Na de EP In The Air versterkte het Bredase March zich met extra gitarist Erik van Haaren. De band had daarmee zijn punkrockgeluid een extra moddervette gitaarbasis meegegeven. En, dat pakt prima uit op deze eerste volwaardige CD van de drie heren en één dame. March moet het hebben van …
Ik zal niet de enige zijn die bij Edward Sharpe And The Magnetic Zeros meteen aan de IKEA denkt. Hun hit “Home” werd een tijdje geleden voor een reclame van deze woonwinkel gebruikt en was daardoor vaak op radio en tv. Dit vrolijke nummer was vervolgens niet meer uit je …
De noeste werkers van Nada Surf timmeren al een dikke twintig jaar aan de weg. Dat ze nooit meer de wereldhit “Popular” zullen evenaren, commercieel gezien bedoel ik dan, is denk ik geen probleem voor ze want onverstoorbaar komen ze eens in de paar jaar met nieuw werk. You Know …
Als je een prettig koppie hebt en je kunt een aardig riedeltje gitaar spelen, dan schop je het als John Mayer best ver. Als je wat serieuzer bent en een hoge haargrens hebt, dan word je weggezet als een parodie op James Taylor. Tja, het zijn de keuzes die in …
De Amerikaan Kevin Morby zou je kunnen kennen als (ex-)bassist van Woods, als voorman van The Babies of van zijn twee solo-platen. Nu is er een derde eigen schijf, getiteld Singing Saw. Hij speelt hier zelf op gitaar en pinao, en zorgt voor de vocalen. Met deze stem zal hij …
Toen in de jaren veertig Dakar een belangrijke aanlegplek voor Cubaanse schepen werd, waren het Cubaanse muzikanten die in de slipstream van de handelaren en scheepslui de hoofdstad van Senegal opzochten om in de beroemde nachtclubs op te treden. Deels was het een thuiskomen, want veel Cubanen hadden een slavenachtergrond. …
In 2012 beschreef ik The Horror van Pop.1280. Echte depressieve noise in de lijn van The Birthday Party en Scratch Acid uit New York. Daar was ik vrij snel achter. Met een hoop echo, ijzeren gitaarriffs, monotone drums en vocalen van Chris Burg die steeds meer op die van Jello …
Er lijkt voorlopig nog geen eind aan te komen, de reeks compilaties die Roger Maglio van het rerelease-label Gear Fab samenstelt onder de naam Psychedelic States. In de onregelmatig (dankzij rechtenkwesties, al dan niet terug te vinden originele masters, etcetera) verschijnende serie zijn we voor de vierde maal aanbeland in …
Het zal, denk ik, zo’n toch zo’n vijfentwintig jaar geleden zijn dat ik Julian Sas zag spelen. Het desbetreffende bluesfestival is niet meer, de kroeg waar hij op de bar zijn gitaar liet scheuren ook niet meer, maar Julian Sas gaat gewoon door. Coming Home is zijn negende studioplaat, zijn …
Wimborne is een plaatsje in het Zuidwesten van Engeland in het graafschap Dorset, nabij het Lake District. Hoewel ik er nooit geweest ben stel ik me er weidse en soms ruige landschappen bij voor zoals de Engelse natuur nu eenmaal is. De 27-jarige singer-songwriter Roo Panes komt hier vandaan. In …
Sinds 2005 hoorden we niets meer van het country-noircombo Blanche. Tot dit jaar. Althans, dat was mijn eerste gedachte toen ik Dream All Over hoorde. Openingstrack “Gotta Wanna” wordt ingekleurd met twee stemmen die mooi om elkaar heen cirkelen, de diepe rasp van Dylan Sharp en de zoete vocalen van …
Eén van de leukste bandjes die uit de punkexplosie van 1976 omhoog is gekomen blijft The Undertones. Vijf pubers uit het Noord Ierse Derry. Begonnen met akoestische gitaren en bongo’s op de slaapkamer maar dankzij de tijdloze debuutsingle “Teenage Kicks” voor eeuwig verzekerd van een hoofdstukje in het grote muziekgeschiedenisboek. Dankzij …
Wat is de titel op de hoes Dearydeary geschreven in lelijke bijna onleesbare letters en de hoes met een afbeelding van Julie Scott vind ik ook niet al te geweldig. Maar als je de plaat opzet dan komt deze wel even binnen. Oef. Haar stem raakt me diep en de kundige …
Het is kwart voor acht en ik trek de deur in het slot en activeer het alarm. De rest van familie gaat nog even bij Ma een kop koffie doen, ik besluit een ommetje te maken. Even een momentje van rust, even alleen, want sinds ik hals over kop naar huis …
Onder leiding van twee frontmannen, Rhys Edwards en Rhys Williams, exploreert Ulrika Spacek het terrein dat ooit voor het eerst ontgonnen is door The Velvet Underground, daarna is geëxploreerd door Duitse Krautrock-pioniers, opgepikt door Sonic Youth en – hoewel er altijd een harde kern mee bezig is gebleven – sinds …
Op 2 maart 2008 overleed de meestergitarist Jeff Healey aan kanker, de ziekte die hem op 1-jarige leeftijd ook al blind gemaakt had. Hij werd slechts 41 jaar oud. Beroemd werd hij door zijn manier van gitaarspelen. De gitaar lag voor hem wanneer hij de snaren beroerde. Het geluid dat …
Green Monkey Records lees ik op de hoes van Fur For Fairies. Het label ken ik eigenlijk vooral van The Green Pajamas, maar als ik zo hun website bekijk dan brengen ze steeds meer aan de man. En daaronder dus ook Fur For Fairies. De leadzangeres en boegbeeld is Susanne …
Op de opener van Awake komt een vraag bij me op: Wat is er toch met Snow Patrol gebeurd? Verder niets, behalve dan dat de Canadese bandleider Nick Vallee inmiddels stukken beter in zijn vel steekt dan een paar jaar geleden. Hun vorige plaat Tragic Care stond in het teken …
‘Teveel geneuzel’, zag ik laatst in mijn Twitter-tijdlijn voorbij komen. Het ging hier over Visions Of Us On The Land van de Amerikaan Damien Jurado. Ik kan me er iets bij voorstellen. Jurado zet in op een bepaalde sfeer waarbij je als luisteraar mee moet gaan in de reis. Zijn …
Er zijn twee manieren waarop je naar dit vierde album van het New Yorkse School Of Seven Bells kunt luisteren. De eerste manier is hoe ik er aanvankelijk naar luisterde. Ik wist niets van deze band en zette gewoon de cd op. Ik hoorde negen goede electropopliedjes, gezongen door een …
Het was wel duidelijk toen ik Bobs vorige album Beauty Ruin recenseerde, schrijver dezes was op dat moment een beetje Mould-moe. En natuurlijk blijf ik één van de grootste liefhebbers van zijn oeuvre maar ik kon aan Beauty & Ruin weinig spannends meer ontdekken. Het was dan ook met enige …
En opnieuw staat er een noiserock-kwartet op en stapt zomaar ergens uit de krochten van de punk en garage. Dit tweede wapenfeit van de heren die eerder herrie maakten bij Battleship, The Homosexuals, Prsms, Aa en Rice gaan niet anders te werk dan voorheen. Net als genre-collegae van Destruction Unit, …
Alsof iemand je hand vast heeft en je langzaam het moeras intrekt, zo had ik het stuk willen eindigen over de debuutplaat van Evangelist. Het album vertelt het verhaal van een priester die zijn ondergang tegemoet gaat. Als ik echter lees dat deze plaat postuum is uitgebracht, omdat de Brit …
En opeens is daar dertig jaar na dato wel een band uit Manchester die weet hoe je funk, gogo, wave en dance met gemak koppelt aan indie. Tony Wilson, oprichter van het befaamde Factory-label probeerde zijn eigen ontdekking A Certain Ratio er doorheen te drukken, maar die band was op …
Tokkeliedetokkel, altijd al willen weten hoe een Kora klinkt dan moet je zeker eens naar deze plaat luisteren. Yann Tambour, Fransoos en de man achter Stranded Horse, heeft dit West-Afrikaanse snaarinstrument namelijk omarmd. Het klinkt ergens tussen een harp en een akoestische gitaar in. Hij zet zelfs een specialist in …
