Oostenrijk is voor mij één groot zwart gat als het om popmuziek gaat. Ik kom tot Opus en Falco. Dat ik die eerste ken, daar ben ik nou niet echt trots op. De tweede is een lichtpuntje, maar ondertussen ook al weer uitgedoofd. Ik heb er nu echter een fikse …
Het gebeurt me eigenlijk nooit. Dat ik een stukje schrijf over een cd en deze vervolgens de ton weer in mieter. Daar is meestal ook geen reden toe. Maar nu is het me toch al met Neal Morses One al twee keer gebeurd. Het eerste stukje dat ik schreef was …
U kent vast wel die fijne Coca Cola reclame waarin die dame begint te zingen I Like To Teach The World To Sing In Perfect Harmony. En dat dan vervolgens als een soort van wonder van alle kanten mensjes aan komen lopen om gezellig mee te zingen. Met een flesje …
Altijd gezellig hoor, zo’n avondje bij mijn ouders. Maar ik moet wel zelf voor de muziek zorgen. Anders zit ik de hele avond zwaar klassiek te luisteren met een licht geïrriteerde moeder. Die pruimt namelijk lang niet alles, of beter, bijna niets. Mijn vader is een stuk soepeler en vooral …
We trokken hier al eerder de conclusie en de heren van Beavershot bevestigen ons maar weer in dit oordeel: Alkmaar is een behoorlijke Rock City. Vanaf het moment dat Kings of Dirt af trapt met “Nitro” is het plankgas en iedereen die probeert om de heren te maken tot een …
Eigenlijk lijkt het me heerlijk. Geen auto, geen stroom, geen internet, geen file under. Weg met al die verworven westerse modernismen. Volgens mij houd je dan zeeën van tijd over. Om eindelijk eens al die boeken te lezen die ongelezen in je kast staan. Of gewoon eens een tijd lang …
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar van toch bijna alle concerten die ik in mijn al dertig jaar durende leventje bezocht heb kan ik me wel wat herinneren. In ieder geval of het goed was of slecht en vaak ook nog wel een (grappige) anekdote. Bij festivals …
Het begint nu toch echt uit de hand te lopen met terug van nooit weg geweest platen. Hier is er wéér een album van een bandje waarvan iedereen volgens mij al lang dacht dat ze niet meer bestonden: Up Off The Floor van God Lives Underwater. Inderdaad dat bandje dat …
Pete Way ken ik vooral als bassist van UFO, een band waarin hij en zanger Phil Mogg met hun door drank en dope veroorzaakte misdragingen op en naast het podium de ene na de andere muzikant de band uitjagen. Naast UFO heeft Way al jaren allerlei solo-projecten onder verschillende namen …
Ik ben vast niet de enige die het er regelmatig over heeft. Even de boel de boel laten, baan opzeggen en gewoon eens een jaar (of meer!) doen waar je echt zin in hebt. Een wereldreis maken bijvoorbeeld. Maar ja het vooruitzicht van de onzekerheid van een inkomenloos bestaan maakt …
Er is weinig meer dan ik kan doen dan al bij voorbaat mijn excuses aan te bieden. Waarvoor? Nou simpelweg omdat de recensie die nu volgt over het puike album van VAST niet de positieve recensie is die deze verdient. Waarom dat is? Nou simpelweg omdat de schrijver van dienst …
Ik durf het bijna niet toe te geven, maar de Travoltas ontdekte ik eigenlijk pas door de Marlboro Flashback-concerten. Ik vond hun uitvoering van de nummers van de Beach Boys echt overheerlijk. Rijkelijk laat inderdaad, maar gelukkig niet te laat. Want de heren bestaan nog steeds. Nu zorg ik er …
Ik schud nu al ruim jaar of twee minimaal vijf stukjes per week uit mijn mouw. De ene keer heb ik wat ruimere kleren aan dan de andere keer. Oftewel de ene keer rolt zo’n stukje er binnen een paar minuten uit zonder reden, op andere momenten valt er hooguit …
Artefact heeft lekker lang mogen broeden op haar eerste grote legsel. Het was tenslotte al in 2002 dat de band – ooit in 1995 opgericht als soloproject van de Eindhovense producer Maxim Schram – de Grote Prijs van Nederland afdeling Dance won. Sindsdien heeft de band rustig kunnen werken aan …
Als ik bandnamen als 707, The Storm, The Vu en Two Fires laat vallen om aan te geven hoe groot de naam van Kevin Chalfant is in AOR-land zie ik u fronsen en denken: “Ik ken die man niet en als het AOR is, dan geef mijn portie maar aan …
Om te weten te komen hoeveel beter Autumn klinkt op Summer´s End dan op hun debuut When Lust Evokes The Curse heb ik een fijn recept voor je, maar je hebt wel twee lades voor nodig in je PC. Je doet het volgende: je flikkert in de ene lade van …
Het was een veel te lange werkdag geweest. Zeker voor iemand die al een paar weken een beetje kwakkelt met zijn gezondheid. Ik probeerde het terrein af te gaan via die lekker onhandige je-mag-er-maar-met-een-persoon-tegelijk-door-hekjes. Natuurlijk haperde het kreng. Ik voelde een nare pijnscheut in mijn bovenbenen door de botsing met …
Best raar eigenlijk dat Nederland op dit moment één van de belangrijkste landen is qua gothicmetal/rock of hoe je het ook wilt roepen. Met After Forever, Within Temptation en Epica hebben we behoorlijke hete ijzers in het vuur. En deze drie worden al weer op de hielen gezeten door Autumn. …
Know Nothing Stays The Same is een feest van herkenning. Dat is niet zo raar, want deze EP van Copeland staat vol met covers. Enorme hits uit de tijd dat ik zelf nog een tiener was. Of jonger. Maar ook een paar nummers waarvan ik al tijden walg en die …
Ik ging maar eens voor mijn platenkast staan. En daar stond ik een behoorlijk tijdje voor me uit te gapen. Ik zocht namelijk naar die ene plaat waar ik The Czars Goodbye mee wilde vergelijken, maar kon er maar niet opkomen. Dat gedenk en gepeins deed me zeer aan mijn …
Arme Steven Wilson-verzamelaars. Ik vrees dat ze zojuist weer een plaat aangeschaft hebben die ze voorlopig niet meer uit de kast zullen trekken. Legacy van vidnaObmana ligt namelijk niet bepaald in het verlengde van het werk wat Wilson doet met zijn Porcupine Tree. Maar ja als je alles wilt verzamelen …
Het is gigantisch feest bij Schwarz. Het trio Spanjaarden is er namelijk in geslaagd om veel geld te vangen voor hun eigentijdse versie van Picasso’s Demoiselles. Onder het mom van een klein feestje voor intimi hadden ze een kunsthandelaar naar hun oefenruimte gelokt en verleid tot de aankoop. De meest …
We zien elkaar niet zo heel vaak. Maar als we elkaar zien is het altijd een grote wederzijdse waterval met vaak dezelfde terugkomende onderwerpen. Hij kletst vaak over mijn onvermogen om wat zinnigs over jazz te zeggen of dat ik blues niet snap. Ik zeur altijd terug dat’ie nu wel …
Je kent het vast wel: je zet een nieuw plaatje op en blijft hangen bij de eerste track. Gewoon omdat het nummer je gelijk grijpt en je het steeds weer wilt horen. Het overkwam mij weer eens bij “Dreamaniacs”, het openingsnummer van Attagirl de zesde plaat van Bettie Serveert. Het …
Ik ken veel van de nederige onderdanen die hier onder mijn despootschap schrijven (en lijden) allemaal al een stuk langer. Ze begrijpen is wat anders. Neem nou Ewie. In december 2001 hing hij knap gefrustreerd aan de andere kant van mijn ICQ-lijn. Hij mopperde dat’ie mooi opgescheept zat met een …
