Heart had in de zeventiger jaren met Dreamboat Annie en “Barracuda” al een goede reputatie opgebouwd, met een eigen sound en eigen composities. Desondanks lieten ze zich in de jaren tachtig verleiden tot het grote geld en werd alles groot: de externe componisten als Diane Warren, Jim Vallance en het …
Gun Club Cemetery is eigenlijk in de opener een Bryan Adams die eens fatsoenlijke muziek is gaan maken. En dan moet je denken aan oude Oasis-deuntjes, Black Keys, The Faces en The Stones. Grootse rock met hese vocalen, pakkende melodietjes en op gezette tijden de onvermijdelijke gitaarpartijtjes. Alan McGee weet …
Sixties liefhebbers opgelet, want we zakken vandaag af naar het Franse Grenoble om kennis te maken met Towerbrown. Dit viertal bestiert een typische garagebeatband die niet al te zuiver in de leer is en het beste uit de sixties haalt. Count Me Out is hun debuutalbum, nadat eerder twee ep’s …
Bij het horen van de naam Bologna heb ik nooit associaties gehad met grote steden. En die gedachte kwam al helemaal niet op bij de naam Ottawa. Toch is die laatste stad de geboorteplaats van Jonathan Clancy en de eerstgenoemde stad zijn huidige woonplaats. Hun namen klinken weinig rock ‘n’ …
Waarom weet ik eigenlijk niet, maar Katadreuffe is ’n Jesus Lizard en Shellac ineen. In interviews en onderonsjes met zowel David Yow als Steve Albini gingen beide heren altijd vol voor de complete overgave, de nietsontziende intentie, een overslaande hartslag, de tomeloze woede en agressie en een destructief karakter. Maar, …
De Californiërs van Gardens & Villa blijven met curveballen gooien. Hun titelloze debuut was een anoniem doolhof, en met het verschijnen van Dunes wordt de puzzel er niet makkelijker op. In eerste instantie lijkt het album stukken toegankelijker. Liedjes als “Domino” en “Colony Glen” stoeien met ouderwetse elektronica, en doen …
Kijk als ik zeg dat iets lijkt op dit of dat dan beginnen de beoordeelde muzikanten gelijk te piepen dat ze heel integer zijn en al jaren hun eigen zorgvuldig bij elkaar geraapte identiteit niet zomaar vergeleken willen zien worden met zomaar een uit de lucht gegrepen vergelijking. Elisha Wiesner …
Na twee ep’s zou er eigenlijk een volledig album moeten volgen, maar als je geen onderdak hebt gevonden bij een platenmaatschappij die hier geld in wilt stoppen dan wordt het moeilijk. Miriam Moczko startte een crowdfunding project en genereerde in ieder geval voldoende geld om een nieuwe ep op te …
Het is donker op het vierde album van de Rotterdamse singer-songwriter Mark Lotterman. Geen zonnestraaltje te bekennen in de tien liedjes op Year Without Summer. Maar dat verwacht je eigenlijk ook niet bij de donkerbruine stem van Lotterman. Zijn stijl en toon worden vaak vergeleken met Johnny Cash, Leonard Cohen …
Lucky bastard! Dat zijn toch wel de woorden die even door mijn hoofd schieten als Theresa Wayman en Jenny Lee Lindberg bij me aan tafel schuiven. De mooiste helft van Warpaint en bovendien medeverantwoordelijk voor een album dat al maanden bovenin mijn playlist staat. De vorige keer dat ik de …
Ewie Angel Olsen – Burn Your Fire For No Witness Jasper Solids – Blame Confusion DubbelMono Angel Olsen – Burn Your Fire For No Witness André Coeur De Pirate – Trauma Ludo Cypress Hill – Black Sunday Prikkie Oliva – Raise The Curtain Stonehead SOHN – Tremors tBeest Radar Men …
O jee. Bij het opzoeken van informatie over Chris Forsyth lees ik een rijtje namen waarin er twee zijn waarvan ik kan zeggen dat ik hun werk een beetje ken: Television, The Grateful Dead, Popul Vuh, Neil Young & Crazy Horse, Richard Thompson, Robert Quine, John Fahey, Glenn Branca. Nou …
Ken je de elpee van Ray Manzarek waarop hij de “Carmina Burana” van Orff bewerkt? Nee? Moet je eens beluisteren dan! En vergeet dan de te aanwezige madrigalen. Beluister het als een instrumentaal album. Carl Orff deed tenslotte ook maar wat. Op basis van de bekende madrigalenstructuur vulde hij een …
Ongrijpbaar. Dat is de kortste en misschien wel beste omschrijving van Grassed Inn van Blank Realm. Ze lijken overal en nergens op, de blijmoedige indie-liedjes van deze Australiërs. Zelfs bij een treurig getoonzet liedje als “Reach You On The Phone” kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het …
Levinhurst is alweer een jaar of tien met tussenpozen actief. Met als kernleden Laurence Tolhurst, tot 1989 de trouwe rechterhand van The Cure’s Robert Smith, en zijn zingende vrouw Cindy, komen zo nu en dan nieuwe releases op ons af. Met deze EP slaat Levinhurst geen nieuwe wegen in maar, …
Sommige stemmen doen het altijd goed bij me. Zangeressen die als Laura Veirs klinken bijvoorbeeld. Hospitality heeft met de lieve Amber Papini zo iemand in huis. De gelijkenis is zo sterk dat ik even hoopte dat Veirs een verbazingwekkend enthousiast klinkend zij-project was begonnen. Niet getreurd. Hospitality heeft duidelijk de …
Het vorige Senser-album How To Do Battle werd op File Under door Ramon omschreven als ‘zwaar over de datum’. Het is waar, politiek geladen rapmetal lijkt iets uit een andere tijd en is inmiddels grotendeels afgezwakt tot nu-metal-bozigheid-voor-pubers. En toch, hun debuutalbum Stacked Up heeft nog steeds een speciale plek …
Mijn bewondering voor de Deense Agnes Obel reikt tot een soort affectie die je als tiener kan hebben voor een popidool. Een soort verliefdheid. Op afstand. Natuurlijk is het een prachtige dame en als ze het haar een keer losgooit verwijden mijn oogpupillen. Maar het is ook die schuchtere maar …
Popmuziek pur sang. Empire of the Sun, maar dan volledig ontdaan van alle opsmuk. Letterlijk en figuurlijk. Een MGMT zonder oeverloos synthesizer-gepiel. Bij vlagen prachtig georkestreerd en voorzien van de juiste beats. Het roept weemoed op, het heeft op sommige momenten leuke invallen die bijna uitnodigen tot meezingen. Maar, de …
Uitverkocht, lees ik op de website van Nijmeegse Doornroosje bij het optreden van Brother & Bones in Merleyn. Nu is dit nou ook weer geen HMH, maar toch…. Ehhhhhh…. zat er geen cd van deze band tussen de nog te bespreken cd’s? Inderdaad, het bleek om de ep te gaan …
Angel Olsen is er zo eentje. Een artiest die, slechts bewapend met akoestische gitaar en veerkrachtige snikstem, een luidkeels kakelende menigte tot een vacuüm van stilte kan dwingen. Dat deed ze bijvoorbeeld op Incubate in 2012, waar ook ondergetekende de zakdoekjes tevoorschijn moest toveren. “Muziek die de luisteraar op emotioneel …
Elk jaar wordt er in the middle of nowhere van Oost-Brabant door een groep rockliefhebbers een fruithal omgetoverd tot een heus festivalterrein met drie podia. Dat kost een hoop tijd en energie, maar: ‘Dan hedde ok wa!’ hoor ik ze daar zeggen. En terecht, want het was weer goed toeven …
‘Among those who sleep, I am awake.’ Niels Duffhuës, hij ploegde voort. Ik had zo gehoopt dat hij met zijn uitstekende en toegankelijke album Among The Ruins eindelijk écht naam zou maken. Dat we hem plots op de radio en televisie zouden tegenkomen. Maar nee. Vreemd eigenlijk, als je ziet …
Je hebt van die plaatjes die alsmaar niet willen landen. Na maanden is dat nog steeds het lot van Counter Jibs Secret Showroom EP. Een drietal heren uit de singer-songwriterhoek, dus dat ik alleen de naam Florian Wolff herkende is me wellicht vergeven. In een mooi verzorgd digipak van vinylsingleformaat …
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie maakt de bruutste en gewelddadigste geluiden in electroland? Vorige week was ik nog geneigd om te zeggen dat het Gho2t3p was. Maar deze week ontdekte ik van het Oekraiense duo Dizelkraft – dat me eerder opviel door een remix van Gho2t3ps “Death Players” (check …
