Het laatste studio-album van King’s X, XV, stamt alweer uit 2008. Aangezien drummer Jerry Gaskill onlangs weer hartproblemen heeft gehad is de kans op nieuw studiowerk voorlopig niet zo groot. Voorman dUg Pinnick heeft echter niet stilgezeten en heeft behalve een solo-album de afgelopen jaren ook nog platen gemaakt met …
Zo langzamerhand wordt het herfst, en bij die kleurrijke herfstbladeren in de ochtendmist past wat mij betreft een mistroostige of melancholische soundtrack. Het liefst met wat stevige windvlagen en een enkele stortbui. Sleepmakeswaves (officieel ‘sleepmakeswaves’) maakte met In Today Already Walks Tomorrow zo’n album. Nu is het al eerder dit jaar uitgekomen, maar ik …
Er wordt genoeg muziek gemaakt waar veel publiek voor te vinden is, maar waarbij de muziekpolitie bedenkelijk zal kijken. Neem John Mayer, je zult hem in geen jaarlijstje tegenkomen, maar de grotere muziekzalen en festivals zijn blij met hem. In 2013 speelde Mayer in onze grote bierhal en daar speelden …
Magic, Light is de titel van het nieuwste album van de Twentse bard Arthur Adam. En toen ik Artur Adam onlangs zag deed het licht flink zijn best om zijn optreden van extra magie te voorzien door vanachter zilver-omrande wolken door de glazen achtergevel van het Mezz Café te stralen. …
Hoewel de informatie op IMDB minimaal is, kun je de film Kukurantumi – The Road to Accra op YouTube in zijn geheel bekijken. Het is een West-Afrikaanse film over armoede, migratie, de verwarring van de grote stad en schijnt een Ghanese filmklassieker te zijn. Ergens na 1.12.30 zie en hoor …
Soms zijn er platen die je bijna te mooi vindt om er nog een fatsoenlijke recensie over te kunnen schrijven. Dit is er zo eentje. Ja, Belighted is prachtig. Het is dromerig – maar er wordt ook stevig gerockt. Het klinkt als een klok. Het valt op tussen alle andere …
Hivemind is weer eens zo’n album waar je eigenlijk een interview of biografie bij moet lezen om het te begrijpen. Als je niet zou weten dat dit een conceptplaat over insecten is, lijkt dit instrumentale album vooral iets voor op de achtergrond. Hivemind is een kruising van gitaar en jazz, …
De Canadees Matt Andersen heeft bluesprijzen gewonnen, maar noemt zich geen bluesartiest. Hij speelt wel (langere) gitaarsolo’s, maar liever niet op cd. Op Weightless, geproduceerd door Los Lobos’ Steve Berlin, draait het dan ook om de liedjes. Uitsluitend eigen tracks, steeds geschreven samen met iemand anders. Maar liefst zeven co-auteurs, …
Vijf nummers slechts in een kleine achttien minuten op deze EP Cissa. Maar wat een energie weet het trio Traams (Time Reference Angle of Arrival Measurements) uit West-Sussex over te brengen. Postpunk. In de kern misschien niet altijd even origineel maar het klopt allemaal. Engeland had een verleden met bands …
In de jaren tachtig was ik een tiener en de muziek uit die tijd is de soundtrack van mijn jeugd. De artiesten van toen zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift. Wanneer ik bijvoorbeeld Kajagoogoo hoor vraag ik me af of Limahl nog steeds van dat gekke haar heeft en …
Work Of Art is een band rond Robert Säll, een songschrijver die onder andere meewerkt aan W.E.T., het project met Jeff Scott Soto. Bij het Work Of Art-debuut Artwork werden perfecte drie-minuten-AOR-galmers neergezet. Goede hooks, een uitstekende zanger in Lars Söfsund en een fijne productie die aan Toto en Pride …
Misschien wel de tofste niche-hype van dit jaar was de ‘ontdekking’ van Lewis en zijn L’Amour. Het label Lights In The Attic bracht deze volslagen vergeten eigen beheer-lp uit 1983 opnieuw uit. Van de man zelf ontbrak ieder spoor. Wie hij was, waar hij was gebleven, het bleef lange tijd …
Dit is zo’n fijne synthpopband waarvan ik alle drie albums op cd heb gekocht. In een vorige recensie heb ik uitgelegd waarom. Maar bij deze vierde sta ik dan toch ernstig te twijfelen of ik er 16 euro voor ga aftikken. Het grote probleem is dat er geen single opstaat …
Er was een tijd dat het hier een vrijplaats was om je liefde voor Scandinavische en IJslandse zangeressen openlijk te verklaren. De ene schrijver nog harder dan de ander, maar tijden veranderen. Het is om allerlei redenen stil aan dat front. En dus komt de nieuwste cd van de IJslandse …
Dat uit de oude domstad Utrecht veel moois komt is bekend toch? Ook de drie studenten die Stillwave vormen laten horen dat dat nog altijd het geval is. Door in twee jaar tijd meer dan zestig optredens te doen – zelfs in muziekmekka Engeland – heeft het trio een hele …
Mr. Big’s Paul Gilbert speelt graag covers. Hij speelde met Neal Morse en Mike Portnoy een heerlijke versie van “Crazy Horses” van The Osmonds, bracht met hen twee live-albums met Beatlescovers uit onder de naam Yellow Matter Custard, trad met Portnoy op in tributes aan Led Zeppelin (Hammer of The …
1994 heet de debuutplaat van Nouveau Velo. 1984 was adequater geweest. Want als er toch een band uit de postpunk en new wave put, dan is dat Nouveau Velo. Maar ze doen het alsof ze erbij geweest zijn. Want alles klopt. In effecten gedrenkte gitaren, een lo-fi stofzuigerslangproductie en de …
Het mag weleens gezegd worden, de File Under-fotografen leveren topwerk af. Muzikanten op de gevoelige plaat (of nu de sd-kaart) vastleggen is, met name door een grootheid als Anton Corbijn, uitgegroeid tot een gevestigde kunstvorm. En terecht. De Amerikaan Glen E. Friedman was vooral in de underground van de jaren …
Omdat ik niet bekend was met het Californische trio Tijuana Panthers – had ik maar beter opgelet tijdens de laatste Best Kept Secret waar ze speelden – werd dit voor mij een gevalletje meerdere verkeerde benen. Ten eerste is er de hoes waarop een cowboy je aankijkt, naar het schijnt …
Naast de naam van Mirel Wagner zou de naam van de producer ook levensgroot op de hoes van When The Cellar Children See The Ligth of Day gezet mogen worden. Vladislav Delay is de naam waaronder deze Fin in de liner-notes vermeld staat, maar in werkelijkheid heet hij Sasu Ripatti. …
Oh man, oh man. Oktober begint grijs en mistig, maar deze herfst zit vol instant-lievelingsplaten waar het nieuwe releases in elektronicaland betreft. “I’d be lost without you” klinkt het in Rusties “Lost”, en Caribou benoemt het nog beter in het onder menige dj favoriete “Can’t do without you”. In de …
Ik was in eerste instantie wat verrast dat Hollow Shrine uitkwam bij het label GlassVille. The SixxiS zit in het steviger spectrum, terwijl GlassVille vaak albums van acts uit de melancholiekere proghoek uitbrengt. Het wordt wat begrijpelijker als je de achtergrond van de band leest. Vijf multi-instrumentalisten (zanger Vladdy Iskhakov …
Alles is én-én, tegenwoordig. Je moet als NPO-tv-programma kijkers trekken en toch kwaliteit bieden. Je moet als professor hoog in citaatrankings komen en toch gezag houden onder collega’s vanwege je langetermijnblik. Je moet als bank bezuinigen op je personeel én mensen aannemen om te blijven innoveren. Ga er maar aanstaan. …
“Dit is boerderijmuziek” zegt mijn negenjarige dochter als Souvenirs Of A Misspent Youth van de Amerikaanse singer-songwriter Otis Gibbs bijna afgelopen is. In zekere zin heeft ze gelijk. De tien liedjes op het zevende album van Gibbs kun je op het eerste gehoor wel scharen onder goed in het gehoor …
De Brit Ian Siegal heeft een stevige connectie met Nederland. Zijn band wordt sinds enige tijd gevormd door het Nederlandse bluestrio dat als The Rhythm Chiefs al een hele fijne plaat uitbracht. De komende maand zijn ze een aantal keren te zien in Nederland. De maand daarop is hij terug …
