Het is binnen enkele seconden duidelijk. Ook de Deen Dub Tractor (je mag hem ook Anders Remmer noemen) doet inmiddels in shoegazerige folktronica. Wellicht is hij daar al jaren mee bezig, maar ik vond het toch wat teleurstellend. Ik heb het wel even gehad met het genre. Ik kende de …
Ze zijn schaars, maar ik vind ze stiekem reuze vermakelijk: bands die schepen achter zich verbranden, een middelvinger maken naar de critici en gewoon zonder schroom uit de schaduw vol de zon van het succes in durven te stappen. Gewoon omdat het kan. Biffy Clyro doet er in ieder geval …
Every little thing you do is magic lately Every single thing that you do is cool Every little thing you do is tragically hip Even when you tend to play the fool Ik moest even glimlachen toen ik de eerste regels van “Could you be the one” hoorde. Ze zijn …
Soms kan een cd-hoes zo misleidend zijn. Neem nou die van Shahryar Mazgani. Deze voor mij tot voor kort onbekende Iraans Portugese singer-songwriter is onlangs uitgeroepen tot een van de beste nieuwe Europese artiesten. Op de hoes zit hij in een barokke stoel, gesneden in een glimmend blauw Italiaans maatpak …
Op het eerste gezicht klopt alles bij Flinke Namen. Murth the Man-O-Script, Sef en MC Fit zijn rappers die allen hun sporen al hebben verdiend, en een platencontract bij TopNotch is ook niet voor iedereen weggelegd. Beatmaker Flexican is geen Kubus of Delic, maar mag toch tot de Eredivisie van …
Ik worstel nu al veel te lang met Stilte Opname. Dat irriteert me. Wat mijn probleem is met deze cd van Arthur Umbgrove waarop Birgit Schuurman her en der (in vier liedjes om precies te zijn) ook haar steentje bijdraagt? Dat zit ‘em in ieder geval niet in de kwaliteit …
“Je mag wel een beetje vertrouwen hebben in de luisteraar” Reverence For Fallen Trees, het debuutalbum van het Groningse The Black Atlantic, verscheen in de laatste dagen van de zomer van 2009. De plaat bevat ijle, melancholieke en over het algemeen minimale composities die vergezeld worden door meerdere zanglagen en …
2010 mag dan wel al in volle gang zijn, toch wil ik hierbij nog even de aandacht vestigen op iets moois uit 2009. Het zit namelijk zo: ene Kenny Vasoli (wie kent ‘m niet) van de punkband The Starting Line (die kende ik nog niet) heeft met zijn gelegenheidsband Person …
Kartasan (uit Gent, België) is een nieuwe band op het inmiddels behoorlijk bekende Nederlandse label Excelsior. En wie Excelsior een beetje kent, weet dan meestal ook wel wat hij ongeveer aan muziek kan verwachten. In het geval van Kartasan kom je dan echter voor een verrassing te staan: Jan Vandecasteele …
Vlinderende meisjespunk, met dikke lagen 60’s meisjesbandinvloeden, ik ben bang dat ik dat nooit zal ontgroeien. Althans niet zoals jnnk aangaf bij een vorige cd van The Micragirls. En ik ben niet de enige, want in de credits van deze nieuwe cd Wild Girl Walk duiken zo maar Jon Spencer …
Steeds meer bands wagen zich aan een reünie, lijkt het wel. Een van die bands is bijvoorbeeld de Pixies: een reünie waar veel mensen erg blij mee waren. Genregenoten Alice Donut zetten in 2004 de trend: van 1986 tot 1996 timmerden zij aan de weg, om vervolgens uit elkaar te …
Wat zou jij doen als je als band nog niet doorgebroken is met je debuutalbum en connecties hebt met een muziekwereldburger? Inderdaad, dan vraag je de engel Sinéad O’Connor om haar vocale bijdrage te leveren aan je tweede album. En wat doe je aansluitend als het album Married To The …
Jon Spencer is het ultieme voorbeeld van iemand bij je nooit weet hoever de tong in de wang steekt. Is het nu allemaal pure, postmoderne ironie, of is het gewoon uit de hand gelopen liefde? Of zijn die twee in zijn geval gewoon hetzelfde? Nu Jon Spencer Blues Explosion nauwelijks …
Die iPhones die Apple maakt zijn natuurlijk hartstikke leuk speelgoed. Mail, agenda, kloeke apps voor een schappelijk bedrag, perfect geregeld. En het mooiste is natuurlijk dat je je halve muziekcatalogus ook nog mee kunt slepen. Een ding doet Apple alleen verkeerd: de koptelefoons die ze meeleveren met iPod’s en iPhones …
In april vorig jaar sprak ik met Marit Larsen, na een eerste kennismaking met haar muziek op Eurosonic. Nederland is nog steeds niet gevallen voor de kleine Noorse zangeres, maar Duitsland ging wel helemaal plat voor haar. De single “If A Song Could Get Me You” belandde zelfs op de …
Zo. Het is januari, alle jaarlijstjes van 2009 staan overal op je te wachten en dan is de vraag: wat was er nou echt goed vorig jaar? Ik heb nog lang niet alles gehoord. Zo heb ik pas onlangs artiesten als Clark en Nosaj Thing ontdekt. Op elektronisch gebied viel …
Net als je denkt dat je alles wel gezien hebt op het gebied van bandnamen, valt dit op je deurmat: The Murder of my Sweet. Ach, what’s in a name… Hun debuut Divanity, volgens het promopraatje een samenvoegsel van ‘diva’, ‘divine’ en ‘vanity’, laat een bombastische mix van melodieuze rock …
Ik heb afgelopen weken besteed aan het broodnodig herstructureren van De File Under-burelen. Dat heeft ondertussen zoveel om het lijf dat je dat niet meer even in een half uurtje doet. Het nadeel van zo’n herstructurering is dat je ook over allemaal cd’s struikelt die aan je aandacht ontglipt zijn …
De eeuwig fluisterende Thomas Bartlett is zo’n muzikant bij wie je altijd afvraagt wat nou zijn reden van bestaan is. Is ‘ie een sessiemuzikant of gaat het hem om zijn soloprojecten? Als toetsenist Thomas Bartlett duikt hij op bij onder (veel) meer The National, Bebel Gilberto, Martha Wainwright, David Byrne, …
Zoals zoveel muzikanten werd Peter Silberman door New York aangetrokken en hij vestigde zich een aantal jaar geleden in Brooklyn. In de eerste jaren in deze stad raakte Silberman geïsoleerd van familie en vrienden. Deze twee jaar vormen de basis voor de debuutplaat Hospice van The Antlers, vertelt Silberman als …
