“Hier kun jij vast wel wat mee”, zei ik tegen het wandelende muzikale archief. U kent’m wellicht want ook uw Opperdespoot gaat er te rade als hij met muzikaal historische dilemma’s in zijn maag zit. En het antwoord was eigenlijk voorspelbaar: “Geinig, maar wat flauwtjes. Hier is vroeger veel beter …
‘Gewoon een zonnebril opzetten en stoer doen’, zei de opperdespoot toen ik aan hem vroeg wat ik in ’s hemelsnaam met dit plaatje aanmoest. ‘Ah’, dacht ik, ‘dat kan ik wel.’ En verrek, het hielp! Met mijn zwartomrande zonnebril betrapte ik mezelf erop dat ik zachtjes met mijn hoofd begon …
Hopeloos verliefd was ik op haar. Stephanie. Maar ja, ze was wel een Française en natuurlijk niet meer dan een vakantievriendinnetje. Dus dat kon nooit echt wat worden tussen ons. Pinksteren voor de vakantie was ik naar Pinkpop geweest en had daar Mano Negra gezien. We hadden samen geweldige weken …
Het lijkt soms wel of er meer albums van projecten uitkomen dan van gewone wij-spelen-al-jaren-samen bands. Er zijn muzikanten die in hun levensonderhoud voorzien door van het ene project naar het andere te huppelen. Vooral onder zangers komt dat steeds vaker voor. Joe Lynn Turner, Jorn Lande en ook Jeff …
Er is leven mogelijk zonder internet en stapels cd’s. Ik heb het gedurende de kerstdagen zelf meegemaakt. Ik was namelijk een paar dagen bij mijn ouders. Ze hebben wel internet, maar een p.c. met een vooroorlogse modem. Mijn ouders geven ook niet veel om muziek. Ze luisteren meestal naar Radio …
Ken je die TV-beelden die ooit wel eens op een vergeten uurtje werden uitgezonden: door het venster van een rijdende trein wordt het uitzicht gefilmd. Er is niemand in beeld, en er is geen enkel commentaar. Er is zelfs geen muziek, of alleen heel zachtjes, maar verder zie je alleen …
Ik was vast en zeker één van de laatsten die Coparck ontdekte. Nou ja, in ieder geval zeker niet de eerste. En dat ik zo laat was, was best raar. Ik las toch de Oor, luisterde radio en hing rond op de juiste delen van internet. Dat had me toch …
Onvoorstelbaar. Dat was mijn eerste reactie na het beluisteren van het eerste nummer van Tarantula. Soms krijg je namelijk van die platen te horen die je meteen bij de lurven grijpen. Na het tweede nummer was mijn euforie nog groter en was ik ervan overtuigd dat ik hier een volslagen …
Lonely Runs Both Ways, de nieuwe en alweer elfde plaat van Alison Krauss (met of zonder Union Station) is niet voor ieders oor bedoeld, juist omdat het voor zoveel mogelijk oren bedoeld is. De plaat is erg glad geproduceerd en dat zal voor velen een sta-in-de-weg zijn. Typisch Amerikaans zou …
Met de muzikale nieuwjaarsreceptie weer een dagje dichterbij hebben we de routeplanner alvast op het programma losgelaten. Kijkt u even met ons mee? Het is niet dat we ons beslist zullen houden aan deze vastgelegde wandelroute, maar het geeft in ieder geval inzicht in waar je keuzes moet maken of …
Het aantal Israëlische artiesten dat ik ken is in een jaar tijd fors gestegen. De eerste die ik leerde kennen was Aviv Geffen met dank aan Steven Wilson. De tweede was Hadag Nachash met dank aan een tijdelijk in Israël bivakkerend vriendje van één van de schrijvertjes hier. De derde …
Zo heel af en toe heb ik van die momenten dat ik mij schaam voor mijn onwetendheid. Dan denk ik dat ik redelijk bij de tijd ben en niets groots in muziekland heb gemist maar word ik keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Dit gebeurt overigens meestal wanneer …
Ik heb niet zoveel contact met mijn neven en nichten. Hoewel met name aan mijn moeders kant de familiebanden heel erg hecht zijn, heb ik blijkbaar dat familie-gen niet meegekregen. Ik kijk ook zelden naar de Tros. Het zit dus gewoon niet in me. Niet dat ik een enorme hekel …
Wij van File Under schrijven nogal wat praatjes bij plaatjes. Wellicht is het niet opgevallen maar daar zitten heel wat Nederlandse producties* tussen. Het afgelopen jaar alleen al passeerden een slordige honderd albums de revue, van metal tot Nederlandstalig, van bekend tot onbekende bands. Reden te meer om komend weekend …
in de auto (pt.8) “Pak die cd maar eens met dat getekende hoesje” “Wat is dat? Toch niet hard hè, want daar staat mijn hoofd niet naar?” “Maskesmachine – Plaktang, rare Belgische meisjes muziek” “Raar, raar. Zet nou maar op, dan hoor je het wel” “Ja ja, is al goed” …
Zweden. Noem dat woord in mijn huis en mijn huisdier gaat uit zijn pan. Dan rent hij door het huis, op zoek naar zijn rugzak. Propt hem vol en wil een vliegticket. Als ik hem dan zijn zin niet geef dan kan ik een dreun met zijn gewei verwachten. En …
Stuiter, stuiter, de leukste herinnering uit de jaren ’80 aan Duran Duran is mijn speciale versie van Reflex. Op een feestje schoot de arm uit mijn handen en stuiterde de naald over de plaat, the Re-re-re-re-flex. Het nummer werd er in deze heel speciale scratchversie niet slechter van, ahu-ahu-ahu-ahu-ahum. Ik …
‘Dat is wel heel pro-actief denken ende zo’ Zo noemde de opperdespoot van dit log het toen ik aanbood om deze handgeschreven recensie vanaf mijn vakantieadres op de Drentse heide met de slakkenpost te laten bezorgen. Mede omdat ik niet over een schootcomputer beschik en het idee dat ik een …
Krijgt u ook zo’n springerig blij gevoel van puntige poprock? Wel, Telstar is de Belgische Caesar, zeg maar, en zou u verdomd prettige onderbuikgevoelens kunnen bezorgen. Op hun eerste album #1 uit 2002, dat ding met het blikjeslipje op de hoes, zongen zij nog “I’m so good, so fucking great, …
Het introotje van het eerste nummer komt me wel heel bekend voor. Ik heb me helemaal het schompes gezocht, maar mijn collectie is iets te uitgebreid om daar binnen drie dagen door te komen. G. Love is de revue gepasseerd, Burma Shave zelfs, maar ik kan er niet achter komen. …
Ik krijg wel eens te horen van onze opperdespoot dat hij mijn muzieksmaak niet helemaal kan peilen, wat als gevolg heeft dat ik cd’s opgestuurd krijg waarvan ik spontaan in paniekaanvallen uitbarst. Met angst en beven zag ik daarom het volgende huiswerk tegemoet. En toen belandde Monsoon in mijn brievenbus. …
Ik vind het altijd weer behoorlijk lastig om cd’s te bespreken met meerdere artiesten. Het is vaak niet mogelijk het album in zijn geheel te beoordelen omdat er geen duidelijke samenhang is. Dat lijkt op het eerste gezicht ook zo te zijn bij de vierde uitgave van de Give ‘Em …
Het is bijna tijd voor mijn leerlingen om naar huis te gaan. Er vliegt een vliegtuigje door de klas en het komt recht op mij af. Ik kan het niet meer ontwijken. Het wordt muisstil. Ik zie een leerling voor mij rood worden. Hij verwacht dat ik uitval. Ik zeg …
We kennen d’r allemaal wel een. Artiesten die zonodig met een opengespleten hersenpan op de voorkant van hun eersteling moeten staan. Opengespleten en opgevuld met alle dingen die ze dachten tijdens het maken van de plaat. Ik zie in het geval van Christian Harder rare DNA-structuren, onkruid, blauwe haren, een …
