Ik sjok naar het koffiezetapparaat dat in een hok verderop in de gang staat voor mijn zoveelste portie van de dag. Dubbele portie, extra sterk, klontje suiker, wolkje melkpoeder. Ik sjok terug. Aangekomen bij mijn kamer waar ik nog steeds alleen zit is de deur dicht. Ik weet zeker dat …
De bioscoop zie ik zelden van binnen. Ik ben veel te ongeduldig om twee uur stil te zijn en stil te zitten in, voor mij althans, ongemakkelijke stoelen. Bovendien vind ik de bioscoop te duur voor het gebodene. Zo kan het dus gebeuren dat ik nog nooit een film gezien …
Dat Merie als echte Rotterdammert met Koninginnedag nog niet met een stok Amsterdam ingeslagen kon worden is meteen afgestraft, want Kaiser Chiefs gaven een nu al roemrucht optreden op London Calling in Paradiso. Dan maar als troost de studiocd aangeschaft. Kaiser Chiefs, ook wel aangeduid als ‘the next big thing’ …
Tijdens mijn studie was het een verplicht onderdeel en ik was er niet echt bedreven in: planten determineren. Ik schold zo ongeveer elk plantje voor een ander uit en had het geluk dat dit gezellige gebeuren veelal in ploegverband gebeurde. Dat ik uiteindelijk een stage ging lopen waarin de begroeiing …
Vitalic is adrenaline. Het werkt beter dan koffie. Handelsmerk is dat je halverwege een hard Vitalic-nummer in de lach schiet en denkt “Wow, het kan dus nóg lomper!” Ik loop al wekenlang op OK Cowboy te grijnzen. Pascal Arbez, zo heet Vitalic in het echt. De Fransman spreekt het zelf …
Ik vraag me af hoe dat zit, daar in het Hoge Noorden. Kennelijk zit er iets in het Noorse water dat je dromerig maakt. Misschien is het het eten dat er voor zorgt dat je rust uitstraalt. Misschien is het de wijdsheid van het land. Maar wat het ook is, …
‘Hij speelt piano, alt-viool, ukelele en gitaar. Om de beurt. En daar zingt ie dan bij,’ zei ik tegen een vriendin. ‘Ehm, hij speelt viool en zingt daarbij? En verder dan?’ ‘Verder niks. Live tenminste niet, op de cd is alles veel meer uitgewerkt, en daar zitten nog kraakjes en …
De heren van de Dropkick Murphys geven het zelf al aan door de subtitel B-Sides, Covers, Comps & Other Crap aan hun nieuwe verzamelaar The Singles Collection Volume 2 (1998-2004) mee te geven: ze hebben lenteschoonmaak gehouden, de archieven opgeschoond en alles ligt er daar weer kraakhelder bij nu deze …
Tipje van de DJ. Volgende week mag ik weer ergens draaien. In het rijtje succes-gegarandeerd-muziek waar meisjes op willen dansen, Franz Ferdinand, The Killers, Hot Hot Heat en Mando Diao mag u onmiddellijk toevoegen: The Bravery. Je krijgt daar onmiddellijk dezelfde kriebels van als toen je het intro van “Take …
Met de gedachte in het achterhoofd dat Kyuss ten onder is gegaan aan onderlinge strubbelingen was Josh Homme er op gebrand dat zijn huidige band Queens of The Stone Age (“Qotsa”) niet hetzelfde lot zou ondergaan. De derde “Qotsa”-plaat Songs for the deaf bleek een onverwachte voltreffer en het vele …
Om half twee ben ik in Doornroosje. Omdat ik daar nooit op klaarlichte dag was, vraag ik me via de mensen in de fitnessruimte – die ik door een workshop acrobatiek wel weet te vinden – een weg naar binnen. Het wachten is op Vive la Fête, ze zijn wat …
In 2000 debuteerden zowel Coldplay als Doves met lieve liedjes. En in 2002 brachten ze allebei hun tweede album uit. Dankzij de mooie piano-meezinghits op A Rush of Blood to the Head knalde Coldplay naar de eredivisie van de internationale popmuziek, terwijl het sfeervolle The Last Broadcast op ons Europese …
Eerlijk gezegd was ik wat laat met het ontdekken van de band die enkel met singles al tot hype verworden was en toen ik de eerste keer naar “Movement”, de laatste single, luisterde vond ik de B-kant (“Your City is a Sucker”) eigenlijk het leukst en twijfelde ik over de …
Als je kijkt naar de potpourri van muziekstijlen die Le Peuple De L’Herbe mixt dan zou je zeggen: “Mijnheer Storm laat die plaat aan u voorbij gaan, dat is helegaar niets voor u.” Le Peuple De L’Herbe doet namelijk aan drum & bass, lounge, jungle, reggae, house en hiphop. En …
Samenwerking in duo’s levert Will Oldham niet zijn beste CD’s op. De plaat die hij nu met Matt Sweeney (ex-Chavez, ex-Zwan) aflevert is daar geen uitzondering op. Het minst gelukt was wat hij onder de naam Continental OP samen met David Payo deed: sample-achtige experimenten die op hun best aardig …
Heel toevallig raakte ik een tijdje geleden in een café in gesprek met een jongen die bij de fijnste platenwinkel van Nijmegen werkt. Het zal u weinig verrassen dat dit gesprek over muziek ging. Na een tijdje veerde hij op en riep daarbij enthousiast: ‘The Futureheads! Jij moet naar The …
Twaalf minuten. Niet negen of vijftien. Nee, twaalf. Wat kun je in twaalf minuten doen? Een goed boek lezen? Op de wc nadenken over de zin van het leven? De hond uitlaten, de buurvrouw vertellen dat ze haar bek moet houden? Je cd-collectie van het balkon af naar beneden gooien? …
Roni Size en Adam F waren pioniers, ergens in 1997. Opeens bestond er ook een radiovriendelijke kruising tussen mysterieuze jazz, spannende filmmuziek-samples en agressieve breakbeat. U kent hun beider “Brown Paper Bag” en “Circles” vast wel. En Roni knutselde voort: hij maakte een album met gastzangers (In the Mode, 2000), …
Wat had ik een hekel aan het vak Frans op de middelbare school. Ik kreeg die stomme woordjes er niet in. Drie jaar had ik dit vak. Het was verloren tijd. Het enige wat me nog bijstaat is die keer dat ik eruit gestuurd ben, en het zingen van het …
God ja, het punkcomebackprogramma was nog niet compleet natuurlijk. Het wordt steeds doller en doller. Vandals, Bad Religion en The Descendents lieten de jonge garde al een ongenadig poepie ruiken op hun dit jaar verschenen albums. En daar kan nu Sex, Love and Rock’n Roll verschenen en beluisterd is Social …
Het is 22 september, het waait, het regent, het liefst zou ik in bed blijven liggen, maar ik moet naar mijn werk. De plicht roept. De auto staat voor de deur, maar op 10 minuten fietsen is dat overdreven. Ik heb ook zo mijn principes. Ik trek mijn regenpak aan, …
Dit dubbel-album Abattoir Blues/The Lyre of Orpheus is gewoon te goed om afgerafeld te worden in een paar regeltjes. Met veel tempowisselingen en hier en daar achtergrondkoortjes à la Cohen liggen de nieuwste geesteskinderen van Nick Cave erg goed in het gehoor. Muzikaal is er veel afwisseling en, zeker vergeleken …
File-under wat? Bij deze plaat van Coheed and Cambria heb ik het toch even lastig. Vooruit, laten we het vooralsnog houden bij een soort van symfonische emo-rock. Hoe dat klinkt? Hmm. Als een eclectisch gezelschap met een voorliefde voor lange nummers die uit de voegen barsten van verschillende ideeën. Zet …
Zien op Lowlands (pt.5)? De leukste Belgen zijn terug! Niet dat ze echt weg zijn geweest: als 2 Many DJ’s schuimden de Dewaele broers de afgelopen jaren de festivals af in heel Europa. Maar toch. De doorbraakplaat (Much Against Everyone’s Advice) heeft wel lang moeten wachten op een vervolg. Maar …
Wie zat er nog te wachten op een nieuwe plaat van The Prodigy? Na een wachttijd zo lang als sinds Fat of the Land kun je als band twee dingen doen: of nog een keer dezelfde plaat maken, maar dan met de middelen van nu (Wire!) of aanhaken bij de …
