Ik ben lui, aartslui. Ik functioneer alleen onder tijdsdruk. Ik bedenk voor alles tijdslimieten om toch maar wat voor elkaar te krijgen. Als er geen tijdsdruk is, doe ik niets. Dat is het enige waar ik ook echt goed in ben, niets doen. In de lente wordt het altijd nog …
Johannes de Boom is een held. Geen twijfel over mogelijk. Al jaren lijdt hij onder hevige pijnen van de reumatiek, maar laat zijn leven er niet door leiden. Goed, soms moeten The Shavers met pijn in hun hart een optreden afzeggen, maar daarover is iedereen vol begrip en dat zullen …
Het gevoel van een kater zonder de dag ervoor ook maar één druppel alcohol te hebben aangeraakt. Een duf hoofd vol watten. Door samengeknepen ogen ziet de wereld er ineens heel anders uit. Schimmen lopen aan mijn raam voorbij. Geluiden die rondom mij ontwaken. In de verte een sirene. Hoeveel …
“Oostenrijk is voor mij één groot zwart gat als het om popmuziek gaat. Ik kom tot Opus en Falco”, schreef collega Storm een tijdje terug. Dat was voor mij niet anders. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik een cd’tje te recenseren kreeg van een hardrock gitarist uit die …
Tipje van de DJ. Volgende week mag ik weer ergens draaien. In het rijtje succes-gegarandeerd-muziek waar meisjes op willen dansen, Franz Ferdinand, The Killers, Hot Hot Heat en Mando Diao mag u onmiddellijk toevoegen: The Bravery. Je krijgt daar onmiddellijk dezelfde kriebels van als toen je het intro van “Take …
Ik mag dat wel: artiesten die lak hebben aan hokjes en daar naar handelen. Moneybrother is er één van het zuiverste soort. Achter die artiestennaam gaat de Zweed Anders Wendin schuil die ooit in de punkrockband Monster zong. Hij is dan ook vast niet de meest briljante zanger die u …
Voor wie dacht dat Robert Pollard Guided by Voices was en de soloplaten van Tobin Sprout gelijkstonden aan de Fading Captain Series of Airport 5-releases – zij- en bijprojecten van moederschip GbV -, is hier hun ongelijk. Live at the Horseshoe Tavern is een complete opname (een echte ouderwetse dubbelaar) …
Op 27 februari verscheen er hier een recensie waarin ik een avondlijke autorit van Arnhem naar Nijmegen beschreef. Ik verzuimde te melden dat dit ging om een sollicitatiegesprek. Ik kan je nu vertellen dat ik het geworden ben. Het gevolg is dat ik nu elke morgen om zes uur opsta. …
“Raar”, bedacht ik me, toen ik Horses in the Sky wederom opzette, het nieuwste werkje van A Silver Mt. Zion Orchestra, ook nu weer met de Tra-la-la Band. “Raar, ik mis een nummer, want ze beginnen gelijk te zingen”. Nou ja zingen, wat daar dan voor doorgaat. Een beetje post-rockplaat …
Een paar weken terug was er een documentaire over het onderwijs op televisie. Een leerkracht Nederlands beklaagde zich dat er geen ruimte meer was voor gedichten. Hij kon nog net acht grote namen behandelen, maar meer zat er niet in. Zijn kritiek was verder dat het allemaal leuk moest zijn, …
Als u het antwoord weet moet u het maar zeggen, afgesproken? Hoe kan het dat ik ep Go, Sarah Bettens‘ eerste kleine worp sinds het min of meer uitééngaan van K’s Choice best pruimde, maar dat ik bij eerste grote, Scream, al na een nummertje of vier ongeduldig word en …
Met de gedachte in het achterhoofd dat Kyuss ten onder is gegaan aan onderlinge strubbelingen was Josh Homme er op gebrand dat zijn huidige band Queens of The Stone Age (“Qotsa”) niet hetzelfde lot zou ondergaan. De derde “Qotsa”-plaat Songs for the deaf bleek een onverwachte voltreffer en het vele …
Vier jongens uit de provincie gaan naar New York om hun muzikaal geluk te vinden. Ze huren een appartement en blijven daar zo ongeveer tot hun plaat af is en hun baarden de lengte van een gemiddelde Sinterklaas, zeeman of landloper bereikt hebben. Dat levert een plaat op die weliswaar …
Cultureel café De Balie blijkt deze vrijdagmiddag – op wat kunstzinnig bebrilde mensen na – toch voornamelijk dicht bevolkt door jonge stellen met helse kinderwagens. Ik stel voor wat af te zakken naar het café van de Melkweg in de hoop daar wat meer rust te vinden. ‘Ok, cool’ – …
De toeristische beoordeling van de zuidelijke staat Arkansas is niet bepaald om over naar huis te schrijven. Historisch gezien oninteressant, weinig culturele ontplooiing en ook geen belangrijke steden om te verkennen, of je moet het bezoeken van het geboortedorp van Bill Clinton hoog op je verlanglijstje hebben staan. Arkansas bestaat …
Ik vermoed dat ik niet de enige zal zijn die bij de combinatie sciencefiction, synthipop en Duitsland meteen aan de jaren tachtig nummer één hit “Codo” van D.Ö.F. moet denken. Met dat nummer in mijn hoofd begon ik dus aan de ruimtereis die het Duitse zangeresje RYA ons voorschotelt op …
Het fijne van internet is dat je, gewapend met een creditcard, eigenlijk alle cd’s die je wilt hebben kunt kopen. Helemaal bij de huidige dollarkoersen is het zelf invoeren van cd-tjes van kleine, niet in Nederland gedistribueerde, labels of bands niet eens zo gek duur. Tot voor kort gold dit …
Ik fiets naar station Eindhoven met op mijn cd-speler Emotional Elvis, ook al uit Eindhoven. Het luistert lekker weg. Gevarieerd? Man, het lijkt wel een verzamelaar, zo snel wisselt de band van stijl! Vette hiphop (“Closer Than I Like”), Eels-achtige lofi vrolijkheid (“Goodbye World”), elektronica (“Little Room”), voor ieder wat …
Buiten de recensiemeuk had ik deze week de blues. Door mijn huis weerklonken namelijk wijlen Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, allerlei (andere) Chess-knakkers en ook de eerste plaat van ZZ Top. De nieuwe te recenseren plaat In spite of it all van Calvin Russell past dan ook prima in die …
Het moet welhaast een grapje zijn van de heren van Cherryfalls. Je plaat uitbrengen op de eerst dag van de lente van 2005 en deze dan Winter / Winter noemen. Alsof er iemand is die bij het korter worden van de mouwen en de rokjes nog weer terugverlangt naar dat …
Drie cd’s ver is Final Frontier inmiddels. Drie cd’s die eenvoudig te omschrijven zijn: jaren-tachtig AOR in de stijl van Journey, Triumph en Styx. Dat betekent dat de hele cd volstaat met nummers die het stramien couplet-refrein-couplet-refrein-brug-refrein-fade out volgen, met gitaren en zang die nergens te stevig worden, maar waar …
Glasgow was ooit een gore, drukke havenstad, maar de laatste decennia heeft men er veel aan gedaan om de stad op te knappen. Toch heeft zelfs een opgeschoonde stad in de regen iets grauws. En zo zou het kunnen gebeuren dat je als toerist, op een druilerige zondagmiddag ergens in …
Mensen vragen mij wel eens of het me veel moeite kost om steeds maar weer een stukje te schrijven voor File Under. Een slordige vijf per week en dat dan zo’n week of vijfenveertig per jaar. Ik haal dan altijd mijn schouders op en zeg ze dat dat eigenlijk allemaal …
Het heeft mij heel wat jaartjes gekost voordat ik echt met plezier naar een hardcore plaat kon luisteren. Een van de voornaamste redenen daarvoor was een huisgenoot die de hele dag niet anders deed dan deze teringherrie snoeihard te draaien. Gelukkig had hij daarbij doorgaans zijn deur gesloten maar dat …
Autorijden vind ik saai. Ik ben zelfs al eens in slaap gevallen. Ik gebruik de auto dan ook alleen als het echt nodig is. De afgelopen periode had ik mijn vehikel weinig nodig, want ik kon mijn werk makkelijk per fiets bereiken. Ik heb nu echter een nieuwe baan en …
