Ik kom best vaak op festivals. Of festivalachtige evenementen als Crossing Border en The Music in my Head. Vooral voor in het programma zie je dan veel onbekende bandjes die allemaal hopen op een doorbraak, maar waarvan er weinigen het maar zullen redden. Er zijn me dan ook niet veel …
Hayseed Dixie is de afgelopen jaren vooral bekend geworden van hun bluegrass-covers van rockklassiekers. Logisch, want AC/DC’s “You Shook Me All Night Long”, Motörhead’s “Ace Of Spades” en Led Zeppelin’s “Black Dog” blijken in handen van Hayseed Dixie niet alleen vermakelijke, maar ook gewoon goede versies op te leveren. Daarmee …
Een plaat die uitgebracht wordt als een samenwerkingsverband tussen platenlabels Narrominded en Momi-recordings, dat moét wel een bak herrie opleveren die de nekharen van de buren tot twee straten verderop rechtovereind doet staan als ik het volume eens flink opschroef. Die veronderstelling blijkt een geheel juiste te zijn. Het doet …
Hoewel je door de maskers en anonimiteit anders zou denken, zijn er totaal geen overeenkomsten met een harde metalband. Hollywood Undead maakt namelijk rapcore – een mix van hiphop en punkrock – en doet hierdoor denken aan grote namen als Bloodhound Gang en Linkin Park. Het debuut van de groep …
Ze durft me nauwelijks aan te kijken als ze naar binnen schuifelt in de kleedkamer van Paradiso, minuten na haar optreden in het voorprogramma van Emiliana Torrini. Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir, beter bekend als Lay Low, heeft de aftrap van dit IJslandse avondje gegeven en is best tevreden. Ze is erg …
De ‘most unpleasant man’ die me aankijkt vanaf de voorkant van Nothing Moves Slower is eigenlijk helemaal niet zo unpleasant, vind ik. Eigenlijk net als de muziek van de band die deze naam bedacht, Most Unpleasant Men uit Utrecht. Deze vier twintigers verleiden de luisteraar met juist erg aangenaam in …
De verrassing van de week is afkomstig uit IJsland en heet Sólstafir, die met Köld hun derde langspeler afleveren. De band bestaat echter al sinds 1995, en maakt een stevig rockende vorm van doommetal met flinke postrock-stukken en hier en daar wat alternatievere geluiden. In de bio hanteren ze daarvoor …
Vetiver is een behoorlijk productieve band. Tight Knit is hun vierde cd sinds 2004 en tussendoor brachten ze ook nog enkele EP’s uit. Hun vorige album (Thing Of The Past) stond vol met covers, op deze nieuwe cd vertolken ze weer de liedjes van de hand van frontman Andy Cabic. …
De Britse band Brides heeft op de nieuwe schijf slechts acht nummers gezet. Maar dan wel acht fijne post-hardcore nummers met vele progressieve invloeden. De spanningsboog doet veel denken aan het oudere werk van Architects. Opbouwen tot een climax, of net voor deze climax de rust laten wederkeren. Mix vervolgens …
L’Amour. Een titel waarbij ik zeker weet dat als die van Stuurbaard Bakkebaard afkomt, ik geen huis-, tuin- en keukenliefde hoef te verwachten, maar eerder seks in een vuige achterafsteeg waarbij de lust voor de liefde gaat. En dan heb ik nog geen noot van hun nieuwe schijf gehoord. Op …
Lekker hoor, al die nederbeatbandjes. Mark & The Spies komen uit Veenendaal en hoe anachronistisch dat ook mag klinken (zoiets als een countryact uit Rusland), de Britse beatboom uit de jaren zestig wordt bijzonder fijn door ze neergezet. Dat bleek al uit hun eersteling uit 2007 en nu zijn ze …
Ik vind Snowflakes and Car Wrecks maar een nare titel, maar al luisterend naar de EP die Hauschka recent uitgebracht heeft snap ik ‘em wel. Eigenlijk in alle nummers van deze cd is er wel een instrument die de rol van de sneeuw voor zijn rekening neemt en ik hoor …
Bij de meeste recensie-cd’s die wij toegestuurd krijgen, zit een papiertje met biografie en andere informatie over de artiest en het werk dat wordt aangeboden. Zelden lees je hierin iets écht nuttigs dat je voor je recensie kunt gebruiken, maar vermakelijk is het echter vrijwel altijd. Zo lees ik dat …
Al sinds “Eple” (het Noorse woord voor appel) heb ik een zwak voor R�yksopp. De eerste single van hun derde plaat “Junior” lijkt er precies op – en net als bij “Eple” is de melodie gewoon gejat – en daarmee is eigenlijk alles gezegd over het hele album. Vond je …
At The Cat’s Cradle, 1992 toont Ween old skool. Voor de release van hun doorbraakplaat Chocolate And Cheese speelden Gene en Dean Ween concerten als duo, pas daarna deed een volledige band z’n intrede. Wie hen ooit met band aan het werk heeft gezien, weet dat die concerten vermakelijk maar …
Zaterdagavond zag ik Zita Swoon spelen tijdens Cross-Linx. Ik vond er weinig aan. Stef Kamil en ik hebben al enkele albums lang een vertroebelde relatie. Ik zoek tegenwoordig liever mijn toevlucht bij de Nederlandstalige albums van zijn gewezen rechterhand Tom Pintens. Zijn nieuwe cd Winter Maakt Ons Vrolijk is wat …
The Horror!! The Horror!!! Nee, zo slecht zijn de nieuwe albums van ambient/soundscape grootheden Svarte Greiner en Xela niet; verre van zelfs. Nee, het slaat op de muziek: in beide gevallen zo angstaanjagend als angstaanjagend kan zijn. Neem nu Svarte Greiner met zijn nieuweling Kappe: zwarter en donkerder vind je …
