Natuurlijk is het belangrijk om voor maatschappelijke en sociale problemen de barricaden op te gaan en met luide stem je ongenoegen te laten horen. Maar een wat stiller protest kan net zoveel indruk maken. De Canadese Tamara Lindeman, alias The Weather Station, waarschuwt op haar vijfde album Ignorance heel subtiel …
Ik heb nooit getwijfeld over België, als ik Het Goede Doel even vrij mag citeren. Op de een of andere manier kunnen die Belgische bands me vaak bekoren, net zoals Scandinavische bands. Neem het eind 2020 ontdekte Pothamus, dat zit op het Consouling Sounds-label, samen met een band als Amenra. …
Ik zal vast niet de enige zijn die zo langzamerhand een beetje moedeloos word van alle dagen die op elkaar lijken. Buiten het uitje naar de supermarkt en een wandeling is er weinig te doen. Tijdens een van de vele wandelingen luisterde ik echter naar een album waarvan ik meteen …
Nieuw jaar, nieuwe kansen. Je zou verwachten met alle muzikanten die thuiszitten dat er wel een flinke dosis creativiteit naar boven komt borrelen, dat moet resulteren in een record aantal spannende releases. Vorig jaar was een goed jaar, maar dit jaar begint nogal aarzelend voor mijn gevoel, of ik heb …
Het eerste album uit 2021 dat ik beschrijf is van de Schot James Yorkston. De man brengt vanaf 2002 heel regelmatig albums uit. Solo, met band The Athletes en in samenwerking met andere muzikanten, waaronder in 2013 een album met Adrian Crowley met Daniel Johnston covers. Bezig baasje dus, deze …
Ik heb de neiging om in het nieuwe jaar gelijk alles uit 2020 te vergeten en me weer te richten op nieuwe muziek. Toch kwam ik nog een album tegen dat in de laatste maand van 2020 is uitgebracht en aan mijn aandacht was ontsnapt. Het werd voor de corona-crisis …
Wanneer Lucinda Williams de moeder van Courtney Barnett zou zijn, dan zou Courtney een zus hebben die Caitlin Harnett zou heten. Volgens mij is dit de beste manier om de muziek van de Australische Caitlin Harnett & The Pony Boys uit te leggen. Countryrock met een flinke teug indie pop/rock. …
Het gebeurt niet zo heel vaak, maar op een zondagavond heb ik Radio2 aanstaan waarop het duo Blokhuis/Stenders de herboren Verrukkelijke Vijftien presenteert. De hits gaan tegenwoordig veelal langs me heen en een beetje bijscholing kan geen kwaad. Ik veer op als ik het nummer “Surrender” van Will Butler voorbij …
Het is zondagochtend, de zon schijnt en ik ben redelijk op tijd in de ochtend buiten voor een wandeling. Muzikaal word ik vergezeld door Mina Tindle en haar derde album Sister. Mina Tindle is de artiestennaam van Pauline de Lassus Saint-Geniès, een française dus die al geruime tijd in de …
Nog zo’n album dat best in het 2020 jaarlijstje had gepast, ware het niet dat ik deze release uit het oog (en oor) was verloren. Als liefhebber van Scandinavische psych-bands als Papir, Causa Sui en Mythic Sunsip (ook van het El Paraiso Records label) had Double Sun van het Noorse …
Je zou het bijna vergeten in de categorie post-rock releases van het afgelopen jaar. Maar goed, dat soort werk wordt ook nog wel eens ondergesneeuwd in de hele reeks prima platen die in dat genre uitkomen. Neem nieuw werk van Mogwai, This Will Destroy You, Black Narcissus, El Ten Eleven, …
Eerlijk is eerlijk, alle credits voor De Volkskrant die stelde dat dit dé week was om kennis te maken met The New OK van Drive-By Truckers. Het album kwam begin oktober al uit en was het tweede album van de band in 2020. Eind januari kwamen ze met The Unraveling …
Noem me een nerd, maar zodra er jaarlijstjes gepubliceerd worden pluis ik ze graag uit, op zoek naar nieuwe, muzikale ontdekkingen. Het liefst vind ik albums die zo onbekend zijn dat ik er nog nooit van gehoord heb. Niks leukers om zo mooie muziek te ontdekken én om het middels …
In 2020 brachten zowel Jason Isbell als Ryan Adams een album uit dat niet geheel aan mijn verwachtingen voldeed. Isbell is en blijft goed maar ik vind zijn songs steeds iets gelikter worden. Bij het langverwachte album van Ryan Adams viel ik zowat van verveling in slaap. Het heilige vuur …
De laatste weekplaat uit dit ellendige, maar muzikaal wel interessante jaar. Ook dit is weer een prima album, dat de vele jaarlijsten moeilijk zal halen omdat ie pas net uit is. Er komt sowieso veel goede muziek uit België. Neem Amenra bijvoorbeeld, dat net als Wiegendood op het Consouling Sounds-label …
Rond deze tijd is de gekte weer toegeslagen rondom lijstjes als de top 2000. Ik ben er niet zo van. Van al die oude grijsgedraaide nummers. Van die afgelikte boterhammen. Als het dan toch moet zet ik liever de Snob 2000 aan via Pinguin Radio, maar meestal draai ik nieuwe …
Dat er al jaarlijstjes verschijnen begin november heb ik nooit helemaal begrepen. Ik snap ook dat je 2020 zo snel mogelijk wilt vergeten, maar het jaar is nog niet voorbij. Zo zou je zomaar Fear van het Finse Onségen Ensemble kunnen missen, dat hier een bijzonder potje progrock voorschotelt zoals …
Het is misschien een beetje kort door de bocht maar er zijn, naar mijn smaak, gewoon te weinig bandjes over die de ongecompliceerde oerkracht van de vroege rock and roll nog meenemen in hun liedjes en performance. De bombast regeert. Begrijp me goed, ik wil niet de boomer uithangen die …
Elk jaar is het weer hetzelfde liedje. Aan het eind van het jaar, wanneer het jaarlijstje gemaakt is en de muzikale balans is opgemaakt, blijven er altijd nog albums over die niet besproken zijn. Je kunt nu eenmaal niet alles luisteren. Gisteren luisterde ik tijdens een wandeling naar een van …
Al vier decennia maken Simone Mansveld en Niels de Wit muziek. De laatste jaren doen ze dat samen (gecompleteerd door Frank Cuup) in het bandje Burghers van wie nu deze mini-lp is uitgebracht. Mini-lp? Ja, acht nummers, 45 toeren, geen noot te veel; een mini-lp dus. De vorige Burghers-plaat, Last …
Christopher Sky had ons nog gewaarschuwd. Weinig is wat het lijkt op dit album van Christopher Sky. Vermoedelijk doelt hij met de titel op de sound van zijn producties. Deze houden steevast het midden tussen akoestisch en elektronisch. Misschien dat zijn elektronische muziek akoestisch bedacht is. Of zit het anders, …
Ondertussen moet ik het Zweedse pg.lost maar eens wat prominenter op mijn vaste lijstje fijne (instrumentale) post-rockbands zetten. Natuurlijk lijkt het op van alles in dat genre, denk met name aan Explosions in the Sky en God is an Astronaut. Maar ook bands als Caspian, Red Sparowes, sleepmakeswaves en This …
Het zal wel door de promotor komen, maar ik waardeer het lef om een album van Oasem naar de burelen van File Under toe te sturen. Ik was over hun debuut-EP nou niet superpositief en om dan een recensie van hun eerste album te vragen: het zou niet mijn keuze …
Er zijn ook dit jaar weer een aantal reïssues uitgekomen waarop extra tracks staan die de liefhebber over de streep moet trekken om het album nog eens of alsnog aan te schaffen. Soms zijn de nieuwe nummers parels, soms snap je waarom het nummer niet op het album stond is …
Eindelijk zou ik Causa Sui zien. Dacht ik. Toen ik in 2019 tijdens het Sonic Whip-festival de grote zaal van Doornroosje inliep, realiseerde ik me vrij snel dat ik me had vergist. Dit was Causa Sui helemaal niet, dit was het Duitse Colour Haze. Ook niet verkeerd, maar die had …
