“Hey guys, Tim Armstrong op je voicemail! Ik ben meerdere malen door verschillende mensen getipt, en verdomme, ik heb naar jullie tunes geluisterd en ik zou jullie graag laten tekenen op mijn label Hellcat Records. You know, jullie klinken precies zoals mijn bands Operation Ivy en Rancid en, nee, dat …
Supergroepen, ik ben er meestal geen fan van. De muzikanten hebben vaak teveel last van hun ego, en het is ook maar de vraag of ze hun beste materiaal ter beschikking willen stellen. Er is namelijk ook nog zoiets als die andere carrière. Qua marketing heeft Them Crooked Vultures het …
Zijn me dat even wat beroemde namen bij elkaar. Alleen een vertegenwoordiging van Tangerine Dream ontbreekt. Zou Eno ooit met Froese hebben gewerkt? In 1976 schoof hij in elk geval aan bij de kosmische musici van Harmonia, een trio met de avant-gardisten Moebius en Roedelius, alsmede de cruciale Neu!-gitarist Rother. …
We hebben het niet over het debuutalbum van de Britse kwallenband Coldplay, niet over de gelijknamige IJslandse band (van Alex Somers, het Sigur Rós-liefje) en ook niet over een valscherm als hulpmiddel in een vrije val, maar over een vijftal Duitsers die achter de naam Parachutes schuil gaat. En hoewel …
Ik moet altijd een beetje grinniken als ik lees dat een band ermee pronkt in het voorprogramma (en vaak zelfs eenmalig) van een grote naam gespeeld heeft. Vaak zijn dat natuurlijk door lokale mensen gegunde plekken en soms zelfs gekochte plekken. Als een band je mee op tournee neemt is …
Tot heel kort geleden, zeg een jaar of drie, had ik absoluut niet open gestaan voor platen als van The Flaming Lips. ‘Muziek voor oude mensen’, ‘kun je niet vrolijk op op en neer springen’, ‘waar is het begin, waar is het eind van het liedje?’ Nog steeds moet ik …
Twee jaar geleden riep Twisted Sister’s Dee Snider op het Arrow Rock Festival dat dat het eerste festival was waarop hij speelde met bands die allemaal al dertig jaar bestonden. En verdomd als het niet waar is, bands die lang bij elkaar blijven worden steeds schaarser in het rockwereldje. Een …
‘Grote gebaren voor een groeiend publiek’, fileunderde Ludo bij het debuut Fourteen Autums and Fifteen Winters van The Twilight Sad. Van harte ging dat nog niet met dat groeiende publiek, al opende de band wel tijdens een uitverkochte tour van stadsgenoten Mogwai. En daar pasten ze wonderwel bij. Beide bands …
Als ik Nick Oliveri zie dan bekruipt me altijd een beetje een onbehaaglijk gevoel. Niet dat ik ‘em eng vind of zo, maar het is zo iemand waarvan je nooit weet wat ‘ie je voor gaat schotelen. Niemand zal zijn talent ontkennen, maar niemand zal ook ontkennen dat hij een …
De soundtrack voor vampierenfilm New Moon bevat een indrukwekkende reeks artiesten, die hiervoor bijna zonder uitzondering ook nog speciaal nieuwe nummers op zijn gaan nemen. Grote namen als Muse, Bon Iver, Death Cab For Cutie en Thom Yorke kropen speciaal voor de film achter hun piano’s, namen hun gitaren ter …
Er zit iets gewelddadigs in deze man. Het begint al bij zijn fantastische naam. En dan de naam van zijn vaste begeleidingsband: The Violators. Bovendien is hij ook nog gitarist van een band met nog zo’n vriendelijke naam: The War On Drugs. Zijn eerdere soloplaten, God Is Saying This To …
Nadat ik deze cd voor het eerst in de speler duwde moest ik even slikken. Klopt dit wel? Moet ik een arrenbie-cd bespreken? Na een paar minuten speurwerk op internet had ik het door. Flight Of The Conchords is een comedy- annex folkduo uit Nieuw Zeeland die buiten hun eigen …
Muziekvriend H. verzuchtte vandaag: ‘Wat komt er toch een hoop moois uit Montreal de laatste jaren’. Hij nam me de woorden uit de mond, want noem ze allemaal maar op: The Arcade Fire, The Dears, The Stills, Islands, Stars… en natuurlijk Sunset Rubdown. Deze band, ooit een soloproject van Wolf …
Over de laatste plaat van Strung Out was FU duidelijk: een herhaling op hoog niveau. Maar Blackhawks Over Los Angeles is al weer een dikke twee jaar oud en dus mag je op nieuw werk wel wat nieuwe ideeën verwachten. Zeker van een band die al twintig jaar inventieve punkrock …
En ja hoor, dit is weer zo’n typisch Yo La Tengo-album met de vaste formule zoals we die al zoveel jaren kennen. We kennen de blauwdruk: een toonzettende opener, gevolgd door een handvol uiteenlopende indiepopnummers, een motownsouldeuntje, een dwarse garagerocksong of een eigenwijzig funky orgeltje. In de tweede helft wordt …
