De soul zoals die ooit door labels als Stax gebracht werd, doet het weer goed. James Hunter, Chris Bradley, Lee Fields en ga zo maar even door: ze spelen allemaal leentjebuur bij de helden van toen. En dat geeft allemaal niets, want volgens mij zijn er nog weinigen van de …
Naar verluidt is de 42-jarige Amerikaan Tom White in 2002 naar Nederland verhuisd om hier muziek te gaan maken. Dit blijkt echter een gerucht te zijn, naar eigen zeggen is hij hier voor de liefde gekomen en later pas muziek gaan maken. Ik vraag me af of het hem zal …
DubbelMono Meindert Talma – Kelderkoorts Ludo Neko Case – The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You Ewie John Murry – The Graceless Age Janineka Israel Nash Gripka – Israel Nash’s Rain Plains André Tom Baxter & string quartet @ Remonstrantse …
Ik weet niet wat uw eerste gedachte was bij deze hoes, maar de mijne was – met dank aan de Engelse comedian Lenny Henry – ‘Third Division footballer’s haircut’! In elk geval is hij niet de archetypische bluesknakker-op-leeftijd die ik gewend ben van het label Mascot. Jonny Lang is pas …
Dit is teststukje 2 van uw webmaster, die even moet testen of het publiceren nog werkt na een aanpassing. Kunt u dit lezen, dan werkt het. Ideaal excuus natuurlijk snel op te schrijven dat de nieuwe plaat van Covenant niet even goed is als de fijne single “Last Dance” liet …
In Nederland hebben we The Golden Earring, in Tsjechië kennen ze Olympic. Beide bands begonnen begin jaren zestig in de hoogtijdagen van de beat, incorporeerden even makkelijk psychedelische invloeden als later FM-rock en vooral: beide bands bestaan nog steeds. De naam Olympic namen ze eenvoudigweg over van de club waar …
Waar is Fréderique Spigt eigenlijk gebleven, peinsde ik tijdens het luisteren naar het titelloze debuut van Aidan’s Well. Ik had niet opgelet zeker, want de stoere Rotterdamse zong nog mee op het Koningslied! Frank Veenstra, voorman van Aidan’s Well heeft een bijzonder vrouwelijke stem. Zet er een fijn strijkje onder …
Zet vier heren bij elkaar die van veel noten per vierkante centimeter houden en wat krijg je? Nou ja, in elk geval geen rustig plaatje. Mike Portnoy (Winery Dogs, Dream Theater), Billy Sheehan (Winery Dogs, Mr. Big), Tony MacAlpine (Planet X) en Derek Sherinian (Planet X, Dream Theater, Black Country …
‘I need to learn how to let go. Learn how to stand on my own two feet and love again. But each time I try, I lift up my wings and it aches.’ (Lift Up My Wings – Tom Baxter) Tom Baxter windt er geen doekjes om; het afgelopen jaar …
Qua titel is het derde album van MGMT het minst creatieve. MGMT werd voorafgegaan door Oracular Spectacular in 2007 en Congratulations in 2010. De aanvankelijk catchy MGMT-liedjes op Oracular Spectacular uit 2007 werden op het navolgende Congratulations uit 2010 omgebogen in een wat meer psychedelische richting. De vraag was hoe …
Op vrijdagavond kijk ik tegenwoordig semi-verplicht met Storm Junior regelmatig naar The Voice Of Holland. Vaak is het met een half oog en oor, want echt boeien doet het me nog steeds niet. Wat me wel opvalt is dat er elk jaar wel weer een paar gelukszoekers-met-puike-stem zijn die met …
Chickenfoot is even stilgelegd en dientengevolge had Sammy Hagar wat tijd over. Dus werden er wat songs bij elkaar geraapt en vrienden en kennissen gebeld om een soloplaat op te nemen. Met Chickenfoot-collega’s Michael Anthony, Joe Satriani en Chad Smith, maar ook met Kid Rock, Taj Mahal, Neal Schon (Journey) …
Vond u de eerste Bloody Beetroots-plaat uit 2009 leuk, dan deze tweede ook. Het is zo’n act die onsubtiele stampdance weet te combineren met eeuwig catchy dingetjes, van kinderkoren en 8-bit riedeltjes tot metalriffs. Dat belachelijke geluidje midden in de rust vlák voor het knalrefrein “Albion”, dat kan natuurlijk écht …
Savoir Adore hengelt op Our Nature naar gemakkelijke liefde, en doet dat zo gewiekst dat de band er nog mee wegkomt ook. Zelden zo’n platte indiepop-plaat gehoord. Deze New Yorkers zijn vast wel eens op vakantie in Zweden geweest. Ze doen met z’n tweeën de Acid House Kings (en Peter, …
Het vorige album van Earthling Society, Stations Of The Ghost, ervoer ik vooral als enorm vermoeiend. Op zich prima songs verzopen in een veel te zwaar aangezet geluid. Naar eigen zeggen hebben ze voor ZodiaK voor het eerst in een ‘echte’ studio gezeten en wellicht was dat wat ze nodig …
