bous, …
Over de Nederlandse bluesscene hoeven we ons geen zorgen te maken. We zijn niet afhankelijk van projecten van Daniël Lohues voor lekkere blues van vaderlandse bodem. Julian Sas, The Rhythm Chiefs, Little Louis en z'n Mighty Ya-Ya, DishKing, ze leveren allemaal fraai werk af – en dan laat ik nog …
Bij vette instrumentale dubstep vind ik het altijd lastig om een bijpassende recensie te schrijven. Misschien zou ik het eens met emoji moeten proberen, de plaatjestaal die in Japan heel populair is en nu ook zijn weg naar Nederland begint te vinden. Op Twitter-accounts als deze vind je al allerlei …
Een van mijn grootste ergernissen is tijd. Tijd vliegt. Sneller nog dan ik soms zelf door heb. Ik schrok er zelf van dat het al weer ruim vier jaar geleden dat ik Elliott Brood aan het werk zag in Ekko. Voor mijn gevoel was het gisteren. Ik blijk dus ondertussen …
Alpha Tiger zag officieel pas in 2011 het levenslicht, maar vergaarde sinds 2007 enige lokale bekendheid in Duitse underground kringen onder de noemer Satin Black. Als dusdanig werd ook in eigen beheer een cd uitgebracht met als titel Harlequin. In 2011 volgde dan de naamsverandering met in het directe kielzog …
