Het getreuzel tijdens de tien kilometer fietsen naar de middelbare school vond ik altijd verschrikkelijk. Altijd dat gezeur over wie er voorop moest fietsen om de rest uit de wind te houden, ik haatte het. En vooral ook: waarom zou je ’s morgens 45 minuten over dat stuk doen als …
Jaren geleden heb ik een keer een gitaar omgehangen voor een optreden in een berucht metalcafe gesitueerd in een uithoek van het overigens prachtige Drenthe. Het betreffende hol was lastig te vinden (een verlaten industrieterrein bleek de juiste locatie), maar eenmaal aangekomen dansten de bieraromas en Slayer-klanken ons door de …
Mad Sin is een trio uit Berlijn dat de afgelopen 17 jaar binnen een vrij beperkte kring een bijna mythische status heeft verworven. Ooit begonnen als totale leken op muzikaal gebied – ze bespeelden hun instrumenten pas vier weken – heeft hun unieke combinatie van rockabilly en rampetamprock zich steeds …
Ik geef niet zo heel veel om auto’s. Dat ik rijd in een witte en eigenlijk best lelijke Nissan Sunny maakt dat wel duidelijk. Het ding brengt me van A naar B als ik dat wil en dat is genoeg. Dat deze betrouwbare Japanner niet veel harder gaat dan 130 …
Duitsland is hip. Althans, volgens journalisten van de Volkskrant. Maar ook zij komen helaas niet verder dan het terugdenken aan de Neue Deutsche Welle van de jaren tachtig en jubelen over hippe Neue Elektronika bandjes van vandaag als Wir sind Helden. Voor die journalisten, maar ook voor mensen die denken …
Wat doe je wanneer je als band een live-sessie mag inspelen op de drumkits van Ringo Starr en Keith Moon? Dan gooi je natuurlijk de handdoek in de ring, want mooier dan dit kan het toch niet worden! Het nu al legendarische Hot Snakes leverde dit jaar niet alleen een …
Het heengaan van Faith No More deed velen van ons pijn. En we rouwen ook nog steeds over het vermainstreamen van de Red Hot Chili Peppers. De Alter Boys helpen ons door de herinneringen aan deze drie in zich te hebben. Helemaal omdat ze er ook nog the coolness van …
Het is zomer en dan is het wat mij betreft een betere tijd voor wereldmuziek. Dat wil zeggen, als het gaat om de wereldmuziek die we kennen als wereldmuziek. Dus dan heb ik het even niet over muziek uit koude landen, maar uit warme landen. Globalibre, World Club Culture staat …
Een vijftal donkerkijkers uit de VS dat zich dragelt met de baner Resistance. Dan weet je meteen dat ze hun klankers flink raggelen zonder vaak te stappelen. En jawel, van de eerste kwaa tot de laatste wieh worden de klankers aan garrels getefferd. De hele glimmer Lies in Black, een …
‘H�, verd�rie!’ ‘Wat is er? Vind je het niet lekker?’ ‘Nee hoor, het is heerlijk. Ik baal er alleen van dat ik er even niet op kan komen op wie deze zanger lijkt.’ ‘Ik heb ook geen idee. Ik vind het wel leuk klinken trouwens.’ ‘Ja h�. Lekkere, frisse gitaarpop. …
Eigenlijk was mijn stukje over Dressy Bessy al klaar. Het ging er over dat het me niet verbaasde dat de release van de winter naar de zomer verschoven was, omdat ook hun nieuwste cd Electrified vol staat met van die typische zomerse indierock. En natuurlijk dat Dressy Bessy nog steeds …
Wat krijg je als je een tweetal sufgeblowde oude hardrockers met teveel vrije tijd en zonder fatsoenlijke songs een paar dagen de studio in schopt? Over het algemeen een wanproduct. En ja hoor, dit titelloze debuut van Debris Inc. is er zo eentje. Een echte overbodige kutplaat. En dan kunnen …
Ska sucks. Ska revival isn’t cool, you stupid fuck. The bands are only in it for the bucks. And if you don’t believe me you’re a schmuck. But the trend will die out with any luck. Rudy, a message to you Rudy… Fuck you Rudy!. Veel duidelijker dan met deze …
Ik kan heel slecht tegen The Housemartins. Waarom weet ik niet, ze maken muziek die aan alle door mij ingestelde kwaliteitscriteria moeiteloos voldoen, maar toch trek in het niet. Dat geldt overigens ook voor opvolger Beautiful South. In al die jaren nooit een vinger op de zere plek kunnen leggen …
Op zijn weblog ging Bob Mould eind mei nogal tekeer over het feit dat zijn nieuwe plaat Body of Song al uitgelekt was via internet, terwijl de plaat pas deze week in de winkels ligt. Ik kan me er wel wat bij voorstellen, maar gok ook dat het eigenlijk alleen …
Mu is eng. Ze is wat mij betreft de keizerin van alle onvriendelijke muziek in de wereld. Leden van death metal-bands die zingen over de pussende wonden die ze hebben overgehouden aan het offeren van hun milten aan de duivel: het zijn pasgeboren konijntjes vergeleken met Mu. ‘Welcome to Mu …
%#@%! Ben ik zomaar van m’n bureaustoel afgedonderd, zeg! *betast pijnlijke knie* Hadden ze van Lion Music niet even kunnen waarschuwen ? Hun releases passen steevast in de hoek van de – al dan niet neoclassical – metal maar bij het opzetten van deze cd komen me jazz/funk-klanken en godbetere …
We struinen door de bossen. Lopen tussen koeien en klimmen over hekken. Als we moe zijn drinken we een drinkie en eten we een boterham. Wijdse uitzichten over de heuvels. Een hertenjong slobbert water uit de beek en als het probeert weg te vluchten glijdt het naar beneden. De Ardense …
Dat er grote platenmaatschappijen achter de Editors aan zaten na een paar door de media opgepikte (lees gehypte) singles verbaast me niets. Na het succes van Interpol en hun eerste twee platen willen ze allemaal wel een bandje dat het in zich heeft om hen hetzelfde succes te brengen. En …
Vijftig minuten surf, trekken we dat nog wel? De ideale lengte voor een plaat met merendeels instrumentale surftracks ligt normaliter rond de 35 minuten en daarna is het wegwezen. Maar The Anacondas uit Amsterdam zijn dan ook wel zo slim om op hun tweede plaat Snakin’ All Overniet alleen maar …
Stop waar je mee bezig bent. Sluit je ogen. Sluit je ogen en zweef mee, laat je meeslepen naar een stad, ver weg, het kan Barcelona zijn, maar net zo goed Buenos Aires of Porto. Het is er middernacht, donker, maar hier en daar geheimzinnig verlicht, en de mensen dansen …
Toen Paul Auster en Wayne Wang halverwege de jaren negentig bezig waren met Smoke – een film in en rondom een sigarenwinkeltje in Brooklyn – hadden ze daar zoveel plezier in dat ze besloten er nóg wat draaidagen tegenaan te gooien. Het resultaat daarvan is te zien in Blue in …
Een uitverkochte Melkweg. De vier bandleden van het Amerikaanse dredg spelen hun set met een intensiteit die in geen velden of wegen doet vermoeden dat twee van hen zo ziek als een hond op het podium staan. Er heeft overdag zelfs een dokter aan te pas moeten komen. ‘Waarschijnlijk een …
‘Kijk Junior, dat is nou Lemmy.’ Samen kijken we naar Stage Fright, de DVD die Motörhead heeft gemaakt ter ere van hun 30-jarig bestaan. ‘Ik vind die mijnheer een beetje eng, papa, en de muziek hard’. Beetje lager volume dan maar, want hij moet natuurlijk op termijn Lemmy wel koel …
