Het is eigenlijk best raar dat ik totaal niet kan zingen. Ergens ging er blijkbaar iets mis tijdens het husselen van DNA-materiaal. Mijn vader zingt in een koor en mijn moeder hoor ik altijd overal bovenuit als er gezongen moet worden. Van mijn drie zusjes kan er ook maar één …
Laat ik maar met de deur in huis vallen: WHY?’s Elephant Eyelash is een briljante plaat die het waard is opgemerkt te worden. Dus laten we dat met zijn allen doen. Jij ook. Het wachten duurde niet zo lang, na mijn ontdekking van Sanddollars, the ep, waar ik over zei …
‘Elk eind is een nieuw begin’ is één van die tegeltjeswijsheden die toch wel ergens hout snijdt. Met dat motto in gedachten staken de drie heren van The Tea Party hun koppen bij elkaar, nadat manager en onofficieel bandlid Steve Hoffman aan kanker was overleden. Om te gaan overleggen wat …
De koffers staan nog in de gang, de was moet nog gedaan en de mooiste kiekjes nog geselecteerd. Maar dat het een fantastische vakantie was, staat buiten kijf. Een bewuste keuze voor even niets. Het lukte mij zelfs om zonder met mijn ogen te knipperen langs het bordje ‘we have …
U zou mij vast geloven als ik zeg dat ik twee jaar geleden aangenaam verrast werd door het debuut van de bluegrassers van Chatham County Line. Sindsdien kijk ik uit naar de mogelijkheid om ze live hun banjo, viool gitaar, pedal steel, mandoline en contrabas te zien geselen en zit …
Ik wist van Kevn Kinney dat hij ooit iets had gedaan in een rockband, Drivin’ N’ Cryin’, en dat de critici daar heel enthousiast over waren. Maar ja, hoe gaat dat? Er komt van alles en nog wat uit, waarvan Drivin’ N’ Cryin’ zo’n band is waarvan je in je …
Ik ben gek op destructieve hulpmiddelen. Daarvan kan je mooie lijstjes maken: de moker, de kettingzaag, de bijl, enzovoort. Nu deed ikzelf een paar weken geleden een spontane aankoop. Tot voorheen werden hogedrukreinigers door mij bestempeld als nutteloze apparaten. Ik had echter een nut ontdekt in mijn achtertuin en op …
Stel nu eens hè, dat een opperpunkband als, bijvoorbeeld, Bad Religion helemaal niet succesvol was geweest en nooit was doorgebroken. Zou ik het dan ook fantastisch vinden wanneer ik ze voor de eerste keer ergens live in een kelder zou gaan beluisteren? Of zou ik het dan gewoon simpele liedjes …
‘No one laughs with King’s X’ Het moet een koddig gezicht geweest zijn: in de lobby van een sjiek, maar stoffig hotel, vol zware leunstoelen, zit een rijtje al dan niet langharige oudere jongeren met vage t-shirts en een grote neger met geblondeerde dreads bovenop z’n hoofd. Het was interviewtijd …
Het werd een spel met de volumeknop van mijn discman. Op een bepaald moment speelde ik Boduf Songs op bijna trommelvliesverpulverend volume. En nog steeds fluisterde Engelsman Mat Sweet die schuil gaat achter deze naam bijna onhoorbaar zacht in mijn oren. Maar zo hard spelend hoor ik wel alle verscholen …
Soms heb ik melodieën in mijn hoofd waar ik me dan van afvraag waar ik deze opgepikt heb. Zo zing ik met mijn vriendin “All Day and All of the Night” van The Kinks mee. Ik vraag haar hoe ze hier opkomt. Ze weet het niet. Als ik ’s avonds …
Ik zal eens even een potje met u roddelen. Over een paar alt.country mannetjes en vrouwtjes. Leest u even mee? Jay Farrar en Jeff Tweedy speelden vroeger samen in Uncle Tupelo. Ze maakten samen fijne platen en het leven was mooi. Maar op een dag kregen ze ruzie en waarom? …
Al een hele tijd lag de cd van Philip Bardowell onaangeroerd te wachten op een luisterbeurt. Maar ja, er kwamen nogal wat andere leuke dingen voorbij. Bovendien was ik niet erg in de stemming voor weer zo’n gladde Amerikaanse college radio-act. Maar het tij keerde. Plots was er uitzicht op …
Geen beter moment voor een re-release van oude platen dan het moment dat een gerespecteerd indielabel je nieuwe plaat uitbrengt. Zoiets zullen Kinski en platenlabel Strange Attractors gedacht hebben. Het lijkt me tenminste dat deze gedegen mengers van psychedelica met post-rock er wel aan meegewerkt hebben. Anders had Strange Attractors …
Hij kijkt me lichtelijk spottend aan, van onder zijn hoed en van achter zijn donkere bril. Zijn colbertje met de zilveren boordeinden ziet er picobello uit. De puntschoenen smetteloos, op dat ene moddervlekje op de hiel na. Een kruimel op zijn zwarte das. Weet je nog, zegt hij, hoe we …
Iedere muziekliefhebber zal nu wel het verhaal achter de stripfiguren van het gelegenheidsproject Gorillaz, getekend door Jamie Hewitt, kennen. Marketingtechnisch was het een erg slimme zet. Muzikaal hadden ze meteen een voltreffer met de blije single “Clint Eastwood”. Het debuutalbum ging in 2001 als zoete broodjes over de toonbank. Dezelfde …
Hij had het zich wel vaker afgevraagd, maar nooit kwam het explicieter naar boven dan nu: ‘What was God thinking, when he made me?’ Zijn gedachten dreven af naar vroeger, naar die eindeloze vlakten waar hij doorheen reed op weg naar weer een optreden. Naar de veiligheid van het huis …
‘Uiteindelijk heb ik mijn eigen leven meer dan ooit beschreven’ ‘Hello?’ ‘Hello. It’s Jenneke from the Netherlands, calling for the interview.’ ‘Oh hello! Do you know that you are the first woman to interview me so far?’ ‘Really? Well, then you have to tell me in the end whether it …
Wie er cool voor zich uitkeek vanachter zijn drumkit en ons schijnbaar nonchalant maar retestrak voortstuwde ben ik vergeten. En wie diens verse wederhelft was in de ritmesectie – we versleten bassistes als drumstokken. Wel weet ik nog dat ze als een gek stond te bassen en dat ze met …
Baxter Dury is een beetje een beteuterde jongen. Dit is het tweede album van de zoon van (al weet ik niet van wie, want ik ben nog best jong) en er hangt nogal een bedrukte sfeer overheen. Ik heb zelf nooit zo gesnapt waar het fenomeen mistroostige muziek haar bestaansrecht …
‘Meisjes worden nu eenmaal ongeduldig en jongens worden zenuwachtig, zo gaat dat altijd,’ zei ik en daar had de jongen niets tegenin te brengen, maar een verloren zaak leek het toch al te worden. Er gebeurt iets, dan nog iets en dan krijg je de misverstanden. Zo gaat altijd. Laat …
Urgh! Wat een afknapper! Blijkt Grounded van Xcarnation bij een betere dan de oppervlakkige beluistering die ik hem de eerste keer gunde toch een stuk minder briljant te zijn dan ik verwachtte. Op het eerste gehoor leek het me namelijk de hardrockvariant van het briljante Devin Townsend album Terria te …
Mijn buren willen me nog wel een “plezieren” met een uurtje André Hazes op hoog volume. De balkondeur dicht doen helpt al een beetje, maar om die alcoholistische vetklep helemaal buiten de deur te houden zijn nog andere maatregelen nodig. De nieuwe cd van John 5, Songs for Sanity, wil …
