De Italianen van Ronin zijn een stelletje droogkloten. Daarmee doel ik niet zozeer op de tracktitels van hun post-rockplaat (“Sherzo quasi maggiore”), maar vooral op het uitgebeende woestijngeluid. Deze gasten houden van graatmagere gitaren en drums. Wanneer tijdens het slotnummer “Bryson” een heus chorus-pedaal wordt ingedrukt, voelt het als een …
Voor me ligt een prachtig vormgegeven cd-digipack van The Tibbs. De kleuren en opmaak lichten alvast een tip van de sluiter op: het is geïnspireerd op de zestiger/zeventiger jaren. Waar het soms zoeken is op een cd-hoesje naar de uitvoerende en titel, daar is dit hier meteen al duidelijk waar …
Mensen verbazen zich nog wel eens dat ik van harde muziek hou. Ik zie er ook niet uit als ruige metal-liefhebber. Grappig is dat als ze eenmaal aan het idee gewend zijn, het dan weer moeilijk te geloven is dat ik ook van softe muziek hou, neem neoklassieke pianomuziek bijvoorbeeld. …
Soms is er een album dat precies op het goede moment uitkomt. Des te mooier dat het dan ook nog eens No Better Time heet. Ik heb het over het vierde album van Kacey Johansing uit Los Angeles. Behalve dat ze dus al wat albums op haar naam heeft staan …
The War On Drugs zijn de Franz Ferdinand van het afgelopen decennium geworden, en dat op een heel natuurlijke manier. Per album toegankelijker, grootser, volwassen ontbolsterd. Met de Schotten delen ze een retro-sound. Het is een band voor vaders en zonen. De ouwelui tunen vooral in op de vocalen van …
Toen ik laatst door de foto’s op mijn telefoon scrollde kwam ik tot de treurige ontdekking dat het laatste concert dat ik bezocht op 8 februari van dit jaar was. Bijna tien maanden al zonder live-muziek. Ik verlang er naar. Ik moest denken aan festivals op zonnige dagen toen ik …
This Is Shit. Dat is vragen om problemen! Nu moeten deze drie Franse producers met iets goeds komen. Met ‘du shit’, allicht. Vermoedelijk werd er wel wat gerookt bij het maken van deze lekkere dansplaat. Loop de druggy tracktitels zelf maar een keer na. In de opener (en titeltrack) beginnen …
De bel gaat. Ik open de deur. Er staat een nette man voor de deur met een serieuze blik. “Ik ben van de hondenbelasting. Heeft u een hond?”. Ik stamel van nee, en hij neemt vriendelijk afscheid. Ik had natuurlijk een grapje kunnen maken over de aanwezige katten, maar dat …
Of we alsnog wat aandacht zouden willen geven aan de plaat The True Story of Bananagun van – jawel – Bananagun omdat deze wegens Covid-vertraging niet leverbaar was. Tuurlijk. Eigenlijk zijn we natuurlijk ook verwend. Een scheet wordt aan de andere kant van de aardkloot gelaten en meteen moeten wij …
In 2018 schreef ik een stukje over Another Age, het solodebuut van zanger/gitarist Robert Earl Thomas. Ik omschreef het als een rustpunt waar steeds weer iets nieuws in viel te ontdekken. Thomas is al sinds 2010 actief met Molly Hamilton als Widowspeak. Plum is hun vijfde album maar mijn eerste …
De grootste en gekste free jazz-toeteraar Albert Ayler sprak ooit de wijze woorden: ‘”Trane [John Coltrane] was the father. Pharoah [Sanders] was the son. I was the holy ghost.” Mijn eigenwijze referentiepunt voor het genre is tot op heden altijd de zoon gebleven. Wat dat volgens Freud precies over ondergetekende …
En zo zijn we al weer in november aanbeland in dat in vele opzichten onvergetelijke jaar 2020. Ondanks dat alles anders was bleef er gelukkig wel mooie muziek gemaakt worden en begin ik al na te denken over mijn jaarlijstje. Zoals elk jaar zijn er albums die al een tijd …
Het is al weer twee jaar geleden dat de Catalaanse band Mourn nog optredens gaf op Nederlandse bodem. Helaas zal een herhaling daarvan er om bekende redenen niet van komen op al te korte termijn. De indie-punk van Mourn komt live natuurlijk geweldig tot zijn recht maar de platen liegen …
Het tweede album Undesirable van Becky Warren uit Nashville belandde twee jaar geleden op de valreep op nummer negen in mijn jaarlijst van 2018. De plaat was geïnspireerd door de daklozen van Nashville en vertelde op indringende wijze de verhalen van hen die op wat voor manier dan ook aan …
De beste chocolade komt uit België. En van Belgische bands valt vaak goed chocola te maken. Nordmann uit Gent is zo’n zalige bonbon met verrassende inhoud, ooit ontdekt door de programmering op het Valkhof Festival in 2018 en later nog eens intensiever kunnen bewonderen in de bovenzaal van Luxor Live …
In een vorige review was het vrij duidelijk. Motor!k is krautrock om relaxed over de Autobahn te fahren. Automatism is een bandnaam waarbij ik het hardnekkige misverstand had dat het wel om een elektronische dansvloer-act zou gaan. Zo eentje die je in de Bravo-tent op Lowlands ‘s nachts kan tegenkomen. …
De band Cordovas uit Nashville maakte al twee goed ontvangen albums maar ze moesten een derde maken voordat ze eindelijk mijn aandacht hadden. Ik had ze wel gelezen, de goede en soms lovende recensies over hun eerste twee platen, maar zoals dat soms gaat was het er nooit van gekomen …
Hee, is er alwéér een nieuw album van Jason Isbell? Nee dus, Forever Worse Better is het derde album van het trio Great Peacock uit Nashville. En zo te horen zijn ze grote fans van Isbell. De stem van gitarist/zanger Andrew Nelson, meestal ondersteund door de tweede stem van gitarist …
Nu het coronavirus weer hard om zich heen grijpt en de herfst de zomer definitief verdreven heeft heb ik behoefte aan wat opbeurends. Michael en Tonya Trotter, alias The War And Treaty, brengen precies op het goede moment hun tweede album Hearts Town uit. Alsof ze begrepen hebben dat de …
Het jaar 2020 mag dan in vele opzichten een verschrikkelijk jaar zijn, muzikaal gezien komt er wel bijzonder veel goede muziek uit. Het gaat nog een lastige keuze worden om een goede top tien van albums te verzinnen aan het einde van het jaar. Psychblackmetalband Oranssi Pazuzu komt daar vast …
Ik hou wel van stoere bandnamen. Met Motörhead of Motorpsycho weet je ook gelijk dat je met ronkende bands te maken hebt. Doet me er trouwens aan denken om ook nog eens keer iets op te schrijven over Maserati. Da’s ook vette muziek. Met Motor!k heb je ook gelijk een …
‘Certain Animals serves you melodic rock filled with vocal harmonies’ staat op de facebookpagina van de Rotterdamse band. Dat vat hun debuutalbum Songs To Make You Move eigenlijk prima samen. Maar dat zou wel een erg korte recensie worden. De band, bestaande uit Thijs van Leeuwen (zang, gitaar), Niels-Jan van …
In een vorige review gaf ik al aan dat ik niet zo hou van die langzame, slome, lome muziek. Geen tempo, geen interesse. Het zuigt de energie weg. Toch zijn er altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. Neem bands als Swans, Bongripper of Sunn O))), die nu ook niet zo …
Elk nadeel heb z’n voordeel. Met een lege (concert- en festival)agenda kun je wat meer tijd besteden aan het luisteren naar nieuwe muziek, zeker als je thuis kan werken met je eigen muziek op de achtergrond. Kun je er gelijk wat over schrijven. Bij fileunder.nl kiezen we wekelijks een album …
Andrea Silva was achttien jaar toen ze Bogota en vaderland Colombia vaarwel zei om haar geluk te gaan beproeven in Amerika. Ze kwam terecht in Los Angeles waar ze naast haar studie zong op begrafenissen en uiteindelijk een job als schrijver kreeg bij producer Mike McHenry die ondermeer werkte voor …
