Albums waarop een band laat horen qua genre vlees noch vis zijn vind ik vaak de boeiendste releases. Alleen al omdat je er niet je tanden op stuk hoeft te bijten onder welk vakje de band wenst te schuiven. Neem nou bijvoorbeeld Sights & Sounds. Je kunt er wel een …
Walter Trout maakt alweer zo’n twintig jaar lang muziek. Reden om terug te kijken, zo moet hij gedacht hebben, en dat doet hij middels een verzameling ‘previously unreleased tracks & 3 new songs!’ uit te brengen onder de naam Unspoiled by Progress (20 years of hardcore blues). Trout speelt blues-rock …
Als u nou deze recensie leest en daarbij Brother’s Keeper vervangt door Aura, dan zet ik ‘m nog een keertje op.
Wat doe je als je band besloten heeft om even te stoppen met touren en je komt erachter dat je eigenlijk niet de rust, of de financiële mogelijkheden hebt om rustig op je gat te gaan zitten? Dan ga je weer de studio in en neem je je eigen nummers …
Al sinds 2002 stuurt distributietoko Konkurrent met enige regelmaat bands een paar dagen een hok in om muzikaal met elkaar de degens te kruisen. Dit heeft al vele geslaagde samenwerkingsverbanden opgeleverd. Voor de vijftiende editie hebben ze weer twee kloeke namen opgetrommeld: wazige indiesnuiter Sparklehorse en laptop staarder Fennesz. Zo …
Ik moet diepe verontschuldigingen maken aan Puin + Hoop, de meest veelbelovende drone/improv van Nederland. Ik heb deze 3″ cd namelijk veel te lang op de ‘nog te recenseren’ stapel laten liggen. Waarvoor mijn welgemeende excuses, beste Puin + Hoop. Daarbij kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat …
Het Amerikaanse Birds Of Prey is strikt genomen eigenlijk niet meer dan het hobbybandje van leden van Alabama Thunderpussy, Municipal Waste en Baroness. Niettemin wordt met The Hell Preacher alweer het derde werkstuk afgeleverd en hoewel de 13 nummers van elke originaliteit gespeend zijn, hapt het geheel even gemakkelijk weg …
Er was even onduidelijkheid over Tusks: hun gelijknamige EP verschijnt hier pas ergens tegen het einde van dit jaar, maar waarom is er dan nu toch al een recensie-exemplaar beschikbaar? De oplossing: de EP bleek aan de andere kant van de oceaan al ruim een jaar te verkrijgen (en dankzij …
Steven Wilson is een open minded muzikant die niet schuwt om zich open te stellen voor invloeden van derden. Het verbaast me dan ook niets dat hij de tracks van zijn eerst echte solo-cd ter beschikking stelde aan door hem gewaardeerde muzikanten om ze eens goed door de mangel te …
Sommige muzikanten hebben het nauwelijks in zich om een slechte plaat te maken. Zelfs in hun meest ongeïnspireerde momenten komt er iets uit dat aan een zekere kwaliteitsstandaard voldoet. Vakmanschap, heet dat dan. Gina Villalobos lijkt zo langzamerhand één van die zeldzame liedjesschrijvers te worden. Days On Their Side is …
Grappig. Zo heb ik het over Brian Olive wiens debuutalbum in de lijn van het Stones-album Exile On Main St. ligt, zo heb ik een cd in handen van een band die zijn ‘definitieve’ vorm vond door het meedoen aan een coverwedstrijd waarbij datzelfde album gecoverd werd. Ik heb het …
Ergens begin mei 2007 deed ik een poging Susanna and the Magical Orchestra te interviewen. Dat mislukte helaas jammerlijk. Waarom het gesprek steeds stilviel is me nog steeds niet duidelijk, al was Susanna Wallumrød na afloop van het optreden zeker niet in een spraakzame bui. Ik wist nog wel uit …
Drie jaar lang werkte Colin Benders, alias Kyteman, als een kluizenaar in de donkerste uren van de nacht aan zijn debuutplaat. Begin dit jaar was het zover en verscheen eindelijk The Hermit Sessions. Met de release van dit album sloot hij een duistere, maar ook leerzame periode af. En hoe. …
Dat was even schrikken op Lowlands. Volgens het programmaboekje en de presentator zouden we toch echt een ‘songwritende rapchick uit Philly’ te zien krijgen, maar in plaats daarvan stonden we een kwartier lang tegen twee lelijke dj’s aan te loeren die een 2 Many DJ’s-achtige set deden. Kennelijk heeft Amanda …
Het Duitse drietal Born To Hula is vernoemd naar een song van Queens Of The Stone Age. Het geeft in elk geval aan wat er te verwachten is. Lastiger is dat de songs allemaal akelig binnen de desert rock-lijntjes blijven. De groove staat voorop, de gitaar klinkt gruizig, de zang …
